وزارت حج و اوقاف گفته است: گزارش‌هایی در دست دارند که نشان می‌دهد، امسال بیش از صد تن از اعضای پارلمان کشور به‌خاطر ادای حج، عازم عربستان سعودی شده‌اند.
این خبر در حالی منتشر می‌شود که از آغاز هفته، جلسات مجلس نماینده‌گان به دلیل تکمیل نبودن نصاب آن، تشکیل نشده و بخشی از برنامه‌های روزانه‌اش معطل مانده است.
قرار بود که در این هفته، جلسات مجلس نماینده‌گان پیرامون بررسی فعالیت شورای عالی صلح و تعیین خطوط اساسی سیاست کشور برگزار گردد؛ اما بیشتر چوکی‌های مجلس خالی بود که به‌خاطر آن، تشکیل جلسات لغو گردید.
جالب این‌جاست که اعضای مجلس سنا و نماینده‌گان در حالی به سفر حج می‌روند که گفته می‌شود میانگینِ سفر حج آنان تا به حال، سه بار بوده است؛ ولی با آن‌هم اعضای محترم پارلمان کشور عازم سفر حج می‌شوند.
مردم همواره از قانون‌شکنی‌های مجریان حکومت شکایت داشته‌اند و گفته‌اند که آنان خلاف اصول و نورم‌های کاری، به سفرهای گوناگون و غیرضروری می‌روند و در این راه هزینه گزاف می‌کنند. چنان‌که چندی پیش رییس امنیت پیشین آقای رحمت‌الله نبیل، در ایام عید به سفر رفته بود که این عملِ وی موجب خشم رییس‌جمهور و برکناریِ وی از مقامش شد. این عمل و سنتِ ناپسند به‌صورت عام در قوای مجریۀ افغانستان وجود دارد؛ اما دست‌کم از پارلمان به مثابه خانه ملت این انتظار می‌رود که رسیده‌گی به مشکلات موکلین‌ و نظارت بر اعمال حکومت را فدای سفرهای غیرضروری نکند.
در این‌که سفر به بیت‌الله شریف یک فریضه بسیار نیکوست، هیچ شکی وجود ندارد؛ اما پرسش این‌جاست که این سفر در چه شرایطی باید صورت بگیرد؟
همه نیک می‌دانیم که ادای هر فرض و دستور خداوند، باید متکی به یک نیت صاف و خیر باشد و در شرایطی صورت ‌پذیرد که هیچ امر مهم‌تر و خداپسندانه‌تر و مسوولیت و دَینِ دیگری وجود نداشته باشد. حالا می‌گذریم از این‌که نماینده‌گان به‌جای رفتنِ چهارباره به حج، خوب بود هزینۀ آن را به فقرایی هدیه می‌کردند که آه و فغان‌شان کوچه و خیابانِ مملکت را پر کرده است؛ اما تنها یک پرسش را پیش می‌کشیم که آیا سفر حجِ چهارباره آن‌ها در برابرِ فروگذاشتنِ وظیفه و مسوولیت مقدسِ رسیده‌گی به مشکلات مردمِ رنج‌دیده کشور، مقبول درگاه خداوند بزرگ و مهربان خواهد بود؟
به هیچ‌وجه چنین نیست؛ زیرا این نوع سفر کردن، بیشتر به یک تفریح می‌ماند تا کسب رضای پروردگار که هدفِ اصلیِ انجام فریضه حج است. از یک‌سو، بسیاری از این نماینده‌گان بار نخست‌شان نیست که به سفر حج می‌روند؛ در حالی که طبق حکم دین، ادای حج در طول عمر برای هر مسلمان یک بار فرض است. از سوی دیگر، این نماینده‌گان محترم وظیفۀ مهم و مقدسِ خود را فرو گذاشته‌اند که این خود ناقضِ ادای این فریضه است و عملاً گناه پنداشته می‌شود؛ زیرا ادای وظیفه و خدمت به مردمی که سخت نیازمند هستند، مقدس‌تر و والاتر از سفر چندباره به خانه خداست.
گزارش‌های زیادی وجود داشته که نشان می‌دهد هفته‌های متوالی نصاب مجلسین تکمیل نشده و بنا بر آن، جلسات مهم و حیاتی به تعویق افتاده است. جای تاسف است پارلمان که خود نهاد ناظر و قانون‌گذار است و باید بر اعمال قوه مجریه نظارت کند و برای آن خط‌مشیِ درست ترسیم نماید، خود شریک متخلفینِ این قوه می‌شود و در حقِ موکلینِ خود جفا می‌کند. اما نماینده‌گانِ خوب و صادق و خدمت‌گزاری هم در پارلمان وجود دارند ‌که وظایف و مسوولیت‌های خویش را نیک می‌دانند و رسیده‌گی به مشکلات مردم را بر هر کاری ترجیح می‌دهند. آن‌ها می‌دانند که چنین سفرهای غیرضروری، فقط به گسترش فساد کمک می‌کند و هیچ امر خیری هم در آن نهفته نیست.
بر بنیاد برخی گزارش‌ها، شماری از اعضای پارلمان از موقف رسمی‌شان استفاده سوء کرده و سهمیه‌های اضافی از وزارت حج و اوقاف می‌ستانند. حالا این سهمیه چه از جیب دولت برود و چه از جیب شخص نمایندۀ محترم، در هر حال یک فساد است و موجب بی‌اعتمادی مردم نسبت به نماینده‌گان‌شان می‌شود. اما وقتی فساد و قانون‌شکنی از مرکز قانون‌گذاری و خانۀ ملت برخیزد، دیگر چه امیدی می‌توان داشت که دیگر نهادهای دولتی پاک بمانند؟