هفتۀ پیش، اشرف‌غنی رییس‌جمهور افغانستان در پاسخ به معترضانی که دولت وحدتِ ملی را به نداشتنِ ارادۀ سیاسی در سرکوبِ طالبان متهم می‌کنند، از خود واکنش نشان داد و گفت که دولت وحدت ملی در صدور فرمانِ جنگ علیه طالبان مانند جنگ بغلان، هیچ تردیدی ندارد.
اما مسلماً بحث عدم ارادۀ سیاسی دولت وحدت ملی در سرکوب طالبان، اصلاً یک ادعایِ واهی و بی‌اساس نیست، بلکه این نظر بر اساسِ ارزیابیِ پالیسی‌ها و عملکردهای دولت وحدت ملی در مبارزه با تروریسم به میان آمده و مردم را به‌شدت پریشان ساخته است.
یکی از مواردی که ارادۀ سیاسیِ دولت را در سرکوب طالبان زیر سوال می‌برد، نبود استراتژی موثر و عملی از جانب دولت وحدت ملی در جنگ با طالبان می‌باشد. پس از خروج سربازانِ خارجی از افغانستان و انتقال مسولیت‌های امنیتی از نیروهای بین‌المللی به نیروهای داخلی، دولت وحدت ملی می‌بایست در مبارزه با تروریسم، راهکاری موثر و عملی طرح می‌کرد. اما این دولت تا اکنون فاقد استراتژی مبارزه با تروریسم است. این درحالی‌ست که شکستِ دهشت‌افکنان و پیروزی در این جنگ، بدون داشتن یک استراتژی موثر ممکن نیست!
تعاریفِ گنگ و مبهم از طالبان مانند «برادران ناراضی» و یا «مخالفین سیاسی»، مورد دیگری‌ست که نشان می‌دهد دولت وحدت ملی دیدگاهی خلافِ تصور مردم افغانستان که طالبان را یک گروه تروریست و مزدور بیگانه می‌دانندـ دارد؛ دیدگاهی که به طالبان مشروعیت و مصونیت می‌بخشد و به آی‌اس‌آی جرأت مداخلۀ بیشتر!
مورد سوم، اتخاذ تصامیمِ خودسر در تعیین سیاست و پالیسی در مبارزه با تروریسم می‌باشد. امضای معاهده با سازمان استخباراتی پاکستان که بعدها با واکنش شدید احزاب سیاسی مواجه شد و باعث کناره‌گیری آقای نبیل از سمتش به حیث رییس امنیت ملی گردید و امضای معاهدۀ ننگین دند غوری با طالبان توسط گلاب منگل که باعث قتلِ صدها انسان و خساراتِ اقتصادی و اجتماعی فراوان شد نیز خطای بزرگی‌ست که تیمِ آقای غنی بدون مشوره با مردم و نهادهای دولتی مرتکب شده است.
مورد چهارم، ضعف مدیریت در سکتورهای دفاعی و امنیتی کشور است. مسلماً این ضعف مدیریت، از تقرر اشخاصِ نالایق و مشکوک در رأس سکتورهای امنیتی نشأت می‌گیرد. به عنوان مثال، معلوم نیست که آقای غنی بر اساس کدام مصلحت ـ با وجود انتقادهای شدید احزاب سیاسی و عدم موافقت پارلمان ـ آقای استانکزی را به حیث سرپرست وزارت دفاع حفظ کرده است. آیا افغانستان با قحط‌الرجال مواجه است و شخصِ دیگری برای احراز مقام وزارت دفاع یافت نمی‌شود؟!!
مورد پنجم، بسیج مردم است که نقش اساسی را در مبارزه با تروریسم بازی می‌کند. اما دولت وحدت ملی برای بسیج مردم علیه دشمن نه تنها برنامه‌یی ندارد، بلکه به بهانه‌های مختلفی با آن مخالفت می‌کند مسلماً مردم حاضر هستند در دفاع از جان، ناموس و هویت‌شان در همراهی با سکتورهای امنیتی، به مبارزه و ایثار برخیزند. اما چرا دولت وحدت ملی به این پتانسیل توجه نمی‌کند و برنامه‌یی برای بسیج مردم علیه دشمن ندارد؟
آقای غنی و تیمِ او باید به این پرسش پاسخ بگویند؛ همان تیمی که معاهدۀ ننگین با طالبان را امضا می‌کند و سربازانِ میهن را به کام دشمن می‌دهد.
چرا آقای اشرف‌غنی شبکۀ القاعده، گروه داعش و گروه‌های تروریستیِ آسیای میانه را عناصر اصلیِ تروریسم در کشور می‌خواند اما گروه طالبان را «مخالف سیاسی» می‌خواند و سعی دارد بر ترور و جنایتِ بی‌شمارِ آن‌ها پرده اندازد؟ حال آن‌که طالبان در نشر و نموِ شبکۀ القاعده در افغانستان و جهان، از ابتدا تا به امروز نقشِ اساسی را ایفا کرده و با دعوت از سایر تروریستانِ دنیا، به پدرخواندۀ همۀ آن‌ها بدل شده و امروز نیز خطرناک‌تر هر گروه تروریستیِ دیگری در افغانستان وحشت و جنایت می‌آفریند. هم‌اکنون داعش چه از طریق زور و یا از طریق پول، از بستر طالبان مصروف سربازگیری است. همچنان تمام گروه‌های تروریستیِ آسیای میانه و ملیشه‌ها و کرنیل‌های پاکستان، به برکت همکاری طالبان در افغانستان، عملیات‌های هراس‌افکنانه را سازمان‌دهی می‌کنند. به عبارت دیگر، اگر گروه طالبان و بسترِ تروریست‌پرورِ آن‌ها نبود، تروریستانِ خارجی هرگز جرأت حضور در افغانستان را نمی‌یافتند.
با این اوصاف، به دولت وحدت ملی پیشنهاد می‌شود که اگر واقعاً ارادۀ مبارزه با تروریسم را دارد، تمامِ انرژی و امکاناتِ خود را به از بین بردنِ این بستر متمرکز سازد تا دامنِ همۀ تروریستانِ جهان در کشور، برچیده و صلح و ثبات در افغانستان برقرار گردد.
عدم ارادۀ سیاسیِ دولت وحدت ملی در سرکوب طالبان، هرگز یک نظریۀ واهی و بی‌اساس نیست؛ بلکه باورِ اغلبِ تحلیل‌گرانِ سیاسی و حتا مردم عادی کشور است که ریشه در واقعیت‌ها و قضایای تلخ و ملموسِ کشور دارد. خوب است که دولتِ موجود، به خطاهای خود اعتراف کند و با مراجعه با آرا و نظراتِ نیک مردم، به مبارزۀ قاطع و برنامه‌محور با تروریسم بپردازد و طالب را برادر نه، بلکه دشمنِ آبرو و عزتِ مردمِ افغانستان بشناسـد.