از صفحه فیسبوک احمدولی مسعود
پدرم، مردی با معرفت اجتماعی، مهمان دوست، دیندار، پرتهذیب و سرشار از روحیه مثبت و پیشانی باز. با پسرش احمد شاه مسعود سخت محبت داشت، به وی افتخار می‌کرد و مباهات می‌نمود. سال‌های سال چه درافغانستان و چه در عالم آواره گی‌ها، از هرطریق ممکن همواره تلاش داشت تا خبری، حرفی و حدیثی از لابلای امواج رادیوها در مورد پسرش بشنود. همینکه می‌شنید مسرت و خوشی عجیب وغریبی برایش دست می‌داد، موقعیکه دوستان و مهمانان بر زیارت ایشان می‌رسیدند، فوراً باب سخن باز می‌نمود و درتکاپو بود تا اول سخنانی را که از رادیوها شنیده از زبان مهمانان بشنود و بعد با چه اشتیاقی صحبت‌ها را در مورد پسرش باز می‌کرد و در درون این داستان‌های داغ کاملاً گم می‌شد. گذشته از رابطه پدر و پسری، به طور عجیبی یک رابطه معنوی میان این پدر و پسر که از یک چشمه واحدی تقوا و دیانت آب میخورد وجود داشت.
یادشان بخیر و روحشان شادباد.
شرح عکس: شهید دگروال دوست محمد خان با پسرش شهید احمد شاه مسعود سال ۱۳۵۷ قریه تاواخ / پنجشیر