طالبان به‌تازه‌گی با انتشار نقشه‌یی مدعی شده‌اند که بسیاری از مناطقِ افغانستان را تحتِ کنترل و نفوذ خود دارند. این نقشه که در بسیاری از وب‌سایت‌های خبری منتشر شده است، نشان می‌دهد که طالبان در نقاطِ زیادی از افغانستان حضورِ نظامی دارند. اما این ادعای طالبان به‌شدت از طرفِ دولت رد شده است.
نقشـۀ طالبان درحالی از مناطقِ وسیعِ درحالِ درگیری با دولت خبر می‌دهد که قرار است در ماه نوِ میلادی نشستی در مسکو برای صلحِ افغانستان برگزار شود. این نشست که از همین حالا با واکنش امریکا مواجه شده، شاملِ یک سلسله تلاش‌هایی‌ست که روسیه اخیراً به‌راه انداخته تا طالبان را به میز گفت‌وگوهای صـلح بکشاند؛ تلاشی که آگاهان آن را بی‌نتیجه دانسته‌اند.
بدون شک در چنین شرایطی، طالبان به ساختن و پرداختن‌هایِ گزاف برای بزرگ نشان دادنِ خودشان می‌پردازند و نقشۀ ادعا شده هم درست به همین هدف نشر شده است.
بزرگ‌نمایی و امتیازخواهی، از ویژه‌گی گروه‌های مخالفِ دولت‌ها یا گروه‌های تروریستی و شورشی است و از این منظر، این نقشه و ادعا نمی‌تواند قابل قبول باشد. از طرف دیگر، کُلِ این نقشه را هم نمی‌شود نادیده گرفت و انکار کرد؛ زیرا طالبان همین اکنون در بخش‌های قابل توجهی حضور دارند و ساحۀ جنگ میان دولت و طالبان تقریباً در مناطق زیادی از شرق تا غرب و از جنوب تا شمال پراکنده است. اما این پراکنده‌گی به معنای آن نیست که طالبان طبق ادعایِ خودشان بر کُلِ این مناطق مسلط ‌استند.
در همین حال، دولت تاهنوز نتوانسته است به‌سانِ طالبان دست به انتشارِ نقشه‌‎یی بزند که نشان بدهد طالبان در کدام ساحاتِ کشور حضور دارند و با نیروهای دولتی می‌جنگند. طالبان با ارایۀ ارقامی از میزان کنترل و نفوذِ این گروه بر مناطق، در تلاشِ تأثیرگذاری بر اذهانِ عامه اند و می‌خواهند موقعیتِ خودشان را نسبت به سال‌های گذشته، چندین‌برابر نشان بدهند. بر اساسِ نقشۀ مورد ادعای طالبان، دولت کمتر از نصفِ کشور را در کنترل دارد.
اما نشر گزارشِ طالبان که مدعیِ زیر کنترل یا نفوذ داشتن ۳۴۹ ولسوالی است، در حالی صورت می‌گیرد که چند ماه قبل ادارۀ سیگار در گزارشی از کنترل طالبان بر سی‌ودو ولسوالی و درگیری آنان در ۱۱۶ ولسوالی دیگر گزارش ارایه کرده بود.
این نشان می‌دهد که میان ادعای طالبان و نشر گزارش سیگار، اختلاف و نزدیکی‌هایی وجود دارد و ثابت می‌کند که دولت به‌راستی برخی ساحات را طی سال‌های گذشته در اختیار طالبان گذاشته است.
اما حالا این دولت است که باید نشان دهد چه نقشـه‌یی برای برهم زدن نقشۀ طالبان دارد!
در این شکی نیست که طالبان در این نقشه اغراق کرده اند و ساحاتِ زیادی را زیر نفوذ و کنترلِ خود نشان داده اند؛ اما منطقاً نصفِ ادعایِ طالبان را می‌توان موردِ ملاحظه و بررسی قرار داد. بنابراین نیاز است که دولت در چنین شرایطی به‌شدت تلاش کنـد که نقشۀ طالبان را به گونۀ حقیقی تغییر بدهد و در سالِ پیشِ رو موفقیت‌های بزرگی را در برابرِ گروه‌های تروریستی و برهم‌زنندۀ آرامشِ مردم رقم زند.
اما چنانی که پیداست، ادعای طالبان صرفاً با انکار دولت مواجه می‌شود و هیچ اراده و جهشِ خاصی در دوباره به‌دست‌گیریِ مناطقی که در کنترل طالبان است، صورت نمی‌گیرد. هنوز دولت به سیاستِ مهار جنگِ فرسایشی و مبارزه و سرکوبِ قاطعِ طالبان روی نیاورده است و تا زمانی که این سیاست عملی نشود و راهبرد محاصره و سرکوب روی دست گرفته نشود، طالبان می‌توانند نقشه‌هایی واقعی‌تر و بزرگ‌تر از این را هم ترسیم کننـد!