امروز بند برق سلما زیر نامِ «بند دوستی افغان ـ هند» با حضور نخست‌وزیر هند و رییس‌جمهور غنی در هرات افتتاح می‌شود. افتتاح این بند برق برای هرات و افغانستان از اهمیتِ زیادی برخوردار است و می‌تواند هشتادهزار هکتار زمینِ زراعتی را آبیاری کند و به کُلِ هرات برق برساند.
کار پروژۀ بند برقِ سلما در دوران ریاست‌جمهوری محمد داوود آغاز یافته بود، ولی به علتِ تعاملات و تحولاتِ نظامی ـ سیاسی سال‌ها کارِ آن به تعویق افتاد و بالاخره در سال ۲۰۰۵ میلادی، کار اساسیِ آن آغاز شد و اگرچه بازهم به دلایلِ امنیتی چندین بار کارِ آن به تعلیق درآمد ولی سرانجام در دوران ریاست‌جمهوری آقای غنی این پروژه به سر رسید. در قدم اول، هدف از اعمارِ این بند، استفاده از آبِ هریرود برای آبیاری زمین‌هایی‌ست که در مسیرِ این دریاچه قرار دارند. این انتظار وجود دارد که افتتاح بند سلما بر وضعیتِ زراعت تغییراتِ زیادی رونما سازد، به‌حدی که نیازمندی‌های مردمِ حوزۀ غرب از این درک مرفوع و اقتصاد زراعتیِ کشور شکوفا گردد.
فعال شدنِ توربین‌های تولید برق به ظرفیتِ ۱۴ میگاوات، می‌تواند نیازمندیِ مردمِ هرات به ایجاد کارخانه‌ها و مراکز صنعتی را تأمین سازد و این گامی بزرگ به سمتِ توسعه و خودکفایی تلقی می‌شود. همچنین با ساخت و اعمار این بند، فرصت‌هایی برای اعمارِ شهرک‌ها در کنار و اطرافِ این بند مساعد می‌گردد که به رشد و توسعۀ هرات کمکِ شایانی خواهد کرد. این بند به دولت این فرصت را نیز می‌دهد که با ساختنِ نهرهایی از آن، به مناطقِ نزدیک و شهرستان‌های مجاور آب‌رسانی شود.
بدون شک بند سلما با مساعدتِ سخاوتمندانۀ کشور دوست؛ هندوستان اعمار شده و این بنای عظیم صفحۀ زرینِ دیگری به تاریخِ دوستی و ارزش‌گزاریِ دو ملت و دولت افزوده است. دولت افغانستان با افتتاح بند سلما، باید به ساخت و ترمیمِ بندهای آبیِ متعدد در دیگر مناطقِ افغانستان همت گمارد. چرا که هم‌اکنون افغانستان برای تأمین برقِ مورد نیازش، وابسته به کشورهای همسایه است و بر اساس تجارب، هرازگاهی ممکن است که یک رعدوبرقِ سیاسی، کشور را به تاریکی سوق دهد. در حالی که جغرافیای طبیعیِ کشور این اجازه را به ما می‌دهد که در مناطق مختلفِ کشور، بندهای متعددِ برق ایجاد کنیم و طی یک برنامۀ نه‌چندان درازمدت، به خودکفایی در این زمینه برسیم. شکی نیست که چنین اراده و اقدامی از سوی کشورهای دوست و همکارِ افغانستان به‌سانِ هند حمایت می‌شود. اما متأسفانه وابسته‌گی به پاکستان و نیز نفوذ اقتصادی و استخباراتیِ این کشور سبب می‌شود که نیتِ راسخی به اعمارِ بندها نداشته باشیم و این همسایه به‌راحتی توانسته فرصتِ عملی شدنِ نیاتِ خیر را از ما بگیرد. همچنین مافیایی که بر حولِ وابسته‌گیِ کشور به بیرون شکل گرفته و از این رهگذر پول‌های هنگفتی به جیب می‌زند، به سبوتاژِ طرح‌های عمرانی و توسعه‌ییِ ما از قبیلِ بندسازی دست زده و عرصه را بر استقلال و خودکفاییِ افغانستان تنگ کرده است.
اما اکنون افتتاح بند سلما و مفاد مترتب بر آن، اخگری در فضای تیرۀ اقتصاد و انرژیِ افغانستان محسوب می‌شود که می‌تواند ذهن‌ها و ضمیرهای مدیران و برنامه‌ریزانِ کشور را به سمتِ آب‌های جاریِ فراوانی که داریم، معطوف کند. این آب‌هایی که از کوه‌های پُرغرورِ ما سرچشمه گرفته‌اند، نباید همین‌طور به هدر بروند. این آب‌ها باید در هیأتِ بندهای کوچک و بزرگِ متعدد و با در نظرداشتِ همۀ اصول زیست‌محیطی و جغرافیایی، روشنایی و خوشبختی را برای مردمِ افغانستان به ارمغان بیاورند.
البته گفتنی‌ست که منافعِ نهفته در بند برقِ سلما به همین ساده‌گی‌ها به‌دست آمدنی نیست؛ زیرا اول قرار است که این بند روشنایی بیاورد و سپس در برنامه‌های منظم و مدرنِ زراعتی و انکشافی نقش‌آفرینی کند. تحققِ چنین مأمولی هرچند زمان‌بر است، ولی در نهایت افغانستان را به توسعه و خودکفایی رهنمون می‌سازد.