از جناب آقای راحیل شریف رییس ستاد ارتش پاکستان به حیثِ یک جنرالِ بلندپایۀ نظامی و صاحب فورم و نشانِ راست‌گویی و صداقت، توقع برده می‌شـد که برخلاف سایر بلندپایه‌گان دولت پاکستان، سلامت وجدانیِ خود را در رابطه با افغانستان و اظهاراتش در مورد این کشور خدشه‌دار نسازد. اما اظهاراتِ اخیرِ او مبنی بر این‌که پاکستان از افغانستان محافظت می‌نماید مشروط بر این‌که افغانستان نیز روشِ بالمثل را پیشه کند، آقای جنرال را در ردیفِ جنابِ سرتاج عزیز و سایر دولت‌مردانِ پاکستان قرار می‌دهد که قضاوت ایشان در ارتباط با قضایای افغانستان و مناسباتِ این دو کشور همسایه، غیرعادلانه و دور از واقعیت و انصاف و چه بسا که در ردیفِ لاطایلات بوده است.
آقای راحیل شریف در اظهاراتش، خود را حامیِ افغانستان قرار داده و شرط خود را هم در قیافۀ ناجیِ افغانستان به حکومتِ این کشور آمرانه تفهیم نموده است.
جناب راحیل شریف باید ملتفت باشند که افغانستان به شهادت تاریخ، به ناجی و حامی‌یی به جز خداوند (ج) ضرورت نداشته و به جز بازوی توانای مردمِ خود نیز تکیه‌گاهی نداشته است. شما نیک ملتفت هستید که هست‌وبودِ این کشور نذر سلامتِ میهن، استقلال و تمامیت ارضی آن بوده و حاصلش سربلندی مردم، آزادی کشور و افتخاراتی‌ست که بسا از کشورها آن را تصور هم نمی‌توانند.
جنرال صاحب راحیل شریف باید توجه داشته باشـند که دولت پاکستان در هیچ زمانی حامی و پشتیبانِ افغانستان نبوده و این توان را در وجود خود سراغ نداشته است. برعکس، این افغانستان و حکومات و مردمانش بوده اند که از ظهورِ احساساتِ آزادی‌خواهی در هند برتانوی تا تولد پاکستان و تا پاگذاری آن به جهانِ هسته‌یی در کنار پاکستان بوده و در سال‌های هفتاد و هشتاد با رشادت‌ها، جانبازی‌ها و تقدیم یک‌ونیم میلیون شهید و ملیـون‌ها آواره، از آزادیِ خود دفاع نمود و مانع پیشروی قشون سرخ به پاکسـتان گردید. (رجوع کنید به بیانیه‌های جنرال ضیاءالحق)
به این مسأله نیز باید ملتفت بود که پیش از سقوط شوروی در افغانستان، حکومات پاکستان از مداخلاتِ گونه‌گون در افغانستان دریغ ننموده و از اشتعالِ جنگ‌های داخلی تا ظهـور طالبان و ما بعد آن، در نابسامانی‌ها و ورشکسته‌گی‌های افغانستان دستِ قوی داشته است. و در حالت کنونی، عاملِ پیشرفتِ جنگ‌ها، عملیات‌ها و زمینه‌سازی‌های خصـمانه برای نابودی افغانستان بوده و به شهادت و چشم‌دیدِ جهانیان، جنگ‌های نیابتی را به پیش می‌برد و وسایل و امکانات و پرسونل را به همین منظور تهیه می‌دارد.
به هر صورت، حکومت و مردم افغانستان به این روش‌های خصمانه عادت کرده و از پاکستان گله‌یی ندارند. با این‌همه اما باید به جناب جنرال پیامِ مردمِ افغانستان را برسانیم که:
مستشعر باشید که مردم افغانستان از جنگ نفرت دارند، اما برای حفظ نوامیسِ ملی و سرزمینِ مقدسِ خود از جنگ نمی‌ترسند و با هر قدرتی مصاف خواهند داد، حتا با نیروهای هستوی. با همسایه‌گان، هم‌کیشـان و صلح‌جویان، دوستانه و مردانه و در فضای انسانی و فارغ از هرگونه سیاست‌بازی‌های کودکانه و دغل‌کاری‌های محیلانه، مناسبات و روابط به منظور ایجاد صلح و ثباتِ متقابل برقرار می‌سازد و از کشورهایی که به این ارزش‌ها معتقد اند و به آن ارج می‌گذارند، به نکویی و جبینِ گشاده استقبال می‌کنـد.
جناب جنرال!
سیاست‌های محیلانه، مداخلاتِ بی‌رحمانه و بازی‌های خصمانه از دیدِ جهانیان پوشـیده نیست و ملت افغانستان هم تجربۀ کافی کسب کرده است. لطفاً به کجـروی‌ها خاتمه بدهید و خود را محافظت کنیـد. دیگران به حمایت و حفاظتِ شما ضرورت ندارند. مبـادا بخواهید قهرِ ملت بت‌شکنِ افغانستان را به امتحان، و نیرو و توانِ انسانی‌شان را دست‌کم بگیرید و به ذره (نیروی هسته‌یی) مغرور شوید!