برخی از شهروندان و کابران فیسبوک، در واکنش به گفته‌های برخی‌ از عالمان دینی که برپایی خیمه‌های معترضان را در چهارراه‌ها و جاده‌ها غیر شرعی می‌دانند، می‌گویند که در حال حاضر ۶۰ درصد از جاده‌ها و پیاده روها توسط مقامات حکومتی مسدود گردیده است.
آنان می‌گویند که بیشتر مسوولان دولتی، با حصارکشی‌ها و دیوارهای سمنتی به اطراف منازل‌شان، جاده‌ها و کوچه‌ها را برای سال‌ها مسدود کرده‌اند، اما خیمه‌ها برای چند روزی به‌خاطر عدالت خواهی برپا شده است.
آنان باور دارند که خیمه‌هایی که در چهارراه‌ها و جاده‌ها برپا شده، به‌خاطر تأمین عدالت و حق شهروندی است که مشکلات مردم را به گوش حکومت می‌رساند.
این درحالی است که شماری از عالمان دینی می‌گویند که عدالت خواهی حق هر شهروند است، اما این عدالت خواهی باید از راه‌های مناسب اعمال شود.
مولوی سمیع الله ریحان یکی از عالمان دینی گفته که برپایی خیمه‌ها در چهار راه‌ها و راه‌های رفت و آمد، به‌جای راه‌ حل مشکل، زمینه را برای بهره‌برداری دشمن فراهم می‌سازد.
به گفتۀ او، در جامعه‌یی که تنوع قومی و زبانی وجود دارد، باید در ایجاد سیاست و نظام از ارشادات قران کریم، دستور بگیریم.
هم‌چنان، مولوی عبدالهادی هدایت نیز می‌گوید که بر بنیاد عقاید اسلامی حرکت‌های مدنی و عدالت خواهی را در یک جامعۀ اسلامی رنگ قومی دادن مردود است.
او گفته که بستن راه‌ها راه حل مشکل نیست و من به عنوان یک آگاه دین از هموطنان و آن جوانان که در جمع معترضان هستند و جاده‌ها را بسته‌اند می‌گویم که این کار به خیر وطن نیست.
اما، برخی از کابران فیسبوک، در واکنش به این گفته‌ها، می‌گویند که خیمه‌های تحصن هیچ تاثیری بر ترافیک شهر نداشته و جوانان آگاهانه با شکم گرسنه در این خیمه‌ها زیر آفتاب برای تأمین عدالت می‌نشینند.
داوود ناجی فعال سیاسی در فیسبوکش نگاشته است که وقتی با حکومتی طرفیم که هیچ صدایی را نمی‌شنود، چه باید کرد؟ وقتی با رییس حکومت وحدت ملی، طرف هستیم که یک هفته تحصن پایتخت نمی‌تواند پای او را به یکی از این خیمه‌ها بکشاند و یا حاضر به برآورده کردن خواسته‌های برحق معترضان شود و بدون توجه به این همه بحران و نارضایتی می‌رود شانگهای، پس چه باید کرد؟
آقای ناجی اضافه کرده که در حال حاضر ۶۰ درصد جاده‌های کابل از سوی حکومت و یا هم “رجال برجسته!؟” در کابل مسدود است، آیا بستن این جاده‌ها سبب ایجاد مشکل برای مردم نشده است؟ اما وقتی حکومت نه به رای مردم اهمیت می‌دهد نه به اعتراض مردم، نه گامی در راه اصلاح برمی دارد و نه تغییر مثبتی را می‌پذیرد، برای مردم راهی نمی‌ماند.
به گفۀ او، حکومت مسوول مشکلات کنونی است، نه شهروندان معترض، حکومت باید به خواست شهروندان رسیده‌گی کند.
او افزوده که اتفاقاَ علت اینکه حملات تروریستی از مردم عادی قربانی می‌گیرد، همین است که رجال برجسته با استفاده از امکانات حکومتی و بستن معابر عمومی خود را مصون کرده‌اند، هدف آنها ‌اند، اما تلفات را مردم می‌دهند.
هم‌چنان عبدالله درویش یکی از کابران دیگر نگاشته که دیروز از بامداد تا شام جاده‌های عمومی چهل متره، شهرنو، زیرزمینی، شش درک، پل محمودخا با کانتینر ازسوی حکومت بسته بودند.
آقای درویش گفته که جاده فرعی دارالامان توسط لالی حمیدزی یک نماینده مجلس، ماه‌هاست مسدود است. جاده دارالامان از وزارت تجارت تا دانشگاه کاتب از سوی پارلمان سابقه و وزارت تجارت با دیوارهای سمنتی ماه‌هاست که مسدود است و جاده دیگر دارالامان از سه راهی علاالدین تا جای رییس سال‌هاست از سوی ریاست شش امنیت مسدود گردیده است.
او ادامه داد که جاده دارالامان از سناتوریم تا قصر دارالمان، توسط بخش اداری پارلمان و دانشگاه آمریکایی افغانستان مسدود گردیده و جاده وصلی دارالامان و چهار قلعه از ساحۀ سناتوریم مدت چند سال می‌شود که از سوی دادستانی کل مسدود است و جاده فرعی دارالامان تا چهار قلعه از سوی وزارت انکشافی دهات مسدود گردیده است.
او گفته که نصف جاده عمومی چهارقلعه از سوی دادستانی دیوارهای سمنتی گذاشته شده است و هر روز از ساعت هفت تا نه به روی ترافیک مسدود می‌شود.
به همین ترتیب ده‌ها جاده و خیابان در اطراف چهاراهی آریانا از سوی ارگ و سفارتخانه‌ها مسدود است . جادۀ وزارت خارجه سال‌‌هاست به روی مردم عام مسدود است. جاده وزارت داخله سابق، سال‌هاست به روی مردم مسدود گردیده. بدون سرک سیزده و پانزده وزیر اکبر خان، متباقی همه ‌جاده‌های و کوچه‌های این ساحه سال‌ها می‌شود که از طرف برخی مسوولان دولتی که در این ساحه ساکن هستند،مسدود گردیده است.
این کاربران می‌گویند که چرا عالمان دین گاهی بسته‌ بودن این جاده‌‌ها که مشکلات زیادی را برای شهروندان ایجاد کرده‌اند، نمی‌بینند! و صدای خود را در مورد این سدهای و حصارهای سمنتی بلند نمی‌کنند. در حالی که عالمان دین تنها برپایی خیمه‌های عدالت‌خواهی را نکوهش می‌کنند.