بخش دوم/

غلام‌رضا میناخانی – کارشناس ارشد روان‎شناسی بالینی

هر انسانی، فارغ از رابطۀ عاطفی و زنده‌گی مشترکش، یک زنده‌گی شخصی دارد با تمام ویژه‌گی‌های یک زنده‌گی مستقل. او علایق، توان‌مندی‌ها و آرزوهایی دارد که بعضی از آن‌ها مربوط به زنده‌گی مشترک نمی‌شود و اگر به این امیال و علایق نپردازد، کم‌کم از زنده‌گی مشترک خسته می‌شود، چرا که زنده‌گی‌اش یک چیزی کم دارد. این خسته‌گی را در اصطلاح «احساس گناه وجودی» می‌گویند

ویژه‌گی‌های شخصیتی همیشه آشکار نیستند. مثلاً ایرادگیری یا تکانش‌گری هم از ویژه‌گی‌های شخصیتی هستند و سال‌های سال طول کشیده تا این ویژه‌گی در یک فرد شکل بگیرد. بگذارید خیال‌تان را راحت کنم؛ ویژه‌گی‌های شخصیتی به‌سختی تغییرپذیر هستند. بنابراین تلاش برای تغییر ویژه‌گی‌های شخصیتی دیگری، نه تنها بیشتر اوقات به شکست منجر می‌شود، بلکه رابطۀ شما را نیز خراب می‌کند.
نمی‌خواهم ناامیدتان کنم، همیشه داستان به این خشکی نیست. بعضی دیگر از رفتارها مهارتی هستند؛ یعنی شما می‌توانید با مهارت‌آموزی این موارد را یاد بگیرید. مثلاً «گوش دادن فعال» یک مهارت است، یا «برقراری ارتباط موثر»، یا «مدیریت هیجان‌ها» مواردی هستند که می‌توان با مهارت‌آموزی آن‌ها را ارتقاء داد. تمام این‌ها را گفتم تا به این‌جا برسم که تلاش برای تغییر دیگری بیشتر وقت‌ها نتیجۀ معکوس می‌دهد. بنابراین سعی کنید همسرتان را همان‌گونه که هست بپذیرید، با تمام ویژه‌گی‌هایی که دارد. این کار شما نیست که همسرتان را تغییر دهید، شما فقط می‌توانید در فرآیند تغییر به او کمک کنید.
قانون دوم؛ فضای کافی برای رشد همسرتان فراهم کنید
زنده‌گی مشترک شرایطی را به‌وجود می‌آورد که طرفین بیشترین زمان‌شان را با همدیگر صرف می‌کنند. حتا گاهی اوقات بعضی زوجین میل دارند که دیگری کمتر به زنده‌گی شخصی خودش بپردازد. واقعیت این است که اگر طرفین فضای کافی را برای رشد دیگری مهیا نکنند و اگر اجازه ندهند که دیگری، به عنوان یک انسان مستقل، با توان‌مندی‌ها و علایق مستقل، به زنده‌گی شخصی خود نیز برسد، احتمالا رابطۀ آن‌ها کم‌کم به سمتِ جدایی کشیده می‌شود.
هر انسانی، فارغ از رابطۀ عاطفی و زنده‌گی مشترکش، یک زنده‌گی شخصی دارد با تمام ویژه‌گی‌های یک زنده‌گی مستقل. او علایق، توان‌مندی‌ها و آرزوهایی دارد که بعضی از آن‌ها مربوط به زنده‌گی مشترک نمی‌شود و اگر به این امیال و علایق نپردازد، کم‌کم از زنده‌گی مشترک خسته می‌شود، چرا که زنده‌گی‌اش یک چیزی کم دارد. این خسته‌گی را در اصطلاح «احساس گناه وجودی» می‌گویند. یعنی بعضی وقت‌ها آدم‌ها دچار یک احساس گناه از بابت زنده‌گی شخصی‌شان می‌شوند. از این‌که چه پتانسیل‌ها و توان‌مندی‌ها و استعدادهایی داشته‌اند و نتوانستند به آن‌ها رسیده‌گی کنند. بنابراین تا جای ممکن فضا برای رشد شخصی بدهید.