آغاز عملیات نظامیِ نیروهای دولتی در ولایت بغلان، به‌خصوص دند غوری، گامِ مهمی برای ایجاد ثبات در آن ولایت و شمالِ افغانستان محسوب می‌شود.
دو روز پیش، عملیاتِ پاک‌سازیِ مخالفانِ مسلح در منطقۀ دند غوریِ ولایت بغلان آغاز شد و تا کنون ادامه دارد. دند غوری یکی از پایگاه‌های مهمِ طالبان در سال‌های گذشته و به‌ویژه در یک سال اخیر در شمالِ کشور بوده و از همین نقطه، امنیتِ برخی از ولایت‌های دیگرِ شمال، مثل قندوز، صدمه ‌دیده است. حضور هزاران طالب در دند غوری، همواره مایۀ نگرانی شهروندان کشور به خصوص اهالی بغلان بوده است. طالبان طی یک توافق‌نامۀ رسمی با هیأتی دولتی تحتِ ریاست گلاب منگل، پایگاه امنی را در این منطقه برای خود ساخته بودند و با استفاده از مصونیتِ دست‌یافتۀشان، به هر جنایتی متوسل می‌شدند. بارها مردم، نماینده‌گانِ بغلان در مجلس و آگاهانِ امور از مقاماتِ دولت خواسته بودند که به آن «توافق‌نامۀ ننگین» پایان دهند؛ اما این درخواست‌ها مورد توجه قرار نگرفتند تا این‌که شهر قندوز به دستِ طالبان سقوط کرد و بعد هم وضعیت امنیتی در بغلان وخیم شد. گفتنی‌ست که حدود چهار ماه پیش، میان طالبانی که در محل مستقر بودند و هیأتی دولتی زیر نظر گلاب منگل وزیر سرحدات، به بهانۀ تامین امنیت در دند غوری یک تفاهم‌نامه به امضا رسید. اما این قضیه پس از افشا توسط رسانه‌ها، واکنش‌های تنـدی را در سطوح مختلفِ جامعه به همراه داشت تا این‌که در روزهای نزدیک، مقاماتِ حکومتی از نقضِ آن تفاهم‌نامۀ امنیتی یاد کرده و آن را ملغا اعلام نمودند. اما عملیات دند غوری قبل از راه‌اندازی، یکی ـ دو بار به تعویق افتاده بود و همین امر سبب شد که بیشترِ طالبانی که در دند غوری جابه‌جا شده بودند، بتوانند خودشان را از ساحه بیرون بکشند. آن‌گونه که هویداست، حلقاتی در حکومت مخالفِ راه‌اندازی هر نوع عملیات در برابر طالبان در دند غوری‌اند و به همین دلیل هم، آن موافقت‌نامۀ ننگین دیر ملغا شد و نیز عملیات برای پاک‌سازی این منطقه از شرِ طالبان، دیرتر به‌راه افتاد. واضح است که اگر فشارها بر حکومت برای راه‌اندازی عملیات در دند غوری افزایش نمی‌‌یافت و رسانه‌ها در این زمینه فعال‌تر عمل نمی‌کردند و مردم موقفِ قاطع‌شان را آشکار نمی‌ساختند، این عملیات هرگز به راه نمی‌افتاد. یعنی در حالی که ستون پنجم، طالبان را در بغلان تسلیح و تشجیع و برای بقای آن‌ها در دند غوری لابی‌گری می‌کرد، توجه رسانه‌ها و تلاش‌های مردمی سبب شد که نقشه‌ها خنثا گردند و حکومت ناچار به راه‌اندازی عملیات پاک‌سازی شود. هرچند طالبانِ دند غوری به‌دلیل همان یکی ـ دو بار تعویق، مجال فرار و نفوذ به دیگر ولسوالی‌ها و بخش‌های بغلان را یافتند، اما نفسِ آغازِ این عملیات، به مردم و رسانه‌ها و نهادهای مدنی این نکته را ثابت ساخت که اگر بخواهند و اراده کنند، می‌توانند کژی‌ها را راست و نقشه‌های شوم را بر آب کنند. با عطف به این موضوع، باید گفت که اکنون طالبان دارای چندین پایگاه نظامی هم در بغلان و هم در دیگر ولایت‌های شمال شده‌اند و این می‌طلبد که مردم و نیروهای دولتی به این عملیات اکتفا نکنند و با ادامۀ این نوع عملیات‌ها، همۀ نقاطی که مانند دند غوری به پایگاه امنِ طالبان بدل شده را تصفیه کنند. این عملیات به‌رغم ظاهر سنگینش، به دلیل همان تأخیر و تعویقی که از آن یاد شد، نمی‌تواند ماشین جنگی طالبان در شمال را نابود کند؛ از همین‌رو مردم و رسانه‌ها و نهادهای مدنی، باید خواهان تکرارِ این نوع عملیات‌ها شوند. البته نیروهای امنیتی کشور هم باید در اجرای عملیات دند غوری و دیگر عملیات‌های مشابه، نهایت دقت را به خرج دهند تا خدای‌نکرده به جان و مالِ مردم عادی گزند و آسیبی نرسد. اما در عین حال نیاز است که عملیات به حدی جدی و گسترده باشد تا بغلان از لوث طالبان پاک شود تا امنیت به شمال برگردد.