افغانستان درحال حاضر بیش از چهارصدهزار نیروی امنیتی دارد که در طول تاریخ چنین نیروی را نداشته، حکومت داکترنجیب که قوی‌ترین نیرو را داشت؛ یک‌صدو ده هزار نیروی امنیتی داشت.
شماری از آگاهان نظامی با بیان این مطلب به این باور اند که اگر انگیزه‌یی برای مبارزه با داعش و طالب وجود داشته باشد، چهارصدهزار نیرو برای مقابله باتمام گروه‌های تروریستی در افغانستان کافی است.
به گفته آنان: اما از یک سو انگیزه برای مبارزه با داعش و طالب وجود ندارد و از جانبی هم استخبارات خارجی در افغانستان به حدی فعال اند که یک “زاغ را چهل زاغ” برای مردم ما می‌سازند.
با این حال شماری از آگاهان سیاسی به این باور اند که داعش به اندازه‌یی که بزرگ‌نمایی می‌شود، فعالیت ندارد؛ اما برخی‌ها به هدف مسایل سیاسی و مالی داعش را بزرگ جلو داده و در صدد تحقق اهداف خود اند.
این واکنش‌ها در حال ابراز می‌شود که مدتی است گزارش‌هایی از فعالیت‌های داعش در افغانستان حکایت دارد؛ اما دراین اواخر و در هفته گذشته مسأله حضور و فعالیت داعش به طور بی‌سابقه‌یی در رسانه‌ها بازتاب داشته است.
هفته گذشته، پس از کشته شدن ۳۰ تن از باشنده‌گان ولایت غور مقام‌های محلی این ولایت اعلام کردند که جنگ‌جویان داعش در این ولایت ۳۰ غیر نظامی را کشتند.
غلام ناصر خاضع والی ولایت غور به رسانه‌ها گفته بود که جنگ‌جویان موسوم به دولت اسلامی (داعش) شماری از دهقانان، چوپان‌ها و افرادی که برای زمستان از کوه و دشت هیزوم جمع آوری می‌کردند را با خود به جای نامعلومی بردند و بعداً همه آنان را به قتل رساندند.
با این حال، ظاهر قدیر نماینده مردم ولایت ننگرهار دریکی از جلسات هفته روان مجلس گفت: برخلاف آن‌چه که حکومت ادعا می‌کرد، ولسوالی پچیراگام در این ولایت از وجود تروریستان داعش پاک‌سازی شده، جنگ‌جویان این گروه توانسته‌اند «برق‌آسا» به این ولسوالی برگردند.
به گفته ظاهر قدیر ساحات تحت فعالیت تروریستان داعش در افغانستان گسترش یافته و این تروریستان توانسته‌اند یک ساحه استراتژیک را در ولسوالی پچیراگام ولایت ننگرهار تحت کنترول خود در آورند.
اما عتیق‌الله امرخیل آگاه مسایل نظامی سیاسی داعش را یک برنامه تبلیغاتی برای تحقق اهداف سیاسی و مالی برخی افراد و گروه‌ها عنوان می‌کند.
امرخیل می‌گوید: پروژه داعش توسط کسانی‌که تمویل می‌شود و توسط کسانی‌که این گروه را به افغانستان آورده‍‌اند، تبلیغات گسترده صورت می‌گیرد، درحالیکه این گروه نه حضور گسترده در افغانستان دارند و نه فعالیت گسترده.
امرخیل به این باور است که داعش به اندازه‌یی که بزرگ‌نمایی می‌شود، فعالیت ندارد؛ اما برخی‌ها به مقصد سیاسی و یا مالی داعش را بزرگ جلو داده و در صدد تحقق اهداف خود اند.
به گفته این آگاه نظامی: افغانستان درحال حاضر بیش از چهارصد هزار نیروی امنیتی دارد که در طول تاریخ چنین نیروی را نداشته است، حکومت داکتر نجیب که قوی‌ترین نیرو را داشت؛ یک‌صدو ده هزار نیروی امنیتی داشت؛ بنابراین اگر انگیزه برای مبارزه با داعش و طالب وجود داشته باشد، این گروه‌ها توان مقابل با نیروهای امنیتی ما را ندارند.
او تاکید کرد؛ اما از یک سو انگیزه برای مبارزه با داعش و طالب وجود ندارد و از جانبی هم استخبارات خارجی در افغانستان به حدی فعال اند که یک زاغ را چهل زاغ برای مردم ما می‌سازند؛ اما حکومت هیچ اقدماتی نمی‌کند.
وی افزود: هر حرف و سخنی که از زبان ناتو و سایر قوت‌های خارجی بیرون شود، برای ما سند معتبر است؛ درحالیکه باید در مورد گزارش یا رویدادهای که اتفاق می‌افتد، تحقیق صورت گیرد و سپس برای مردم ارایه شود.
بااین حال، عارف‌رحمانی عضو مجلس نماینده‌گان باآن‌که به حضور و فعالیت داعش در افغانستان باورمند است؛اما تاکید می‌کند: در این شکی نیست که داعش در افغانستان حضور دارد؛ اما نباید همه جنایات را به گردن داعش انداخت.
رحمانی می‌گوید: بسیار از جنایات را طالبان مرتکب می‌شوند و برخی جنایات هم به خاطر تصفیه حساب‌های قومی صورت می‌گیرد؛ اما مسوولیت آن به گردن داعش انداخته می‌شود؛ بنابراین باید تحقق شود که جنایات صورت گرفته توسط کدام گروه انجام شده است.
وی تاکید کرد: جنایات صورت گرفته در غور و حمله انتحاری در دهمزنگ کابل نیاز به تحقیق دارد که آیا واقعاً این جنایات توسط داعش صورت گرفته یا خیر، نمی‌شود بدون بررسی و تحقیق، بارمسوولیت همه‌ی جنایات را به گردن داعش انداخت.
به گفته این عضو مجلس: باید بپذیریم که داعش در افغانستان حضور دارد و در حال گسترش است، از کجا آمده است، باید بدانیم که بخشی از داعش طالبان و افراد مسلح غیر مسوول اند که با اندک تغییرات به داعش مبدل شده اند.
او افزود: نمی‌شود بین داعش، طالب و القاعده تفاوت قایل شد؛ زیرا همه آنان گروه‌های تروریستی اند که اهداف مشترک دارند و اگر در افغانستان به سرعت گسترش پیدا کند، نباید تعجب کرد.
رحمانی به این باور است که پاکستان از هرگروه تروریستی که اهداف تخریب‌کارانه در افغانستان داشته باشند، حمایت می‌کنند و هیچ تفاوتی بین داعش و طالب برای آنان وجود ندارد.
این درحالی است که شماری از تحلیل‌گران به این باوراند که داعش در افغانستان به دلیل نبود پشتوانه و حمایت پاکستان و سایر کشورهای منطقه دوام نخواهد داشت و نمی‌تواند این پروژه در افغانستان عملی و موفق شود.