کودکان واقعاً به تشویق شما نیازمندند. در تمام مراحل رشد از چهاردست‌وپا رفتن گرفته تا دویدن و توپ‌بازی و نقاشی کردن، چشمان کنجکاوِ کودکِ شما در جست‌وجوی تشویق‌ها و ابراز احساسات کلامی و فیزیکی شماست. آن‌ها همه چیز را به‌خوبی درک می‌کنند و از لحن کلامِ شما متوجه می‌شوند که چه مقدار تعریف در آن‌ها گنجانده شده است. حتا یک جمله کوتاه «چه کار خوبی!» می‌تواند به اندازۀ «من تا به حال چنین کار خوبی ندیده‌ام» تأثیرگذار باشد، مشروط بر این‌که از لحن کلامی مناسبی استفاده کنید.
کودک‌تان را نجات ندهید
خیلی طبیعی است که شما به عنوان یک مادر یا پدر دلسوز نگران کودک‌تان باشید تا اتفاقی برایش نیفتد، احساس ناامیدی نکند و در کارهایش دچار اشتباه نشود. اما بهتر است به‌جای نگرانی، موقعیت‌هایی را فراهم کنید تا فرزندتان با شرایطی مواجه شود که احتمال شکست در آن‌جا وجود داشته باشد تا این درک در او به وجود بیاید که احساس عصبانیت، ناراحتی و ناامیدی، حس‌هایی کاملاً ‌طبیعی هستند که می‌تواند کاملاً عادی باشد و نباید از مواجه با آنها بترسد. او باید یاد بگیرید خودش از پس مشکلات بر بیاید نه این‌که انتظار داشته باشد که شما تمام سنگ‌ها را از جلوی پایش بردارید و مسیر را هموار کنید.
اجازه دهید خودش تصمیم بگیرد
وقتی فرزند شما از همان سال‌های اولیۀ زنده‌گی شانس تصمیم‌گیری و انتخاب را داشته باشد، به مرور برای نشان دادن قضاوت‌ها و تصمیمات خود اعتماد به نفس لازم را به‌دست خواهد آورد. برای این‌کار شرایطی را فراهم کنید تا کودک‌تان چند گزینه برای انتخاب کردن در اختیار داشته باشد. به گونه مثال، نظر کودک خردسال‌تان را دربارۀ غذا بپرسید، البته هیچ وقت به‌طور مستقیم نپرسید که چه غذایی را دوست دارد، بلکه قدرت انتخاب او را بین دو غذای مختلف مورد آزمایش قرار دهید.
همیشه نیمۀ پُر پیاله را ببینید
اگر تصور می‌کنید فرزند شما خیلی زود ناامید می‌شود، به او کمک کنید تا نسبت به مسایل خوش‌بین باشد. البته افزایش میزان خوش‌بینی کاملاً با خوش‌بینی کاذب تفاوت دارد. به‌جای این‌که با استفاده از الفاظ و کلمات زیبا او را فقط به دیدن جنبه‌های مثبت قضیه تشویق کنید، بهتر است او را به تفکر درباره راه‌هایی جدید برای حل مشکلات و نزدیک شدن به ایده‌آل‌هایش تشویق نمایید. مثلاً اگر دختر ۷ ساله شما از این‌که نسبت به هم‌صنفی‌اش در نقاشی کردن ضعیف‌تر است، نگران و آشفته شده، در کمال آرامش برایش توضیح دهید که همه افراد از سرعت یادگیری یکسانی برخوردار نیستند ولی می‌توان چنین مشکلی را با تمرین و ممارست حل کرد.

قدرت حلِ مسأله
کودکان وقتی نسبت به خود مطمین می‌شوند، که بتوانند بر سر خواسته‌های‌شان مذاکره کنند. تحقیقات نشان می‌دهد حتا بچه‌های کوچک نیز می‌دانند چگونه مشکلات خود را شخصاً حل کنند. وقتی فرزند شما از مسایلی که برایش پیش آمده شکایت می‌کند، به‌جای این‌که تنها به همدردی و احیاناً دفاع از وی بپردازید، بهتر است از او بخواهید تا کمی دربارۀ بهترین راه‌حل برای مقابله با این مشکل فکر کند و پس از رسیدن به نتیجه درباره علت انتخابش با او صحبت کنید.
موقعیت‌هایی برای بودن در کنار بزرگترها
اگرچه بچه‌ها ترجیح می‌دهند بیشتر وقت خود را در گروه هم‌سالان صرف کنند، اما حضور آن‌ها در کنار بزرگترها و در جمع آن‌ها واقعاً مهم است. اگر موقعیتی را فراهم کنید تا فرزندان‌تان مقداری از وقت خود را با بزرگترها بگذرانند، دنیای آن‌ها بزرگ و بزرگ‌تر شده و دید بازتر و عاقلانه‌تری نسبت به مسایل زنده‌گی خواهند داشت.
دربارۀ آینده خیال‌بافی کنید
اگر بچه‌ها می‌توانند در رویا‌ها و خیال‌پردازی‌های‌شان، خود را در نقش‌ها و مسوولیت‌های آینده تصور کنند، مطمیناً از اعتماد به نفس و اطمینان خوبی برخوردار هستند. برای کودک‌تان توضیح دهید که چگونه شما، همسرتان و دیگر بزرگترها، شغل کنونی‌تان را انتخاب کردید. مهم نیست که انتخاب هم‌اکنون فرزند شما چیست و در آینده چه کاره خواهد شد، مهم این است که او درباره اهداف خود در زنده‌گی فکر می‌کند.
منبع: www.parents.com