در حالی که رهبران دولت وحدت ملی در راه بروکسل بودند، شهر کندز میان طالبان و نیروهای دولتی دست به دست شد. این وضع سوال‌هایی زیادی را ایجاد کرده است. روز دوشبنه، شهر قندوز از چندین طرف مورد تهاجم طالبان قرار گرفته بود و تقریبا تا نیمه‌های شب جنگ میان دو طرف ادامه داشت تا اینکه طالبان بار دیگر عقب نشستند و تلفاتی  و خساراتی هم به‌جا گذاشتند. طالبان این کار را در یک ساله‌گی ساقط کردن شهر کندز انجام دادند و به این شهر حمله کرده و دوباره با به آتش کشیدن ادارات عام‌المنفعه عقب نشستند. طالبان در این تصرف کردن‌ها و عقب نشستن‌ها منافعی کلانی دارند. آنان غنیمت به دست می‌آورند، توانایی‌های شان را نشان می‌دهند و مردم کندز را شکنجۀ روحی و جسمی می‌کنند. اما امیدواریم که حالا کاری شود تا بعد از این نباید مردم شاهد چنین تجربه‌های خشن و وحشتناک باشند. این بار نیاز است تا عملیات‌ها برای تصفیه کامل قندوز از وجود طالبان آغاز شود. زیرا طالبان در میان مردمان قندوز حضور دراند و کسانی آنجا هستند که سال پار و امسال در شهر قندوز فرصت را برای طالبان مساعد کردند. این بارهم طالبان از برخی آدرس‌های مشخص وارد شهر شده اند و برای مردمان قندوز معلوم است که چه کسی از آنان در آن ولایت حمایت می‌کند. انتظار این است که حالا عملیات‌های کلان برای سرکوب طالبان به ولسوالی‌های قندوز راه‌اندازی شود. سال پار بعد از سقوط شهر قندوز و تصرف مجدد توسط نیروهای دولتی، طالبان در حومۀ شهر جابه‌جا شدند و کسی برای خنثا کردن و سرکوب کردن آنان عملیات نکرد. آن طالبان حتا به بغلان و کابل رفت و آمد می‌کردند به تخار و مزار هم می‌رفتند اما کسی مانع شان نمی‌شد. بنابراین امروز آنانی که به شهر قندوز حمله کرده بودند نه پنجابی بودند نه چیچینی. بسیاری‌های‌شان شهروندان قندوز و بغلان بودند که به دستور بیگانه‌گان و نیز به دستور حلقه‌هایی در درون حکومت عمل می‌کنند. آنها کسانی اند که کوچه کوچه قندوز را بلد اند و خوب میدانند که چه کنند. بنابراین تازمانی که دولت این افراد را سرکوب نکند و مانع فعالیت‌های شان نشود، امنیت در قندوز به وجود نمی‌آید. حالا واضح شده است که همه این جنگ‌ها در قندوز تحت مدیریت است و نشان آن هم این است که طالبان به شهر حمله می‌کنند؛ اما با وجود آن‌که دولت که یک فرقۀ نظامی را در آنجا جابه‌جا کرده است، شهر قندوز برای ساعاتی به دست طالبان می‌افتد. این خود نشان می‌دهد که برای ویران کردن و از بین بردن آنان را ندارد و متاسفانه حفظ طالبان در قندوز به عنوان یک ابزار سیاسی برای حلقه‌های و افراد مشخص چه به دلایل سیاسی و رقابت‌های منفی و چه هم به دلایل قومی یک نیاز پنداشته شده است. این گونه نگاه به طالبان، در واقع دشمنی قومی را میان مردمان این ولایت افزایش می‌دهد. به هر صورت، باید زمان استفاده ابزاری از طالبان در قندوز به پایان برسد زیرا مردمان آن ولایت دیگر توان این همه بدبختی را ندارند. خلع سلاح کردن طالبان قندوز و زیر نظر داشتن چند خانه و فرد مشخص در این ولایت، سبب آرامی همیشه‌گی در آن خواهد شد؛ اما متاسفانه به  این مهم توجه نمی‌شود. در سطح کلان تر اما می‌بینیم که یک بازی استخباراتی در قندوز جریان دارد و این دست به دست شدن شهر قندوز شامل بازی‌هایی در آستانۀ کنفرانس بروکسل نیز است.