اگر نزدیک انتخابات چندین رخداد قابل توجه تروریستی در امریکا روی دهد قطعا ترامپ برنده انتخابات خواهد بود. همه می‌دانیم که رخدادهای تروریستی به نفع افراطیون عمل می‌کنند، بنابراین شانس ترامپ بیش از گذشته می‌شود و رقابت میان او و کلینتون شدت خواهد گرفت.
در جهانی که رخدادها بر ساختارها غلبه کرده، پیش بینی پدیده‌ها بسیار دشوار است، چنانچه تصمیمات بیش از پیش لحظه‌ای و آنی شده‌اند. امروز بیشتر از هر دوره‌ای دیگر در انتخابات مانند سایر پدیده‌ها چیستی و چگونگی رخدادها هستند که تصمیم سازی می‌کنند. جهان جهانی سازی شده موجب گردیده تا انسانها به‌شدت سطحی و آنی شوند. به قول یکی از نظریه پردازان پست مدرن، انسان معاصر عمق را از دست داده است. در نتیجه با از دست دادن ژرفنا این انسان، قطعه‌ای و آنی شده است. بنابراین نسل جدید که آن را نسلی جهانی، سطحی و لحظه‌ای تصور می‌کنند، فرایند خودش را در تصمیم گیری‌ها دارد؛ فرایندی که با نسل‌های پیشین متفاوت است. او چنانچه میشل مفزولی می‌گوید فقط در رابطه با فضا خانه بدوش نیست بلکه در حوزه سیاست، فرهنگ و حتی اعتقادات نیز کولی وار زندگی می‌کند. در چنین موقعیتی است که انتخابات مردمی ماهیت و نظام متفاوتی به خود می‌گیرند.
به همین منظور نگاهی بسیار گذرا به انتخابات ریاست جمهوری امریکا که بی‌تردید می‌تواند نقش تعیین کننده‌ای در آینده جهان داشته باشد، انداخته می‌شود. البته این فقط انتخابات ریاست جمهوری امریکا نیست که حساسیت‌های زیادی را به دنبال دارد بلکه در جهانی که به طور تناقض‌نما همزمان بسیار به هم پیوسته و بسیار از هم گسسته است هر پدیده بزرگی در هر کشوری به ویژه کشورهای تاثیرگذار حساسیت زا هستند. این پدیده‌ها به سرعت از ظرف مرزهای خود به خارج لبریز می‌شوند و قسمت یا تمام جهان را متاثر می‌سازند. مردم کشورهای ایران یا فرانسه، امریکا یا انگلیس، چین یا روسیه و برخی دیگر فقط رییس جمهور یک کشور را انتخاب نمی‌کنند بلکه در عین حال یک بازیگر موثر جهانی را انتخاب می‌کنند. به همین دلیل انتخاب آینده در امریکا بسیار حساس و به دلایلی شاید حساس‌ترین انتخابات تاریخ معاصر این کشور باشد.
بهتر است در اینجا یادآوری شود که موضوع چرایی انتخاب این دو رقیب بحث نیست. در اینکه چه فرایندی منجر به انتخاب این دو رقیب شده نیز صحبت نخواهد شد. همچنین نیازی نیست تا در مورد نقش قدرت و ثروت برای رسیدن هر یک از آنها به این مرحله سخن گفته شود. حال که این دو در مقابل هم قرار گرفته‌اند مناسب است در این خصوص سخن گفته شود که چه کسی و با چه عللی می‌تواند در این کارزار پیروز شود. حتی نسبت به این موضوع که نتایج پیروزی این یا آن چه خواهد بود را نیز باید به فرصت دیگری واگذارد.
موضوع اصلی این است که چه عناصری می‌توانند در انتخابات یا یکی از آنها نقش موثری ایفاء نمایند. بی شک می‌توان عوامل و عناصری چند را برشمرد اما به یقین در میان این عوامل نقش «رخدادها» کلیدی خواهد بود زیرا عصر ما بیش از هر دوره‌ای متاثر از رخدادهاست. این رخدادها و نه ساختارها، تصادف‌ها و نه برنامه هستند که بیش از پیش در تصمیم سازی‌ها حتی در بالاترین سطوح تاثیر می‌گذارند. انتخابات از میان آنها انتخابات ریاست جمهوری امریکا نیز متاثر از همین رخدادهاست. به همین دلیل پیش بینی دقیق نتایج بسیار دشوارتر از گذشته شده است و میزان کسانی که بر اساس رخدادها قضاوت می‌کنند در آینده نسبت به کسانی که بر اساس ساختارها قضاوت می‌کنند بیشتر می‌شود.
حال با توجه به مطالب بالا می‌توان گفت که این رخدادها خواهند بود که رییس جمهور امریکا را انتخاب می‌کنند. به بیان روشن‌تر، اگر نزدیک انتخابات چندین رخداد قابل توجه تروریستی در امریکا روی دهد قطعا ترامپ برنده انتخابات خواهد بود. همه می‌دانیم که رخدادها تروریستی به نفع افراطیون عمل می‌کنند، بنابراین شانس ترامپ بیش از گذشته می‌شود و رقابت میان آنها شدت خواهد گرفت.
بهتر است اضافه شود از آنجایی که ملت امریکا ملتی خودپسند و خود شیفته است مکان رخداد نقش مهمی ایفاء می‌کند. چنانچه اگر رویدادی بزرگ و تاثیرگذار تروریستی در خاک امریکا به وقوع بپیوندد بی تردید بر محبوبیت و حقانیت ترامپ افزوده می‌شود. به همین دلیل ترامپ تروریست‌ها را دوست دارد و در حالی‌که به طور علنی به آنها دشنام می‌دهد به طور غیرعلنی آنها را ستایش می‌کند. حتی می‌توان کمی پیش‌تر رفت و گفت اگر امکان داشته باشد همفکران وی تروریست‌ها را در صورت امکان تقویت خواهند کرد. از آنها چهره‌ای بزرگ در عین حال هولناک مانند فرانکشتاین خواهند ساخت که فقط اسطوره‌ای زئوسی مانند ترامپ می‌تواند بر آن چیره شود. در نبرد اسطوره‌ها جایی برای کلینتون باقی نمی‌ماند.
از سوی دیگر خانم کلینتون عنصری کم فعال است و بیشترین شانس او رقیب اوست. همانطوری که بهترین شانس ترامپ تروریستها هستند بهترین شانس کلینتون نیز ترامپ است. جهان انتخاباتی در غرب و به خصوص در امریکا به جهانی انفعالی و واکنشی تبدیل شده است. دیگر نظرات فعالان نیست که تعیین کننده‌اند بلکه کنش‌های رقیب است که تاثیر بیشتری را دارد. بر اساس تحلیل گفتارهای هر یک از داوطلبان بیش از اینکه به توصیف نظرات خود اختصاص داشته باشد بر تخریب نظرات رقیب استوار شده است.
این دو رقیب، رقیبی فعالتر و تعیین کننده‌تر دارند که همانا رخدادها هستند. آنها در مقابل رخدادها فقط می‌توانند واکنش مناسب‌تر یا نامناسب‌تری داشته باشند. مانند آنچه در برابر هک کردن ای‌میل‌های خانم کلینتون و حزب دمکرات‌ها رخ داده است. هر کس بتواند بهتر فرایند از آن خودسازی را در برابر رخدادها انجام دهد موفقتر خواهد بود. در این رابطه هوشمندی به داشتن برنامه و ساختار منسجم به منظور فراهم آوردن وضعیتی بهتر برای مردم نیست بلکه هوشمندی انتخاباتی معنای تازه‌ای پیدا کرده است و آن بلاغت و واکنش در لحظه است. بنابراین باید دید در این انتخابات «رخدادها» چه تصمیمی می‌گیرند.