از بیست‌ودومین سال‌روز شهادت دگرجنرال محمدپناه، از فرماندهان معروف جهادی در کابل گرامی‌داشت شد.
در محفلی که به همین مناسبت برگزار شده بود، علاوه بر مسوولان بلندرتبۀ دولتی، چهره‌های سیاسی، فرماندهان جهادی، مجاهدان، نماینده‌گان مردم در مجلس، خانوادۀ شهید پناه و صدها تن از شهروندان اشتراک کرده بودند.
در این محفل شماری از فرماندهان جهادی صحبت کردند و گفتند در دوران جهاد که هبری واحد سیاسی و جود نداشت، قهرمان ملی رهبری واحد نظامی ایجاد کرده بود.
در سالروز شهادت فرمانده پناه خان شهید، همرزمان نزدیک وی؛ فرمانده انور خان جگدلک، فرمانده بصیر خان سالنگی، فرمانده ملا تاج‌محمد مجاهد، فرمانده سمیع‌الله قطره، یکی پی دیگر در مورد شخصیتِ او سخن گفتند:
ـ «پناه خان شهید، یکی از معروف‌ترین و تاثیرگذارترین فرماندهان جهاد و مقاومت افغانستان می‌باشد. پس از شهادتش، هیچ ارثی از خود بجا نگذاشت و خانواده‌اش تا هنوز قرضدار باقی مانده است. او صوفی‌مشرب زندگی کرد و جای و جایداد از خود نداشت».
فرمانده انورخان جگدلک، با یادآوری از خاطرات دوران جهاد و مدیریت جنگ و اهمیت آن برای امروز، گفت: قهرمان ملی چنان یک استراتیژی کلان داشت که تاهنوز که هنوز است من میان این‌همه دولت و دولتمردان چنان استراتیژی‌یی برای افغانستان ندیده‌ام.
او گفت که فرماندهان در چارچوب استراتیژی او، در مبارزات آزادی‌بخش می‌جنگیدند و پناه خان شهید شاگرد چنین یک شخصیت بزرگ بود.
انور جگدلک، والی پیشین کندز گفت: وجود راهبرد جنگی در میان مجاهدان که از اثر توجه و مدیریت شهید احمدشاه مسعود، قهرمان ملی کشور طرح‌ریزی شده بود، سبب شد تا مجاهدان دست‌آوردهای بی‌شماری داشته باشند.
به گفتۀ او: امروز حکومت افغانستان فاقد راهبرد جنگی است که این مورد سبب ناهم‌آهنگی و سر درگُمی شده است.
آقای جگدلک به این باور است که اگر شماری از چهره‌های جهادی امروز در سمت‌های دولتی هم نیستند، اما موجودیت‌شان هم سبب آرامش و امنیت در بخش‌هایی از افغانستان شده است.
فرمانده ملا تاج محمد مجاهد از دیگر همرزمان شهید پناه گفت که ما در زمان جهاد و مقاومت در حالیکه مرجع رهبری سیاسی واحد نداشتیم، اما آمرصاحب شهید توانسته بود مرجع رهبری واحد نظامی در میان مجاهدین افغانستان ایجاد نماید.
قهرمان ملی مان چنان یک نبوغ و صلابت داشت که هر که از هردرۀ افغانستان با وی میدید و تعامل میکرد، وقتی دوباره برمی‌گشت بر محلات خود، با انگیزه و تعهد به جهاد و مقاومت می‌پرداخت و این گونه دره درۀ کشور توسط این شخصیت رهبری می‌شد
.ملا تاج‌محمد مجاهد، والی پیشین کابل گفت: شهید پناه از ستاره‌های درخشان سنگرهای آزادی‌خواهی بود. یکی ویژه‌گی‌های فرمانده پناه اطاعت از فرماندهی واحد مجاهدان بود.
به کقتۀ ملا تاج‌محمد مجاهد: فرماندهی نظامی واحد تحت رهبری قهرمان ملی کشور، سبب پیروزی مجاهدان و مقاومت‌گران می‌شد.
فرمانده بصیر سالنگی: از دیگر همرزمان شهید پناه در این محفل گفت: وقتی می‌گوییم طالبان، طالب دین و برادر هستند! این چه طالبِ دین و برادر اند که قهرمان ملی را به شهادت می‌رسانند، شهید صلح را به شهادت می‌رسانند، شهید حاجی قدیر، شهید مزاری و صدها و هزاران مجاهد مسلمان را به شهادت می‌رسانند، هنوز هم می‌گویند طالب دین و برادر.
این فرمانده جهادی و والی پیشین پروان، در بخشی از سخنانش از عالمان دین خواست تا در برابر دشمنان مردم افغانستان و گروه‌های تروریستی یک‌صدا بایستند و توطیه‌های آنان را از بین ببرند.
فرمانده قطره شخصیت جهادی در این محفل گفت که مجاهدین هنوز هم یک قوت بی‌بدیل اند و در گوشه گوشۀ افغانستان حضور دارند و فقط یک رهبری واحد سیاسی لازم است تا در برابر دشمنان این سرزمین بایستیم. به گفتۀ او، این رهبری نمی‌تواند در محدودۀ تعداد انگشت‌شمارِ از بیرون آمده باشد که هیچ شناختی از کشور ندارند.
سمیع‌الله قطره، از فرهاندهان پیشین جهادی، از سران حکومت خواست که به خانوادۀ شهیدان توجه کنند و در پی آن باشند که فرزندان شهدا از آموزش به دور نمانند.
او هدف مبارزه و پای‌مردی مجاهدان و مقاومت‌گران افغانستان را تحقق عدالت اجتماعی برشمرد و از سران حکومت خواست که در جهت پیاده کردنِ این آرمان بکوشند.
به گفتۀ او: افغانستان امروزه همچون کشوری زخمی و بیمار است و سران جهادی باید به مداوای کشور بیشتر از پیش توجه داشته باشند.
حمزه پناه، فرزند شهید محمدپناه، در سخنانی در این جمع گفت که فرمانده پناه از بهر آزادی و پیروزی انقلاب اسلامی از هیچ‌گونه فداکاری دریغ نکرد.
به گفتۀ او: شهید محمدپناه تا آخرین رمقش از حکومت اسلامی دفاع کرد و در راه دفاع از آرمان‌های جهاد و هم‌سنگرانش به شهادت رسید.
شهید پناه کی بود؟
شهید پناه یکی از چهره‌های تابناک و درخشان جهاد و انقلاب اسلامی، شصت‌وسه سال پیش از امروز، در بلندی‌های دهکدۀ کوهستانی سفیدچهر پنجشیر، پا به عرصۀ‌ حیات گذاشت. پدرش محمد امیر، پیشۀ دهقانی داشت و فرزندش را از آوان کودکی با روحیۀ غلبه بر مشکلات و دشواری‌ها، با خود به مزرعه می‌برد. محمدپناه فراگیری علوم دینی را در مسجد دهکده نزد ملا امام منطقه آغاز کرد و با عشق و علاقۀ وافر در این راه گام برداشت.
شهید جنرال محمدپناه را در سال ۱۳۵۷ خورشیدی، جبراً به عسکری جلب و به ولایت هرات اعزام کردند، اما با پیوستن در صفوف نخستین تشکل نیروهای جهادی در پنجشیر، با مجاهدان همراه شد. او در مدت کوتاهی استعداد و توانایی نظامی خود را تبارز داد و در صفوف ده‌ها تن از مجاهدین به تصرف پایگاه‌ها و فتح مراکز بزرگ نظامی ارتش متجاوز شوروی در پنجشیر، سالنگ، تخار، بغلان، پروان و کاپیسا ادامه داد.
شهید محمدپناه در زمان جهاد در بخش‌های مختلف نظامی برای آوردن آزادی و پیروزی مجاهدان خدمت کرد و سرانجام، شب ۲۴ حوت ۱۳۷۳ خورشیدی، زمانی که برای دفع حملۀ گروه طالبان به میدان شهر رفته بود، به شهادت رسید.