حامد کرزی رییس‌جمهور پیشین از تماس‌های روسیه با گروه طالبان حمایت کرده و گفته است که طالبان در افغانستان «یک حقیقت» است و روسیه حق برقراری ارتباط و گفت‌وگو با این گروه را دارد.
آقای کرزی گفته است که طالبان در نصف قلمرو افغانستان نفوذ دارند و قدرت‌های بیرونی ناگزیر اند با درک این حقیقت با گروه طالبان در تماس باشند.
آقای کرزی همچنان گفته است: «وقتی مقامات امریکایی ادعا می‌کنند که روسیه از طالبان حمایت می‌کند، منظور این است بین آنان راه تبادل اطلاعات و ملاقات وجود دارد، اما امریکا نیز با نماینده‌گان این گروه در قطر، پاکستان و اروپا ملاقات می‌کنند».
او گفته است که آلمانی‌ها، نارویژی‌ها و انگلیسی‌ها نیز با طالبان دیدار می‌کنند.
کرزی تصریح کرد طالبان «افغان» هستند، آنان برادران ما هستند. بدون آنان در افغانستان صلح نخواهیم داشت.
روسیه تماس با طالبان را تایید و فراهم‌آوری امکانات مالی و نظامی را به این گروه اتهامات بی‌اساس و فاقد مسوولیت و شایعات و خیال‌های خام عنوان کرده است.
این حمایت‌ها و پشتیبانی آقای کرزی از طالبان تازه‌گی ندارد، او در جریان حکومت‌داری‌اش نیز پیوسته از این گروه تروریستی، به عنوان برادران خود یادکرد و دسته دسته اعضای این گروه را که در زندان‌های افغانستان به جرم دهشت‌افگنی زندانی بودند را رها کرد؛ بارها همین طالبان رها شده دوباره دست به اعمال تروریستی و تخریب‌کارانه زده و منجر به شهادت شهروندان کشور و از بین رفتن تاسیسات مملکتی شدند.
بعد از آن که حکومت آقای کرزی نتوانست انتخابات قابل قبول و به دور از تقلبات را برگزار کند و حکومت وحدت ملی با امضای توافق‌نامۀ سیاسی به میان آمد، آقای کرزی از قدرت دور شد. در روزهای شروع این حکومت از آقای کرزی استقبال زیاد شد و بارها رییس حکومت وحدت ملی از او به عنوان «ملی مشر» نیز یاد کرد، اما رفته رفته این بالا حساب شدن‌های آقای کرزی در حکومت وحدت ملی کم‌رنگ شده و شاید این روزها احساس تنهایی می‌کند که این احساس تنهایی او را بر آن داشته تا باردیگر داعیه طالبان را بلند کند و حمایت‌ خود از گروه تروریستی طالبان بیشتر سازد. باورها بر این است که چون آقای کرزی به نسبت موفق نبودنش در زمان حکومت‌داری و میراث بدی که از خود به یادگار گذاشته است، پشتیبانی و حمایت شهروندان افغانستان را باخود ندارد و از بهر این که در سیاست افغانستان بیشتر از این تجرید نشود، دنبال گروه تروریستی طالبان را گرفته و از داعیه‌داری این گروه به مثابۀ فشار استفاده می‌کند.
آقای کرزی بارها در سخنانش پیرامون طالبان و دشمنی این گروه با دولت افغانستان نه تنها مسوولانه برخورد نکرده بلکه از زبان طالبان، از حملات این گروه حمایت کرده است و حمایت آقای کرزی از طالبان بیانگر فراموشی او از جنایت‌های ضد بشری این گروه می‌باشد.
شهروندان به این باور اند که گفته‌های آقای کرزی در حمایت از گروه تروریستی طالبان بی‌حرمتی به خون شهیدانی است که در برابر طالبان و برای تأمین امنیت می‌رزمند.
دل آقای کرزی برای تخریب صدها مدرسه و کشتار ده‌ها هزار غیر نظامیان، کودکان، زنان و مردان و کشتار صدها پولیس و افسران عالی رتبه که برای حراست از خاک، جان، مال این سرزمین لحظه‌یی غفلت نمی‌کنند، به دست طالبان، نمی‌سوزد و به‌حال آنان اشکی نمی‌ریزد؛ اما برای تقویت و همبسته‌گی با طالبان صدها جنایت سربریدن‌ها، مکتب سوزی‌ها و کشتار هزاران شهروندان افغانستان را توسط طالبان به فراموشی می‌سپارد و قاتلان مردم افغانستان را به عنوان برادر خود خطاب می‌کند و بدین وسیله دل و قلب میلیون‌ها شهروند افغانستان را آزرده می‌سازد.
آقای کرزی بارها دست خون آلود طالبان را فشار داده و بدون آنکه دستی برسر یتیمان مبارزان راه آزادی و دشمنان سرسخت طالبان و دیگر گروه‌های تروریستی که تا آخرین قطره خون خود از افغانستان دفاع کرده و نگذاشته اند افغانستان کاملاً به دست آنان بیافتد، در زمان حکومت‌داری خود نکشید و امروز نیز در کنار هراس افگنان ایستاده است.
حالا به مسوولان حکومت وحدت ملی است که تکلیف آقای کرزی را روشن سازند و نگذارند که آقای کرزی با گفته‌ها و پشتیبانی‌اش از گروه‌های تروریستی نمکی بر زخم شهروندانی که ناحیه اعمال گروه تروریستی طالبان زیان دیده اند، بپاشد و اعمال تخریب‌کارانه را رسمیت بخشد.