روز گذشته، مجلسِ بزرگِ فراخوانِ ملی از سوی کنفرانسِ آجندای ملی با شرکتِ صدها تن از نخبه‌گانِ سیاسی و نماینده‌گانِ فکریِ مردم از طیف‌های مختلفِ جامعۀ افغانستان، در شهرِ کابل برگزار گردید. در این مجلس، برخی از اعضای تیمِ نخبه‌گانیِ کنفرانس آجندای ملی، به تبیینِ سیمای پُر از کاستی و آشفته‌گیِ فضایِ سیاسیِ کشور پرداختند و در محوریتِ آجندای ملی، نگرانی‌ها و پیشنهادهایِ خود را نسبت به وضعیتِ خطرناکِ جاری در افغانستان ابراز کردند. آقای احمد ولی مسعود که بانیِ اصلیِ این فراخوانِ بزرگ بود، پس از شنیدنِ سخنانِ سایرین، خود به عنوانِ مبتکر و بنیان‌گذارِ طرح آجندای ملی به سخنرانی پرداخت و مشکلات و ناکامی‌هایِ افغانستان را در آیینۀ آجندای ملی به تصویر کشید و بر تلاشِ صادقانه و قاطع برای عبور از این مرحله و رسیدن به یک زعامت و دولتِ ملی به معنای واقعی و تحقق صلح و ثباتِ پایدار در افغانستان تأکید کرد.
آقای مسعود طی این فراخوانِ بزرگ به مردم افغانستان اطمینان داد که آجندای ملی، هم ظرفیت‌های تیوریک و هم قابلیت‌های اجرایی دارد و مبانیِ این طرح، سال‌ها مورد بحث و مداقۀ نخبه‌گان و صاحب‌نظران قرار گرفته و به روشنی و کمال رسیده است؛ از این‌رو وقتی سیاست‌مدارانِ بر سرِ اقتدار به این تلاشِ اندیشه‌یی و طرحِ ملی و عملی پشتِ پا می‌زنند، تیمِ آجندای ملی به یاری و حمایتِ مردم مصمم است که خود این طرح را به میدانِ اجرا بگذارد.
با این حساب، کنفرانس آجندای ملی و اعضای نخبۀ آن در انتخاباتِ پیشِ رو قاطعانه ظاهر می‌شوند و به عنوانِ یک طرفِ صاحبِ‌ برنامۀ مدون و فکرِ استراتژیک، حمایتِ مردم را کسب و به سوی تحققِ عملیِ مفاد طرحِ آجندای ملی حرکت می‌کنند. از این رهگذر، آجندای ملی چند مورد را به عنوانِ محور اصلیِ فراخوانِ بزرگِ روز گذشته مورد تأکید قرار داده است. یکی از آن موارد، بازخوانی ساختار سیاسیِ نظام و مشارکتِ عادلانۀ قدرت و ایجاد یک دولتِ ملی و زعامتِ ملی‌ست تا موج توسعۀ ملی از پیرامون به مرکز تحقق یابد.
مورد دوم این‌که جنگ‌وصلح در افغانستان قبل از همه چیز، یک معضلِ درونی‌ست که کلیدِ آن به دستِ نخبه‌‎گان کشور است. به عبارت دیگر، فقط با اجماع ملی و فراقومی ساختنِ پروسۀ صلح، می‌توان به ثبات و آرامشِ پایدار دست یافت. این کار اما مستلزمِ تعریفِ میکانیسمی قابلِ قبول برای صلح‌خواهیِ تمام مردمِ افغانستان است؛ میکانیسمی که از حقوق اساسی، آزادی‌های مدنی، حقوق زنان و ارزش‌های انسانیِ همۀ شهروندانِ برابر در کشور پاسداری کند. این‌گونه هم می‌توان با تروریسم برخورد قاطع کرد و هم می‌توان جادۀ صلح را هموار کرد.
مورد سوم این‌که انتخاباتِ گذشته با تقلباتِ سازمان‌یافته و مماشاتِ جامعۀ جهانی نسبت به ستمِ گسترده در حقِ آرای پاکِ مردم راه‌اندازی گردید و نتیجۀ این اهمال و مماشات هم، حکومتِ غرق در فسادِ کنونی با انبوهِ کارهای خانه‌گیِ انجام‌نیافته در عرصۀ اصلاحاتِ سیاسی، اقتصادی و امنیتی‌ست. در سایۀ سیاست‌هایِ ناسنجیدۀ این حکومت، تقابل‌های قومی و جناحی پُررنگ‌تر شده، فقر و بی‌کاری و اعتیاد و مهاجرت روزافزون شده و جنگ و بی‌ثباتی رونق گرفته است. مفاد توافق‌نامۀ این حکومتِ توافقی به عنوان تنها سند مشروعیتِ هر دو تیم ائتلافی روی کاغذ باقی مانده و نه نظامِ انتخاباتی اصلاح یافته و نه قانونِ توشیح‌یافتۀ ثبت احوالِ نفوس عملی گشته است. بنابراین‌، آجندای ملی از جامعۀ جهانی تقاضا دارد که این‌بار از ناکامی‌هایِ گذشتۀ خود در افغانستان عبرت بگیرد و در انتخاباتِ پیشِ رو از روند طبیعی و خواست‌هایِ برحقِ مردم حمایتِ قاطع کند و چشم‌پوشی بر تقلب زیر عنوان مصلحت را برای همیشه پایان دهد.
ما ضمنِ حمایت از این نکته‌ها و تلاش‌های صادقانه، از همۀ مردم و جریان‌های سیاسیِ داخلِ کشور می‌خواهیم که با عنایت به این فراخوانِ بزرگ، پروسۀ سیاست‌گری در محورِ افراد و اشخاص را که تا کنون ناکامی و نابسامانی به‌بار نشانده، کنار بگذارند و از این‌پس در محورِ آجندا و برنامۀ ملی، خود را تعریف کنند و با چنین رویکردی، بدیلی مطلوب برای وضعیتِ نامطلوبِ موجود گردند.