احمد مسعود: طالبان به هیچ تعهد خود به غیرقرارداد خود با آمریکا عمل نکردهاند.
- ۲۴ عقرب ۱۳۹۱
توماس دیمیزیر، وزیر دفاع آلمان برای ارزیابی وضعیت امنیتی از نزدیک، با یک هواپیمای غیرنظامی به شمال افغانستان سفر کرد، اما برای سفر به کابل دوباره از یک هواپیمای نظامی استفاده کرد.
توماس دیمیزیر، وزیر دفاع آلمان میخواست حرکتی نمادین انجام دهد و در این کار موفق هم شد. سفر او با یک هواپیمای غیرنظامی به افغانستان سرخط همه مقالهها و گزارشهای رسانههای گروهی در آلمان است. شبکه تلویزیونی «زید دی اف» در آلمان روز سه شنبه با وزیر دفاع این کشور در مورد وضعیت و آینده افغانستان مصاحبهیی داشت.
آقای وزیر، شما این بار با یک هواپیمای نظامی که در مقابل حمله راکتی مصون است، به افغانستان سفر نکردید. با این حرکت نمادین چه چیزی را میخواستید ثابت کنید؟
دیمیزیر: من میخواستم نشان دهم که وضعیت امنیتی به تدریج پیشرفت میکند و این که ما کاملا به پایگاه نظامی در ترمز (ازبکستان) وابسته نیستیم. دیگر این که من میخواستم نخستین کسی باشم که این کار را انجام میدهد.
اما شما پس از آن پروازتان را به کابل در یک هواپیمای نظامی ادامه دادید. شما همین حالا گفتید که میخواهید وضعیت امنیتی را در افغانستان از نزدیک ارزیابی کنید، اکنون نظرتان در این مورد چیست؟
دیمیزیر: هدف اصلی من از سفر به افغانستان گفتوگو با شمار زیادی از مقامهای افغان بود. دیروز من به این کار آغاز کردم و امروز به آن ادامه میدهم. ما شاهد این هستیم که مسوولیت امنیتی به تدریج به عهده افغانها گذاشته میشود. ۸۰ درصد نیروهای امنیتی در شمال را افغانها تشکیل میدهند و تنها ۲۰ درصد دیگر نیروهای آیساف میباشند. شمار نیروهای امنیتی (افغان) در مناطقی که ما آنجا را ترک گفتهایم، یعنی در فیض آباد، واقع در شمال شرق افغانستان و یا در ولایت فاریاب، واقع در شمال غرب این کشور به مراتب بیشتر از زمان حضور ما در آنجا است. وضعیت امنیتی در مجموع متزلزل است، اما همزمان دارای ثبات میباشد و حوادث امنیتی به تدریج کاهش مییابند. ما هنوز دو سال دیگر هم وقت داریم. ما نمیگوییم که همه چیز گل و گلزار است. اما پیشرفتهایی هم وجود دارد که من بر آنها تاکید میکنم.
مردمی که در کشورهای دور از افغانستان زندهگی میکنند، از وضعیت امنیتی برداشت دیگری دارند. شاید تصور آنها به ارقامی ارتباط داشته باشد که ما از گزارشهای دیگر و همچنین خبرنگاران مان در محل دریافت میکنیم. روز یک شنبه یک سرباز بریتانیایی در افغانستان جان باخت و به این ترتیب شمار تلفات جانی آیساف در سال روان به ۶۱ تن میرسد. همچنین حملات سربازان و نیروهای پولیس افغان بر سربازان آیساف افزایش یافته است. با توجه به این گونه آمار به نظر نمی آید که روند پیشرفت وضعیت امنیتی مثبت باشد.
دیمیزیر: وضعیت امنیتی در مناطق مختلف افغانستان بسیار متفاوت است. اوضاع امنیتی در شمال این کشور بهتر از دیگر مناطق است که تنها نتیجه تلاشهای ما نیست. ۸۰ درصد از حوادث امنیتی در ۲۰ درصد مناطق افغانستان رخ میدهد. در مورد «حملههای داخلی» از سوی سربازان و نیروهای پولیس افغان بر سربازان آیساف باید بگویم که ما نیز از آن در امان نبودیم و سه سربازمان را از دست دادیم. اما دو سال از این واقعه میگذرد. مدتی است که دیگر چنین اتفاقهایی برای ما رخ نداده است. اما وضعیت در افغانستان یکسان نیست و در شمال هم ما در سه ولایت مشکل داریم. ما باید تصویری متمایز از افغانستان داشته باشیم و تنها این گونه میتوانیم اندکی به حقیقت نزدیک تر شویم.
قرار است که ارتش فدرال آلمان افغانستان را در پایان سال ۲۰۱۴ ترک بگوید. چه مشکلاتی بر سر راه روند خروج وجود دارد؟ به طور مثال تامین امنیت نیروهای ارتش در زمان خروج به نظر می آید که وظیفه بسیار کلان و دشوار باشد؟
دیمیزیر: بلی، خروج و یا انتقال نیروها و ماشین آلات نظامی، آن گونه که ما از آن یاد میکنیم، یک روند پیچیده است. ما همزمان با پیشبرد آن، نباید در مورد ماموریت مان که حمایت از نیروهای افغان می باشد، کوتاهی کنیم. ما باید جان سربازان مان را در جریان روند انتقال حفظ کنیم. در فیض آباد خروج نیروهای مان موفقانه انجام شد. ما در سال آینده نیز مطمینا چندین منطقه را تخلیه می کنیم که در این مورد باید هنوز صحبت شود. ما سپس توجه مان را به مزار شریف معطوف خواهیم کرد. اما باید بگویم که برای مرحله انتقال به نیروهای اضافی نیاز داریم که این باعث کاهش سرعت روند خروج می شود. انتقال سربازان و ماشین آلات نظامی ما به آلمان امری پیچیده، اما امکان پذیر است و ما از مدت زیادی بدین سو در این مورد آمادگی می گیریم.
آقای وزیر، اردوی ملی افغانستان خواهان سلاحهای آلمانی است، آیا به این خواسته جواب مثبت داده میشود؟
دیمیزیر: تجهیزات اردوی ملی افغانستان، هرچند در سطحی پایین، اما بهبود یافته است. البته که همتای افغان من تقاضای هواپیما، هلیکوپتر، سلاحهای سنگین و توپخانه را دارد. مشکل ما به استفاده درازمدت از این سلاحها، نگهداری و ترمیم آنها مربوط میشود. اینجا (در افغانستان) وقتی که (نیروهای افغان) یک وسیله نقلیه نظامی دریافت میکنند، از آن استفاده میکنند و وقتی که خراب شد، حیران میمانند که چه کنند. براین اساس تحویل اسلحه و مهمات دردی را دوا نمیکند، بلکه باید نگهداری و ترمیم این تجهیزات نیز در نظر گرفته شود. چه فایده که انواع گوناگون وسایل نقلیه و هواپیماهای متفاوت در اختیار نیروهای افغانستان گذاشته شود؟ در این صورت نگهداری از آنها نیز دشوار خواهد بود. هنوز مدت زیادی به طول خواهد انجامید تا اردوی ملی افغانستان عملکرد صد درصد داشته باشد. هدف اصلی نیروهای افغان به هر صورت تامین امنیت کشور شان است و آنها به این منظور به تجهیزات نیاز دارند که در اختیار شان نیز گذاشته میشود.
دویچه وله
Comments are closed.