روزنامه ایندیپندنت/

“رییس‌جمهوری امریکا تقریبا با هیچ کسی در نشست گروه ۲۰ همگام نبود و به نظر نمی‌رسد که این مساله چندان برایش اهمیتی داشته باشد.”
دونالد ترامپ، رییس ‌جمهوری امریکا و همسرش ملانیا به بالای پله‌های “ایر فورس وان” رسیدند و دستی تکان دادند و راهی شدند. ترامپ، آلمان را به مقصد امریکا ترک کرد و سایر اعضای گروه ۲۰ را در ناراحتی و خشم باقی گذاشت، اما آنها قطعا از رفتن ترامپ شادمان شدند.
تا همین اواخر، جهان مایل بود تا رهبری چنین نشست‌های بین‌المللی بر عهده امریکا باشد اما با گذشت شش ماه از ورود ترامپ به کاخ سفید همه چیز تغییر کرده است. اکنون در مسائلی از تجارت و تغییرات آب‌ و هوایی تا چگونگی رسیدگی به مشکلاتی نظیر اوکراین، امریکا به توافق‌های تعیین‌شده پشت کرده است. حتی در موضوعاتی مانند “ماده ۵” منشور ناتو که مربوط به دفاع جمعی است، ترامپ چیزی جز یک وصله ناجور نیست.
عناوین خبرها در پایان اجلاس گروه ۲۰ به اندازه کافی بد بود. امریکا در مساله تغییرات آب و هوایی کاملا تنهاست و ۱۹ عضو دیگر این گروه روی ادامه “معاهده پاریس” برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای توافق کردند و امریکا از اجرای آن سر باز می‌زند. موضع ایالات متحده امریکا در اعلامیه رسمی‌ای که در پایان اجلاس صادر شد، قید گردید.
آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان به عنوان میزبان اجلاس نتوانست نارضایتی‌اش را پنهان کند. او گفت: هر زمان اتفاق نظر میسر نشد، باید اختلافات را واضح و مشخص کنیم. متاسفانه ایالات متحده امریکا از توافق تغییرات آب و هوایی خارج شده و این مساله را تقبیح می‌کنم.
در بحث تجارت هم لحن کلام به گونه‌ای بود تا کشورهای عضو مجددا “حمایت‌گرایی” را محکوم کنند؛ اقدامی که پس از موضع ترامپ برای افزایش تعرفه‌ها خصوصا برای فولاد انجام شد.
امانوئل ماکرون، رییس‌جمهوری فرانسه که متعهد شد میزبان دور آتی اجلاس تغییرات آب و هوایی در ماه دسامبر باشد و همچنان برای ملحق شدن ترامپ به آن تلاش کند، به واشنگتن پست گفت: جهان ما هرگز تا این حد تقسیم شده نبوده است.
خب مسائل بیان شده نسخه رسمی و کتبی وقایعی بود که رخ داد. ناظران در هامبورگ می‌گویند، مردم از بی‌تمایلی هیات امریکایی برای اتخاذ نقش رهبری ناراضی بودند.
ترامپ حین نشست تغییرات آب و هوایی برای گفت‌وگوی دوجانبه با رییس‌جمهوری روسیه آنجا را ترک کرد و در همین حال، اگر تصویری مملو از ناگفته‌ها باشد، آن تصویر ایوانکا ترامپ است که حین غیبت پدرش در کنار سایر رهبران جهان نشست.
توماس برنز، از مرگز اونتاریو برای حکومتداری بین‌المللی و مقام سابق صندوق بین‌المللی پول به ایندیپندنت گفت: دو مساله اصلی این اجلاس، تجارت و تغییرات آب و هوایی بود. کاملا مشخص شد که امریکا قرار نیست موضعش را تغییر دهد. این کشورها به دنبال رهبری امریکا نیستند، بلکه آنها در پی ترودو، ماکرون و مرکل هستند. با هر کسی که صحبت می‌کردم، فکر نمی‌کردند که تغییری در آن ایجاد شود.
امکان دارد ترامپ مدعی کسب پیروزی‌هایی خصوصا درباره آتش‌بس در سوریه باشد؛ نتیجه‌ای که از گفت‌گوهای دو ساعته او و ولادیمیر پوتین حاصل شد اما سوالات بسیاری درباره چگونگی اجرا و چگونگی تمدید آن باقی مانده است.
علاوه بر این، ترامپ پیش از ترک آلمان با رهبران چین و ژاپن دیدار داشت و گفت “کاری” باید درباره تهدید کره‌شمالی که اخیرا اولین موشک بالستیک قاره‌پیمای خود را پرتاب کرده است، انجام شود. جزئیات درباره اینکه آن “کار” چه خواهد بود، وجود ندارد.
ما نباید از هیچکدام از این تحولات شگفت‌زده شویم. یکی از جملات معروف ترامپ این است که او “برای خدمت در پیتسبورگ (شهری صنعتی در پنسیلوانیا) نه پاریس” انتخاب شده است. کشورهای دیگر هم خواهند بود که از ایده امریکای انزواطلب و غیر پیشرو استقبال کنند. این به آنها اجازه می‌دهد تا ایده‌ها و نفوذشان را گسترش دهند.
اما در زمانی که جهان دستخوش فشارهای بسیاری است، بی‌تفاوتی و گاها خصومت تنها ابرقدرت جهان،‌ مثبت نیست. متاسفانه بهتر است به آن بپردازیم.