گزارشگر:احمد ولی مسعود - ۱۶ جوزا ۱۳۹۵
با نشر مجدد از صفحۀ احمد ولی مسعود،
مورخ ۴ دسمبر ۲۰۱۵ و یادداشتی
از اندیشۀ شهید مسعود
از حوادث خاورمیانه عبرت بگیرید؛ هوس انتقال جنگ را از سر بیرون کنید!
…هـمینکه آمرصاحب از ملاقات با جنرال اسلم بیگ، جنرال حمیدگل و چند جنرال دیگر پاکستانى فارغ شد، با عصبانیت گفت: « نمیدانم اینهـا افغانستان را چه خیال کرده اند؟ به تکرار میگویم که ما مشکلات خود را داریم؛ عساکر روس در کشور ماست؛ مردم ما هـر روز قربانى میدهـند؛ کشور ما به ویرانى روان است. میگویند با شما کاملاً موافقیم و شما را درک میکنیم؛ ولى ما و شما منحیث دو برادر مسلمان باید دست بدست هـم بدهـیم تا کشورهـاى مسلمان آسیاى میانه را آزاد سازیم.»
( دقیقاً این موضوعی بود که به قول بینظیر بوتو صدراعظم وقت پاکستان، جنرال حمید گل رییس ISI به وی وعده سپاریده بود که آنان تا کرآنه های دریای آمو باید برسند.)
پس از شهـادت آمر صاحب،
انتظارات مردم ما این بود که حضور جامعۀ جهـانى در افغانستان، نه تنهـا باعث ریشه کن کردن تروریزم، شکست هـمیشگى طالبان، که حتا کوتاه شدن دست مداخله گر پاکستان نیز خواهـد شد.
سیزده سال پس و با ورود حکومت جدید در صحنه، اینبار و در یک دور جدید، هـیاهـوى پروژهء انتقال جنگ به شمال و از آنجا به آسیاى میانه و بالاخره به تعبیر عدهء خوش خیال که به أمن شدن خانهء افغانستان و در راستاى منافع استراتیژیکى خواهـد انجامید، در دستور کار قرار گرفت. دقیقآ به هـمین لحاظ، کارگزاران حکومتى تا کنون در سکوت سیاسى به سر برده اند تا چه پیش آید. هـرازگاهـى هـم که به سختى لب به سخن گشوده اند، پر از تناقض و به شدت با واقعیتهـا و منافع کشور، بیگانه، ناسازگار و دور از انتظارات مردم ما مینمود.
با روشن شدن حقایق میدانهـاى خونین خاورمیانه که امروزه دامنگیر عرب و عجم، ترک و فارس گردیده است، پیچیدهگى بازى هـاى پشت پرده و نقش و ماهـیت اصلى هـریک بازیگران، شک و تردیدهـا در موفقیت پروژۀ انتقال جنگ افغانستان، میان بازیگران و سهـمداران بالا گرفته است. اما در این میدان، حلقاتى تلاش دارند تا از فرصت استفاده نموده، در راستای استراتیژى پاکستان و زیر عنوان پروژۀ انتقال جنگ، یک رقم بسیار بالا و قابل ملاحظۀ نفوس مردمان سرحدى پاکستان را به نام افغان، طالب یا داعش در شمال کشور جابجا سازند.
امروز روى سخن ما با مسوولین محترم اینست که با شناخت اهـداف دیرینه و استراتیژیک پاکستان و با عبرتگیرى از آنچه در خاورمیانه دارد اتفاق میآفتد، پیشبرد پروژههـاى بزرگ آنچنانى از توانمندى، حوصله، مدیریت و دید حکومت موجود در وضعیت جارى به اندازهء ستارگان آسمان به دور میباشد و در چنین اوضاع نابسامان مملکت و به هـم ریختۀ دولت ممکن نیست کشور به منافع استراتیژیکى خود دست یابد و تا دیر نشده اندیشۀ دیگری کنید. از نظر من بهـتر است ابتدأ متناسب به وزن و جایگاه و توانمندى خود به أمور مملکت بپردازید.
Comments are closed.