حامد کرزی، رییس‌جمهورِ پیشین در گفت‌وگو با شبکۀ بی‌بی‌سی فارسی گفته است که “ﻃﺎلبان اﻓﻐﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺁﻥﻫﺎ وقتی ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎییِ ﺭا ﺗﺴﺨﻴﺮ میﻛﻨﻨﺪ، ﺣﻖِ ﺑﺎﺯﭘﺲﮔﻴﺮیِ آن منطقه ﺭا ﻧﺪاﺭﻳﻢ”. کرزی گفته که “طالبان نیروی‌های افغانی هستند و جنگِ افغانستان نیز جنگِ داخلی است. طالبان و مردم افغانستان برادرانی‌اند که به‌خاطر منافعِ بیرونی‌ها با هم به جنگ انداخته شده‌اند”. او همچنان گفته “چرا در برابر طالبان به زورِ طیاره‌های امریکایی قرار می‌گیریم”. کرزی با قاطعیت تأکید کرده که “طالبان نیروی خودی هستند”!
وقتی این سخنانِ آقای کرزی را بررسی کنیم، درمی‌یابیم که او در موقفِ رهبرِ طالبان قرار دارد و از آن گروه می‌خواهد یک چهرۀ مردمی بسازد. آقای کرزی در حالی جنگ با زورِ امریکایی‌ها در برابرِ طالبان را رد می‌کند که خود با زورِ همین امریکایی‌ها بر مردم تحمیل شد چهارده سال خلافِ خواستِ مردم و با زورِ همین امریکایی‌ها در اقتـدار به‌سر برد و حکومت کرد.
از جانب دیگر، میانِ این سخنان حامد کرزی، پرویز مشرف و ملا هیبت‌الله رهبرِ کنونیِ طالبان، هیچ تفاوتی دیده نمی‌شود و حامد کرزی و آن دو و طالبان، از یک موضع حرف می‌زنند. کرزی در حالی جنگِ افغانستان را یک جنگِ داخلی می‌داند که قریب به اتفاقِ سیاست‌مداران و مردمِ کشور و جهان، جنگ طالبان را جنگِ پاکستان در افغانستان می‌دانند و طالبان را ابزاری در دستِ پاکستان قلمداد می‌کنند. اما این تنها پاکستان بود که می‌گفت این کشور در جنگِ افغانستان دخالتی ندارد و طالبان یک جریانِ داخلی و افغانی هستند و جنگِ افغانستان یک جنگِ کاملاً داخلی است و طالبان در برابرِ امریکایی‌ها قرار دارند.
حالا زمانی که آقای کرزی چنین سخنانی را به زبان می‌آورد، در واقع سخنانِ پاکستانی‌ها را تأیید می‌کند و این‌گونه در شرایطی که پاکستانی‌ها زیر فشارِ جهان در قبالِ افغانستان قرار دارند، او سعی می‌کند که فشارها را از پاکستانی‌ها بردارد. اگر چنین نمی‌بود، کرزی باید می‌گفت که طالبان ابزار پاکستان اند و نباید اجازه دهیم که هیچ بخشِ کشور در کنترلِ این گروه قرار گیرد. اما وقتی او طالبان را نیروی خودی و داخلی عنوان می‌کند و نیروهای مسلحِ دولت و طالبان را یک‌برابر می‌داند، به معنای آن است که او در خدمتِ پاکستان عمل می‌کنـد و زیر عنوانِ مخالفت با این کشور، مواضعِ پاکستانی‌ها را به کرسی می‌نشاند.
البته این بارِ اول نیست که حامد کرزی چنین سخنانی به زبان رانده است، بلکه او بارها طالبان را برحق و جنگِ افغانستان را “داخلی” عنوان کرده و حتا همۀ سربازانِ آن گروه را در زمانِ حکومتش از زندان آزاد کرده است. مسلماً مخالفتِ او با امریکا هم یک مخالفتِ ساخته‌گی و سیاسی است؛ زیرا کرزی در طولِ دورانِ کاری‌اش هیچ اقدامی در برابرِ امریکا انجام نداد و فقط حالا به‌خاطر جذبِ مردمِ عوام و بی‌خبرِ کشور و فریبِ کشورمای منطقه، حرف‌هایی در مخالفت با امریکا می‌گوید تا از شکل‌گیریِ کدام جریان سیاسیِ کلانِ ضدِ امریکایی جلوگیری کند. چنانی که حالا تلاش دارد زیر عنوانِ مخالفت با پاکستان، همۀ فشارها بر این کشور را بردارد و طالبان را که به‌هدفِ تحقق پروژۀ پاکستان خلق شده و به همین هدف کار می‌کنند، یک گروهِ داخلی معرفی کند و جنگِ افغانستان را جنگِ داخلی و جنگِ طالبان را فقط در برابرِ امریکا عنوان کند؛ همان چیزی که پاکستان، طالبان و حامیانِ آن ادعا می‌کنند. مسلماً آقای کرزی با چنین اظهارات، خلافِ منافع ملی و منافع نظامِ نوین سخن می‌گوید و باید، هم در سطح ملی و هم در سطح بین‌المللی، نسبت به نیاتِ وی شناخت و آگاهی لازم به میـان آید.