حامد کرزی رییس جمهور پیشین افغانستان یک‌بار دیگر مدعی شد که خط فرضی دیورند تحمیلی است و آن را به ر سمیت نمی‌شناسد.
آقای کرزی که در مراسم افتتاح مرکز تحقیقاتی افغانستان نوین صحبت می‌کرد،افزود: خط دیورند از طرف استعمار انگلیس بالای مردم افغانستان تحمیل شده و مردم دو طرف این خط را با چالش‌های فراوان روبرو کرده است.
آقای کرزی با بیان این‌که مردم افغانستان پاکستان را به عنوان کشور مستقل به رسمیت می‌شناسند؛ اما خط دیورند را که بالای این مردم تحمیل شده است به رسمیت نمی‌شناسند.
رییس جمهور پیشین افغانستان افزود: آب حق مردم ما است؛ اما در مورد آب که برای همسایه‌های ما می‌رسد توجه کنیم، ولی وقتی ما می‌خواهیم که بندهای آب بسازی و برای توسعه و ترقی کشور خود کار کنیم کشورهای همسایه باید با ما تفاهم داشته باشند.
آقای کرزی با نگرانی از وضیعت خشکسالی در کابل گفت: تغییر اقلیم در افغانستان تأثیرات خود را دارد و مرکز تحقیقات افغانستان نوین باید در مورد آب‌های زیر زمینی کابل بررسی دقیق کنند.
او گفت: نهادهای تحقیقاتی باید در مورد آب‌های زیر زمینی کشور به شکل درست بررسی‌های خود را انجام دهند.
آقای کرزی بیان کرد که مطالعات و پژوهش‌های ما هیچ‌گاه برای محروم ساختن همسایه‌های ما از آب‌های افغانستان نیست؛ اما همسایه‌های ما باید برای ترقی و پیشرفت افغانستان بسان سایر کشورهای دنیا تمکین کنند.
در همین حال، شماری از برزگان قوم بلوچ از بدرفتاری و نقض حقوق بلوچ‌ها در پاکستان و ایران سخت انتقاد می کنند. باشندگان مناطق مرزی افغانستان و پاکستان در کنار ده‌ها مشکل دیگر، با تهدید حمله‌های گروه‌های هراس افگن نیز روبرو اند. که از سوی استخبارات پاکستان تمویل و تجهزی و آموزش می بینند.
از سویی هم، برخی از آگاهان به این باور هستند که به رسمیت نشناختن خط مرزی تورخم یک شعار عوام فریبانه است و افراد که چنین شعارهای را سر می‌دهند بیشتر در تلاش فریب پشتون‌های دو طرف مرز هستند.
معاهده خط دیورند در ۱۸۹۳ میلادی مرزهای میان سه حاکمیت را که عبارت از افغانستان، بلوچستان و هند بریتانیه‌یی را معین نمود. یک معاهده سه جانبه که حضور قانونمند سه طرف در اراضی مشخصی را ترسیم می نمود. هرچند که این معاهده دو جانبه امضاء شد و فقط میان انگلیس و افغانستان به امضا رسید، اما بلوچستان را نیز در بر می گرفت.
بریتانیا با توجیه جنبه‌های مثبت معاهده خط دیورند، هر یک از حکمرانان افغانستان را متقاعد کرد که این پیمان را تایید نمایند و این پادشاهان یکی پس از دیگری یعنی شاه حبیب الله ( ۱۹۱۹-۱۹۰۱) شاه امان الله، (۱۹۲۹-۱۹۱۹)، شاه نادر خان (۱۹۳۳-۱۹۲۹)، و شاه ظاهر خان (۱۹۷۳- ۱۹۳۳) این معاهده را در دوره سلطنت خود توجیه و تایید کردند.
اما زمانی‌که هند بریتانیه‌یی تصمیم به دست برداشتن از سرزمین هند و موافق به استقلال آن شد ( در سال ۱۹۴۷میلادی)، دولت نو ظهور پاکستان بنا به یک قانون بین المللی که می‌گوید ایالات تازه ایجاد شده، بایست همان سرحداتی را که پیش از استقلال خود داشتند، داشته باشند ، در این اراضی شکل گرفت.