کشته شدنِ تعدای از معدن‌چیان در بغلان که همه از قومِ هزاره بوده‌اند و نیز انفجار در یک مسجد توسط طالبان در بدخشان، از جمله خبرهایی‌ست که حساسیتِ بالایی را برمی‌انگیزد و از یک آیندۀ خطرناکِ دیگر خبر می‌دهد. هرچند هدف قرار دادنِ مسجد به‌هدفِ از بین بردنِ به‌اصطلاح دشمنان‌ توسط طالبان و داعش، هیچ توجیهِ شرعی ندارد؛ اما بارها این گروه‌ها مساجدِ زیادی را به آتش کشیده و خون‌های زیادی را در آن ریخته‌اند.
البته در حملاتِ نیروهای دولتی نیز مساجدی که توسط طالبان به سنگر تبدیل شده بودند، مورد هدف‌ قرار گرفته است. طالبان بارها از مساجد به عنوان پناهگاه‌ و سنگر استفاده کرده اند؛ ولی اکنون حملۀ طالبان به یک مسجد در بدخشان و کشتن چند پولیس در آن‌جا، یک بارِ دیگر نشان می‌دهد که این گروه برای از بین بردن اهدافِ مورد نظرش هیچ خط سرخی را مراعات نکرده و نخواهد کرد.
اگرچه در اعلامیۀ طالبان گفته شده که آن حمله در یک مهمان‌خانه صورت گرفته است، اما بسیاری از مقاماتِ محلی و شهروندانِ آن منطقه ادعای طالبان را تأیید نکرده اند. بنابراین، تحریمِ حمله به مسجد به عنوان کانونِ دینی و عبادتگاه مقدسِ مسلمانان و به عبارت دیگر، خانۀ خدا، اصلاً مورد توجه گروه‌هایی که به نامِ اسلام اعمال‌شان را رنگ می‌دهند، نیست.
یقیناً در اسلامِ اصیل و واقعی، حتا به مکان‌های عبادتیِ دیگر ادیان نیز ارج و حرمت لحاظ شده، چه رسد به این‌که مساجد در امان نباشند. اما در کنار این مسأله، حملاتِ هدف‌مند به هدف کشتنِ شیعیان، چه در مسجد و چه هم در هر جای دیگر، از آیندۀ وحشتناکی خبر می‌دهد. اخیراً حملاتِ تروریستی علیه مردمانِ شیعه و هزاره در چند ولایتِ افغانستان از جانب گروه‌های داعش و طالبان به‌راه افتاده و به نظر می‌رسد که چنین حملاتی افزایش نیز می‌یابند.
در دو سال گذشته، حملاتِ متعددی شهروندانِ شیعه و هزاره را در کشور نشانه رفته و مسوولیت‌های بیشترِ آن‌ها را داعش به عهده گرفته است. آخرین مورد اما کشتن معدنچی‌هایی مربوط به قومِ هزاره در بغلان است که هنوز هیچ گروهی مسوولیتِ آن را به عهده نگرفته. کُلیت این حملات، شیعه‌ستیزی و هزاره‌ستیزی را در حالِ رشد نشان می‌دهد و ممکن است که روزی این وضع، با واکنش‌هایی از طرفِ برخی حلقاتِ افراطی و استخباراتی به نامِ «انتـقام» مواجه شود و آن‌گاه طبل جنگِ مذهبی از هر دو طرف به صدا دربیاید. زیرا همین حالا هستند برخی فعالانی که می‌خواهند جنگ مذهبی را دامن بزنند و برای آن، بهانه‌ها و پروژه‌هایی هم دارند.
متأسفانه هنوز هیچ اقدام و ابتکاری به‌هدفِ شناسایی و خنثا ساختنِ این حملات و این وضع، از طرفِ دولت صورت نگرفته و برخی حلقات، دست‌هایی در درونِ دولت را در خلقِ این رویدادها دخیل می‌دانند. به هر صورت، طالبان و داعشیان اکنون دو گروه با اهداف و باورهایِ مشترک اند که می‌توانند با اقدامات‌شان نظیرِ حمله به مساجد و کشتن و هدف قرار دادنِ یک قوم و مذهبِ خاص، اختلافات مذهبی را وارد فازِ جنگ‌های مذهبی سازند. یقیناً جدا کردنِ مردم از مسجد و مدرسه، فقط با افزایش این رویدادها و اختلافات مذهبی‌ می‌تواند رنگِ واقعیت به خود بگیرد و پروژۀ داعش و طالبان در همین راستا در حالِ تطبیق است. بنابرین با گذشتِ زمان، مردم افغانستان و مسلمانانِ منطقه و جهان به این درک خواهند رسید که طالبان و داعش، گروه‌هایی در ضدیت با اسلام و مسلمانی‌‌ بوده‌اند که در خدمتِ قدرت‌های استخباراتیِ و منافعِ استراتژیک آن‌ها قیام کرده‌اند.