باز یک چهار شنبه خونین دیگر در کابل. چهارشنبۀ متفاوت با همه چهارشنبه های دیگر که در آن ها فاجعه رقم خوردند. این بار اما نوع خلق فاجعه و اثرات آن بیش از گذشته بود. هنوز رقم تلفات دقیق این حادثه مشخص نشده است. ارقام رسمی کشته های روز چهارشنبه را بیش از صد نفر و زخمیان را بیش از ۶۰۰ نفر می گویند، ولی گفته می شود که به دلیل ابعاد گسترده انفجار شاید رقم قربانیان چهارراهی زنبق بیش از آمار رسمی باشد که تا به حال ارایه شده اند. دولت به هر حال تلاش دارد که رقم اصلی تلفات را پنهان نگه دارد. ملحوظات مختلفی در پنهان کردن آمار دقیق تلفات می تواند وجود داشته باشد و از جمله این که شاید مقام های امنیتی فکر می کنند، ارایه ارقام اصلی ممکن است از نظر روانی اثرات بدی را به جا گذارد. در همین حال کتمان حقایق حادثه چهار راهی زنبق می تواند بی کفایتی مسوولان بلند پایه را که هم چنان برحضور شان در نهاد های امنیتی و استخباراتی پافشاری دارند، تا حدودی تا حدودی کاهش دهد. اما حادثۀ زنبق چیزی نیست که بتوان به ساده گی آن را فراموش کرد و یا حقایق پیرامون آن را به گونۀ پنهان ساخت. اگر امروز حقایق این رویداد به تمامی ارایه نمی شوند، ولی بدون شک روزی فرا می رسد که مردم با حقایق تکان دهنده یی آشنا خواهند شد. ابعاد حادثه چهار راهی زنبق چنان بزرگ و گسترده است که حتا جامعه جهانی و سازمان های بین المللی را نیز دچار سرگیچی کرده است. چگونه تانکری با آن بزرگی موفق شد که خود را به یکی از امن ترین و به شدت تحت تدابیر امنیتی کابل برساند؟ آیا نهاد های استخباراتی هیچ زیگنال و نشانۀ را قبلا مبنی بر حضور چنین تانکری دریافت نکرده بودند؟ فکرنمی شود که نهاد های امنیتی و اطلاعاتی چندان بی خبر از چنین حادثۀ بوده باشند. آن ها بدون شک احتمال چنین حادثۀ را دریافته بودند ولی این که چگونه شد که از چنین حادثۀ نتوانستند جلوگیری کنند، جای سوال دارد. از جانبی در کدام مورد مشخص نهاد های امنیتی و استخباراتی کشور موفق شده اند که طی چندین سال گذشته جلو حوادث مشابه را بگیرند. همیشه وقتی حادثه به وقوع پیوسته نهاد های امنیتی و استخبارتی اعلام کرده اند که از آن بی خبر نبوده اند. حالا نیز باید منتظر بود که مقام های امنیتی اعلام کنند که در جریان حادثه قرار داشته اند ولی در برخی موارد کم کاری ها و بی کفایتی های صورت پذیرفته که حادثه را خلق کرده است. در مورد عاملان حادثه چهارراهی زنبق نیز هنوز اطلاعات دقیقی وجود ندارد. دولت افغانستان می گوید انفجار چهارراهی زنبق را شبکه حقانی به کمک استخبارات پاکستان انجام داده ولی در عین حال گفته می شود که مسوولیت حادثه را گروه داعش به عهده گرفته است. برخی از تحلیل گران گمان می برند که حادثه چهارراهی زنبق پاسخی بوده به استفاده مادربمب ها در ولسوالی آچین ولایت ننگرهار. به باور این تحلیل گران داعش در تلاش بود که در واکنش به حادثۀ آچین حادثۀ را به همان ابعاد بیافریند. البته هنوز واقعا مشخص نیست که پیام تروریست ها از خلق حادثه چهار راهی زنبق چنین بوده و یا این که هدف و یا هدف های دیگری از آن داشتند. در این که محل حادثه نیز دقیقا همین نقطه فعلی در نظر بوده باشد، شک و گمان های وجود دارد. برخی ها می گویند که تانکر بمب گذاری شده تلاش داشته که از منطقه چهارراهی زنبق عبور کند. اما این که پس از آن می خواسته به کدام منطقه وارد شود، حرفی گفته نمی شود. اما پرسش این جاست که این همه مواد انفجاری را گروه ها تروریستی چگونه به دست آورده اند؟ اگر مادر بمب ها شانزده میلیون دالر هزینه داشته، انفجار چهارراهی زنبق چقدر هزینه برده است؟ این همه پول و امکانات را با آن همه نظارت های جهانی گروه های تروریستی چگونه به دست آورده اند؟ دولت افغانستان متاسفانه چنان غیرمسوولانه به حادثۀ نگاه می کند که عملا شک و شبه ها را به سمت خود هدایت می کند. اگر در کشوری دیگر چنین حادثۀ اتفاق می افتد خیلی مسایل تغییر می کرد ولی در افغانستان مثل این است که هیچ حادثۀ رخ نداده باشد. چنین حادثۀ در هر کشور دیگر اگر اتفاق می افتاد یا به رویارویی با کشوری دیگر منجر می شد و یا سبب تغییرات گسترده در داخل آن می گردید ولی در این جا حتا یک مقام بلند پایه حاضر نشد که از بی کفایتی خود نسبت به امنیت جان مردم عذر خواهی کند. یکی از مقام های پولیس در یکی از رسانه ها در توجیه بی کفایتی های خود مدعی بود که چنین حوادثی حتا در پیش رفته ترین کشورهای جهان نیز به وقوع می پیوندد. معلوم نیست که اطلاعات این مقام بلند پایه از چنین حوادثی از کجا به دست آمده ولی بدون شک نمی توان بی کفایتی های خود را این گونه توجیه کرد. رییس امنیت ملی با همه ناتوانی و کم کاره گی هم چنان بر طبل حضور مستدام در این سمت می کوبد و حاضر نیست که حتا از جایش تکان خورد. آیا در چنین وضعیتی می توان انتظار داشت که امنیت بهبود پیدا کند و مردم در آرامش زنده گی کنند؟ رییس جمهوری کشور که بدون شک بیشترین مسوولیت را در این خصوص دارد و بیشترین تقصیر نیز متوجه او و سیاست های ناکارآمدش است به سختی تلاش می ورزد که نشانه های حادثه انفجار چهارراهی زنبق را پاک کند تا بار مسوولیت کمتری متوجه او ساخته شود. او با اعلام چند نام که به زودی اعدام خواهند شد و چند وعده میان تهی مبنی بر پی گیری عاملان و سازمان دهنده گان حادثه می خواهد افکار عمومی را آرام ساخته و دوباره سکون و بی تفاوتی را در برابر حوادثی این گونه دهشت ناک به وجود آورد. حالا اما زمان خاموشی سپری شده است. باید برای جلوگیری از حوادث مشابه تکلیف خود را با حکومت بی کفایت مشخص کرد. وقتی دولت مردان می بینند که پرسشی در برابر عملکرد شان وجود ندارد، بدون شک با آرامش به ادامه سلطه خود مبادرت می ورزند. برای دولت آقای غنی همان ضرب المثل مشهور صادق است که” سرخ پوست خوب سرخ پوست مرده است.” برای دولت آقای غنی نیز شهروند خوب شهروند مرده است. به این حالت باید پایان داد چرا که قربانیان حوادثی نظیر حادثۀ چهارراهی زنبق مسوولان دولتی و خانواده های شان نیستند، بل شهروندان عادی جامعه اند.