چندی پیش کنفرانس آجندای ملی، به دنبال سلسله فعالیت‌های فکری و سیاسی خود، طرحی مدون زیر نامِ «وفاق ملی» را ارایه کرد. این طرح با در نظرداشتِ موجِ اختلاف‌ها و افتراقاتِ سیاسیِ ناشی‌شده از حکومتِ موجود، راهکار و چهارچوبی را برای گذارِ سالمِ افغانستان از بحرانِ نفاق قومی به سمتِ وفاق ملی و در نهایت، تشکیل حکومتی قانون‌مند و پاسخگو به مردم، ارایه کرد. این طرح با همۀ مفاد و محتوایش در رسانه‌ها بازتابِ وسیع یافت و مورد استقبالِ بی‌نظیرِ مردم و جوانان در شبکه‌های اجتماعی و محافلِ مدنی قرار گرفت. اکنون که به فرا رسیدنِ هفتۀ شهید زمانِ کمی باقی مانده، جمعی از جوانان و نخبه‌گان در شانزدهمین نشست مشورتیِ برگزاری شانزدهمین سالگرد شهادت قهرمان ملی، پیشنهاد کردند که مراسم امسال به نام «مسعود و وفاق ملی» برگزار شود.
نخبه‌گانِ شرکت‌کننده در این جلسات مشوره‌دهی، ضمن یادآوری از وضعیت تأسف‌بارِ سیاسی در کشور و نقل آموزه‌های به‌جا مانده از سلوک و اخلاقِ سیاسیِ قهرمان ملی کشور، تأکید کردند که بنیاد شهید مسعود این ظرفیت و توانایی را دارد که در این برهۀ حساس، تمام شخصیت‌های جهادی، فرماندهان مقاومت و جریان‌های سیاسیِ اصیلِ مردمی را در محورِ «وفاق ملی و توسل به آرمان‌های شهدا به‌ویژه شهید احمدشاه مسعود» گردهم آورد و زمینۀ یک دگرگونی مطلوب در عرصۀ اجتماع و سیاست، کشورداری و حکومت‌داری را فراهم آورد.
این تصمیم از آن‌جا بسیار معقول و پسندیده به نظر می‌آید که به‌راستی ریشۀ همۀ ناکامی‌ها و سرگردانی‌هایِ چندین‌سالۀ‌مان را می‌توانیم در دوری از آرمان‌های پاکِ شهدا و بر زمین گذاشتنِ آزادمنشی‌ و غیرت‌مندیِ قهرمان ملی بیابیم و با بازگشتن به آن اصول و پندگیری از اشتباهاتِ گذشته و همین‌طور رو آوردن به خرد سیاسی و اتحاد ملی، سرنوشتی نو و مطلوب برای افغانستان رقم بزنیم.
طرح وفاق ملی از ابتدای امر، طرحی برآمده از آدرس آجنـدای ملی و در راستای خواستِ نخبه‌گان‌ِ مردمی و همچنین موافق و برابر با آرزوهای شهدای جهاد و مقاومت بوده است. اکنون که نفاق قومی و تفرقه‌انگیزی حکومتِ نام‌نهادِ وحدت ملی به بالاترین حدِ خود رسیده و کشور را در آستانۀ هرج‌ومرج و سقوط قرار داده، ۱۸سنبله و هفتۀ شهید می‌تواند بهترین فرصت برای نجات و پیش‌گیری از حوداثِ آینده باشد.
آجندای ملی در طرح “وفاق ملی”ِ خود، حکومتِ موجود را حکومتی مبتنی بر سیاست‌های قومی و استبداد و خودکامه‌گی و غرق در استیصال و درمانده‌گی تشخیص کرده بود که نمی‌توان از آن انتظارِ برقراری وحدت و همدلی و گذار از بحران را داشت. طرح وفاقِ ملی هرچند مفاد و محتوای اصیلی را برای عبور سلامتِ کشور از وضعِ موجود به وضع مطلوب ارایه کرده بود، اما اجرای آن را به اجماع شخصیت‌های ملی، شوراها و احزاب و نهادهایی منوط دانسته بود که نگرانِ افغانستان و مردمش هستند.
اکنون با حمایت از پیشنهاد و مشورۀ نیکِ مردم مبنی بر برگزاری شانزدهمین سالگرد شهادت قهرمان ملی و تجلیل از هفتۀ شهید زیر نامِ «مسعود و وفاق ملی»، می‌توان طرحِ وفاق ملی را در آیینۀ یادها و خاطراتِ شهدا و آموزه‌هایِ غرورآفرینِ قهرمانِ ملی جست‌وجو کرد و به آن رنگِ حقیقت بخشید.
شهید مسعود اسوۀ آزادی، الگوی عدالت‌خواهی، نماد وطن‌دوستی، و پیشتاز عرصۀ برادری، برابری و وحدت ملی بود. همۀ مبارزات و قهرمانی‌هایِ او در همین دایرۀ طلایی ‌چرخید و خونِ پاکش را در همین طریق فدا کرد. سلوک و منشِ هیچ انسـانی بهتر از قهرمان ملی، و آرزو و آرمانِ هیچ جرگه‌یی بالاتر از آرمان‌های پاکِ شهدا نمی‌تواند برای وفاقِ ملی در افغانستان منبعِ الهام و انرژی باشد.
۱۸ سنبلۀ امسال، بهترین فرصت برای وفاقِ ملی، نجاتِ ملی و حرکت به سمتِ فرداهایِ بهتر در سایۀ میثاق با آرمان‌های شهداست!