تمام افراد کرۀ زمین در هر شرایطی که ازدواج کنند، انتظار دارند روابط‌شان همواره گرم و صمیمی و دوستانه مانند روزهای نخست ازدواج باقی بماند. البته دربارۀ بسیاری، رابطۀ گرم و محبت‌آمیز هم‌چنان در زنده‌گی مشترک جاری است و هیچ رازی نیز در این میان نیست. برخی افراد این مورد را ناشی از شانس افراد گوناگون می‌دانند؛ اما باید به جرات گفت که شانس هیچ تاثیری در تحکیم روابط زنده‌گی مشترک ندارد. آن‌چه از اهمیت قابل توجهی برخوردار است، این‌که برخی زوجین می‌آموزند چه‌گونه از وقت و انرژی خود استفاده کنند تا توجه لازم را به زنده‌گی مشترک و روابط دوجانبه داشته باشند و از طرفی برای استقلال خود و همسرشان نیز ارزش قایل شوند. گفتنی است زنده‌گی دلپذیر ایجاد نمی‌شود، مگر این‌که هر روز به آن توجه شود.
حقیقت این است که طلا و جواهر و گل‌های زیبا نیستند که زنده‌گی را می‌سازند، بلکه چیزهای کوچک نقش قابل توجهی در بهبود و تحکیم روابط دوجانبه دارند: همین که همسرتان هر روز صبح برای شما چای درست می‌کند و شما یخچال را چک می‌کنید که اگر میوۀ مورد علاقۀ او تمام شده، دوباره برایش بخرید؛ و همین که عصر روز تعطیل را برای با هم بودن خالی می‌گذارید و هیچ برنامۀ شخصی برای آن زمان تعیین نمی‌کنید.
بکوشید به جای این‌که صرفاً همسر یک‌دیگر باشید، یک دوست خوب برای همسرتان باشید. وقتی همه چیز خوب پیش برود یا بد، بازهم کنار یک‌دیگر باشید و بکوشید از زمان خود بهترین بهره را ببرید. و زمانی که یکی از شما اشتباه کرد، صرف‌نظر از بزرگ یا کوچک بودنِ اشتباه، بتوانید او را ببخشید. این‌گونه، زنده‌گی مشترک خود به خود دل‌پذیر خواهد شد.
زنده‌گی مانند یک مزرعه است که به مراقبت و نگه‌داریِ هرروزه نیاز دارد تا گل‌های آن را پرورش دهید و خارها و علف‌های هرز آن را بکَنید و دور بیاندازید تا هم‌چنان شاداب و باطراوت باشد. توجه داشته باشید که باید تعهدات و مسوولیت‌های خود را با علاقه و محبت انجام دهید تا هم خودتان از آن‌ها لذت ببرید و هم این لذت را به طرف مقابل منتقل کنید. در غیر این صورت، مسوولیت‌های زنده‌گیِ مشترک مانند کوهی بر دوش‌تان سنگینی خواهد کرد و روز به روز تحمل‌تان را کم‌تر می‌کند. پرداختن به مسایل هرچند کوچک، می‌تواند گام‌های بلندی به سوی خوش‌بختیِ شما در زنده‌گی تلقی شود. حداقل روزی یک‌بار از یک‌دیگر تشکر کنید.