دیروز، بار دیگر طالبان کارمندان دادگاه عالی را مورد هدف قرار دادند و بیش از بیست تن آنان را کشتند. این انفجار انتحاری در توقف‌گاه‌ وسایط این اداره رخ داد. طالبان در حالی دست به این اقدام زده اند که قرار است صدها طالب زیر نام اعضای حزب اسلامی از زندان‌ رها گردند. این ‌بار نخست نیست که طالبان کارمندان دادگاه عالی را مورد هدف قرار می‌دهند، پیش از این نیز بارها چنین حملاتی حتا بر خود دادگاه عالی صورت گرفته است. این حمله طالبان در حالی صورت می‌گیرد که سخن از سرگیری مذاکرات صلح با طالبان بار دیگر ورد زبان‌ها است و حتا سخن از مطرح شدن نشست‌های چهارجانبه هم زده شده است. این حمله طالبان درست در زمانی صورت گرفته است که حلقه‌هایی در دولت و برخی موسسه‌های خارجی، برای طالبان از نو چهره می‌سازند و سعی در بهتر نشان دادن این گروه دارند. چنانی که گزارش‌هایی نشر شده است مبنی بر این‌که طالبان فقط از طریق معادن و قاچاق مواد مخدر و کشت کوکنار و باج‌گیری از شرکت های مخابراتی پول در می‌آورند و همه منابع آنان همین هاست.  به نظر میرسد که نشر چنین گزارش‌هایی که نشان دهندۀ منابع خاص داخلی طالبان است، بیشتر به هدف خنثا کردن آن واقعیت‌هایی است که تا کنون در بارۀ طالبان  گفته شده است. یعنی مردم می‌دانند که طالبان در یک برنامۀ کلان استراتیژیک از جانب کشورهای خاصی از جمله پاکستان حمایت می‌شوند و در واقع ابزاری برای تطبیق سیاست خارجی آن کشور اند. اما آنان بدون شک بخش‌هایی از منابع داخلی را در کنترل دارند و پول زیادی به حساب این گروه پرداخته می‌شود و این گروه‌ها به عنوان یک گروه عایداتی شناخته شده‌است. بنابرین وقتی که دولت با چنین گروه‌هایی مواجه باشد نمی تواند با آن راهی برای گفت‌وگو باز کند. در واقع، هرنوع گفت‌وگو با چنین گروه‌هایی که در حد ابزار اند و حساب و کتاب شان به جای‌های دیگر است، بی‌نتیجه است و در واقع در هیچ کشوری تجربه نشان نداده است که با چین گروه‌های بی سروسامان و پیچیده و چند فایده‌ای یا چند منفعته، گفت‌وگو صورت گرفته باشد. اما از مدتی به این طرف تلاش‌هایی وجود دارد که طالبان را از حد یک گروه تروریستی و جنایت‌کار، به حد یک گروه سیاسی تقلیل دهند و نیز در واقع از حد یک گروه وابسته به بازیگران به سطح یک گروه داخلی تغییر موقعیت و یا جایگاه دهند. از اینجاست که همواره منابع عایداتی این گروه در حد عشر و گاهی هم فیصدی‌هایی از معادن و یاهم باج‌گیری‎‌ها از شرکت‌ها تقلیل می‌دهند. این نوع روش و برخورد بدون شک که شامل بازی‌های استخباراتی نیز است و قطعا به زیان کشوراست. زیرا در حالی که مردم می‌دانند طالبان کیستند و برای چیستند و هر روز هم دست به قتل و کشتار مردم می زنند، بازهم نشر گزارش‌هایی که منابع عدایداتی طالبان را داخلی جلوه می‌دهد در واقع همسویی همان نهاد و مرجع با طالبان را آشکار می‌سازد. البته گاهی در کنار حلقات داخلی بازیگران خارجی هم در این صحنه‌سازی‌ها و درامه‌ بافی‌ها نقش دارند. این خود نشان می‌دهد که بحث طالبان به و بازی با این گروه قابلیت‌های زیادی دارد و نیز به نظرمیرسد که همین مساله از عوامل اصلی دست‌نیافتن به صلح در افغانستان است؛ زیرا تا زمانی که این گروه به عنوان یک گروه عایداتی و چند سویه برای حلقات مختلف داخلی و خارجی باشد، بحث صلح در افغانستان نیز به همان پیمانه به عقب زده می‌شود. در عین حال سال‌هاست که دولت تعریف های متفاوتی از طالبان کرده و از صلح با آنان سخن می گوید اما هیچ تغییری در سیاست و عملکرد این گروه در هیچ شرایطی وارد نشده است. بنابرین دولت نباید بیش از این خود، مردم و جهان را فریب بدهد.