بانک جهانی و حکومت افغانستان گزارش مشترکی را در بارۀ سطح فقر در کشور منتشر کردند که براساس آن همزمان با کاهش شدید رشد اقتصادی و گسترش ناامنی‌ها، سطح فقر در کشور به شدت افزایش یافته است.
بانک جهانی و حکومت افغانستان گزارش مشترک شان را دیروز دوشنبه، ۱۸ ثور منتشر کردند.
براساس این گزارش در جریان سه‌سال پس از خروج نیروهای بین‌المللی (سال ۲۰۱۱ میلادی) از افغانستان، کاهش شدید رشد اقتصادی و گسترش ناامنی، فقر و بیکاری افزایش یافته است.
گزارش نشان می‌دهد که فقر در افغانستان در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ به ۳۶ درصد می‌رسید و این رقم در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ سه درصد افزایش یافت و به ۳۹ درصد رسید و این وضعیت به این معناست که ۱.۳ میلیون شهروند افغانستان اکنون قادر به تامین نیازمندی‌های خوراکی و غیرخوراکی خود نیستند.
گزارش افزوده است که ارقام سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ نشان‌دهندۀ وضعیت بدتر فرصت‌های کاریابی است و از سال ۲۰۱۲ به بعد بیکاری در منطقه‌های روستایی سه برابر افزایش یافته است.
به اساس گزارش، در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ تقریباً دو میلیون شهروند افغانستان بیکار بودند که از آن جمله ۶۰ درصد آنان مردان و ۷۴ درصد از این بیکاران در منطقه‌های روستایی زنده‌گی می کردند.
گزارش نشان می‌دهد که «جوانان و کارگران بیسواد» قشرهای‌ست که بیشترین ضرر را متحمل شده‌اند، چنانچه در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ از میان هر سه جوان، بین سن ۱۴ تا ۲۴، یکی از آنان بیکار بوده‌اند که سهم بیکاری جوانان ۴۶ درصد از کُل افراد بیکار را تشکیل می داد.
در این گزارش گفته شده است که حکومت افغانستان مبارزه برضد رشد آهسته اقتصادی و وضعیت وخیم امنیتی را ادامه می‌دهد، اما به نظر می‌رسد که فقر هنوز در سطح بلند آن باقی مانده است.
هرچند این ارقام از سال ۲۰۱۴ است، اما این گزارش حاکی‌ست که پیشرفت‌های اجتماعی و اقتصادی افغانستان به گونه‌ی فزاینده‌ با خطر رو به رو است و دلیل‌‎های «مختلف معتبر نشان می‌دهد که سطح فقر بیشتر از پیش افزایش یافته است.”
شوبهم چودری رییس بانک جهانی در افغانستان، گفته است: نیاز داریم که برای تامین رشد اقتصادی و به منظور بهبود زندگی تعداد بیشتر افغانستانی‌ها، تلاش‌های خود را دو برابر کنیم.
گزارش همچنان حاکی‌ست که با افزایش میزان ناامنی، شکننده‌گی وضعیت کشور بیشتر شده و زنده‌گی مردم بیشتر از پیش با «مانع‌ها و مشکل‌های غیرمترقبه» آسیب پذیر شده است.
در گزارش آمده است: «این کشمکش‌ها احتمال این را که فقر از نسل امروزی شهروندان افغانستان به نسل بعدی انتقال یابد بالا می برد؛ چون برای کودکان زمینه‌ی رفتن به مکتب مهیا نبوده است و بیشترین خانواده‌ها ناگزیر بیجا شدند.”
گزارش افزوده است که اگر به این وضعیت توجه نشود، ممکن پیشرفت‌های ۱۵ سال گذشته با تهدید جدی روبه‌رو شود.