دلیل اصلی پیشنهاد ما و شرط اساسی تشکیل دولت وحدت ملی بر این بود تا با تغییر ساختار نظام، معمای خونین قدرت حل گردد، قاعدۀ بازی سیاست عادلانه شود، از فساد قدرت جلوگیری به عمل آید، همۀ اقوام در چرخۀ تصمیم‌‌گیری سرنوشت‌شان سهیم گردند و نخبگان کشور با تعریف منافع ملی، ایجاد دیدگاه واحد و اعتمادسازی میان خود، افغانستان را از بحران، با موفقیت گذار دهند.
اما دریغا که با وجود این همه امیدواری‌های بزرگ و تاریخی، فریادهای مکرر بر تطبیق توافقنامه و تلاش برای تغییر، آجنداهای شخصی مسوولین دولت پیشی گرفت تا این‌که زمان از دست رفت و کشور با تهدید چارسو گیر آمد. اکنون، هراز گاهی از توافقنامه یادی می‌کنند، در اذهان عامه یک پروسۀ ناکام رهبری دولت وحدت ملی را تداعی می‌نماید.
به پیمانه‌یی به حاصل رأی میلیون‌ها انسان این سرزمین که فقط خلاصه میشد به یک توافقنامه، جفا و خطا و مسامحه کاری صورت گرفت که امروز در موجودیت همین رهبری ائتلافی موجود، نه مردم بیش از این امیدوارند، نه آن اجماع دیروز وجود دارد و نه هم جان کیری.
اکنون، تغییر نظام سیاسی که یک اصل، یک خواست تاریخی، یک داعیۀ بر حق و عدالتخواهانه بخاطر رسیدن به ثبات و صلح پایدار است، نیاز به یک اجماع جدید، رهبری جدید و قابل اعتماد دارد تا با استراتیژی مدون برای تغییر، در میان مردم ذهنیت سازی نماید.
از برگۀ فیسبوک احمدولی مسعود