فهم اولیای امور در کشور ما از اصطلاحات متداول سیاسی و نظام با برداشت های سطحی و استفاده های غلط و انحرافی، آنهم در قالب تنگ بازی قدرت و ثروت، سرنوشت افغانستان را به ناکامی کشانیده است.
اقای کرزی با تیم سرسپرده اش در تمامی دورۀ حکومت داری خود با استفادۀ ابزاری از اصطلاح «مشارکت» تا آخر عمر کسی را شریک تصمیم گیری در نظام و خانۀ مشترک افغانستان ندانست، فقط با گماشتن عده ای مامور و در نهایت بیچاره گی مردم، نظام را مال شخصی خود ساخت، فرصت های جهانی را سوخت تا کشور را به بحران رسانید.
در این دور جدید نیز با تعریف غلط و کاربرد انحرافی از اصطلاح «حکومت وحدت ملی»، عده ای با آجندا های شخصی و در یک تناقض آشکارآ با این مفهوم، فقط در جهت انحصار قدرت و ثروت تلاش دارند، که هیچ گونه ربطی با ماهیت دولت وحدت ملی ندارد.
اکنون جان گپ اینجاست که با روشن شدن ضعف حکومتداری شان، ضعف خود را مساوی به سقوط کل نظام و نمایش بربریت طالبانی را تهدیدی در برابر بیچاره گی مردم تبلیغ می کنند تا مردم تمکین نمایند.
همۀ حق ملت را در نظام ( کشور، مردم ، نهاد ها … ) در چوکات آجندا های شخصی خود بنام نظام سکه می زنند، و با این روش کل نظام را به گروگان گرفته اند که در نهایت نه تنها باعث اصلاح نظام نمی شوند که خود باعث ویرانگری نظام از داخل نظام می گردند.

بریده‌یی از یک مصاحبه احمدولی مسعود