جستاری در روشن‌فکری دینی، عنوان مجموعه مقالات عبدالبشیر فکرت بخشی شاعر، پژوهشگر و استاد دانشگاه کابل است که پیش از این در روزنامۀ ماندگار به نشر رسیده بودند.
این کتاب که در هزار نسخه توسط انتشارات سعید به نشر رسیده، محمدهادی شجاعی آن را برگ‌آرایی و طراحی جلد کرده و ویراستاری جستاری در روشن‌فکری دینی را روح‌الله یوسف‌زاده به دوش داشته است.
روزنامۀ ماندگار از چند سال بدین‌سو به گونۀ منظم و پی‌هم پُرس و شنیدها و مقالاتی از روشنفکران عرصۀ دینی در افغانستان را در باب روشنفکری دینی و راه‌های جلوگیری از موج افراط‌گرایی را به نشر رسانده، در این مدت نبشته‌های از خواجه بشیر احمد انصاری، عبدالحفیظ منصور، محمد محق، مهران موحد، کمال‌الدین حامد، مرحوم حبیب حکیمی، اکرام اندیشمند و…، در ماندگار به نشر رسیده اند که جستاری در روشن‌فکری دینی بخشی از آن سلسله مقالات است که حالا در یک مجلد به نشر رسیده است.
روشنفکری دینی و چالش‌های فرا راه، مکثی بر همانگویی قرآن و فلسفۀ زبان، کی‌یر کیگارد و فرا اخلاقی بودنِ رابطۀ بشر با خدا، نسبت میان دین و اخلاق، رویکردی کلامی به مسألۀ شر در هستی؛ عنوان‌های پنج مقالۀ آقای فکرت است که در ۱۶۵ برگ با یادداشت مؤلف و یک پُرس و شنید به چاپ رسیده است.
آقای فکرت در «یادداشت مؤلف» می نویسد: جوامع بشری در بستر زمان راه می‌روند و افت و خیزهایی را نیز به تجربه می‌گیرند که تاریخ همه را به حافظه می‌سپارد. جامعه‌یی را نمی‌توان سراغ یافت که گذشته‌یی نداشته باشد و حرکت در بستر زمان را ثبت تاریخ نکرده باشد.
او در ادامۀ یادداشتش می‌نویسد: شرق اسلامی که ما بخشِ مهمی از آن به حساب می‌آییم، روزگاری در مسند هدایتِ جهان تکیه زده بود و روشنی بخشِ خانه‌های ذهن و ضمیر انسان بود.
به باور نویسندۀ مقالات جستاری در روشن‌فکری دینی، روزگارِ دور درازی‌ست که خردورزی در این خطۀ فرهنگی، به ویژه افغانستان ما در تنهایی و تبعید رها شده است و آموزۀ بازگشتِ آن در کمتر ذهنی خطور می‌کند. تبعیدی بودنِ عقل بی سابقه نیست، بلکه اندیشه‌وری حضورش را در رویارویی با اندیشه‌گریزی و اندیشه‌ستیزان مستدام داشته است و در مصاف با آن، حرکتش را توقف نداده است.
آقای فکرت می‌نویسد که مهجور بودن و در تبعید بودن عقل باعث شده است کمترین کتابی در راستای فلسفه، کلام و سایرِ علومِ عقلی نگاشته نشود. کشور ما از این ناحیه بیش از هر جای دیگری قحطی زده و محروم است.
به باور آقای فکرت: در چنین وضعی، نیازمندی به ‌قلم به‌دستان متعهد و حقیقت‌جو بیش از پیش محسوس است؛ اما اندک اند آنانی که متعهدانه گام بر می‌دارند و چشم‌داشتی جز از خدا ندارند. قلم به دستانِ این روزگار عمدتاً یا بر آستان قدرت سر نهاده اند و یا در پیشگاه ثروت؛ کم کسی را می‌توان یافت که فارغ از هر دلبسته‌گی‌یی به نوشتن و روشن‌گری دست بزند.
عبدالبشیر فکرت بخشی در ۵ حمل سال ۱۳۶۶خورشیدی، به دنیا آمده و آموزش‌های ابتدایی را تا صنف پنحم در لیسۀ عالی غلام‌حیدرخان پیش برده و پس از عقب‌نشینی حکومت اسلامی همراه با خانواده‌اش به پنجشیر رفته و دورۀ متوسطه در لیسۀ رُخه به پایان و دورۀ لیسه را در غلام‌حیدرخان به انجام رسانده است.
آقای فکرت در سال ۱۳۸۹ خورشیدی، از دانشکدۀ شرعیات دانشگاه کابل با گرفتن عالی‌ترین درجه فارغ و یک‌سال بعد از آن، وارد مرحلۀ ماستری در بخش «شریعت و قانون» شد که افزون بر این‌ها، هم‌زمان با ماستری، در ستاژ قضایی دادگاه عالی نیز موفق شد و پس از اندک زمانی، به دلیل راه یافتن به سمت استادی در بخش عقیده و فلسفۀ دانشگاه کابل به گفتۀ خودش: تدریس را بر قضاوت برتری داده است.
ده‌ها مقاله از عبدالبشیر فکرت بخشی فکرت در رسانه‌های مختلف بویژه روزنامۀ ماندگار به نشر رسیده است.
آقای فکرت ضمن انجام کارهای پژوهشی شعر نیز می‌سراید و تازه‌ترین کارهایش را از دریچۀ فیسبوک به مخاطبانش تحویل می‌دهد.