قرار است در ماه جنوری سال ۲۰۱۳ میلادی عشق آباد پایتخت ترکمنستان شاهد نشستی با شمول نماینده گان طالبان از دفتر سیاسی این گروه در قطر و سایر شخصیت های سیاسی افغان باشد.
گفته می‌شود که طالبان برای حضور در این نشست ابراز آماده‌گی نموده و از فرستادن دو عضو دفتر سیاسی خویش به این نشست خبر داده اند.
خبرگزاری بست‌باستان نوشته است که نشست ترکمنستان از چند نظر برای طالبان دارای اهمیت است. نخست اینکه این نشست را سازمان ملل متحد راه اندازی می‌نماید و شرکت طالبان در این نشست تلویحا به معنی در نظر گرفتن نقش طالبان در پروسۀ صلح از جانب این سازمان و درمجموع جامعۀ جهانی است. طالبان چنین فرصت را از دست نخواهند داد.
نکتۀ مهم دیگر اینست که ترکمنستان کشوری در آسیای میانه است و کشور های آسیای میانه از قدرت گرفتن مجدد طالبان در افغانستان نگران اند. حضور نماینده گان طالبان در نشست ترکمنستان و ابراز نظر آنان در مورد آیندۀ افغانستان می تواند نوعی اطمینان خاطر بمیان آورد که طالبان به اهمیت رابطه با جامعۀ جهانی آگاه شده اند و نمی خواهند در آینده برای دیگران مشکل آفرین باشند.
طالبان در دوران حاکمیت شان با ترکمنستان رابطۀ گرم داشتند هرچند ترکمنستان حکومت طالبان در افغانستان را برسمیت نشناخت اما در میان کشورهای همسایۀ افغانستان بعد از پاکستان نزدیک ترین روابط را با حکومت طالبان داشت.
اما نشست ترکمنستان نیز به منظور مذاکرات صلح نیست بلکه جهت های مختلف شرکت کننده در آن نظریات و مواضع خود را بیان خواهند کرد. دفتر یونما در کابل نیز گفته است که نشست ترکمنستان به منظور مذاکرات صلح برگزار نخواهد شد بلکه طرفین شرکت کننده فقط به بیان مواضع خود در مورد آیندۀ افغانستان خواهند پرداخت.
سوالی که در رابطه به چنین نشست‌ها مطرح می‌شود اینست که این گونه گردهمایی‌ها و اعلام مواضع چه تاثیری بر روند صلح در افغانستان خواهد داشت؟ هدف از تکرار مواضع در نشست های پیهم چیست؟ در جواب باید گفت که گرداننده گان این نشست ها دو هدف مهم را دنبال می کنند که می تواند در آینده در پروسۀ صلح کارآمد باشد.
اول اینکه وقتی طرفین شرکت کننده دیدگاه‌های خود را در مورد آیندۀ افغانستان بیان می‌کنند، مشخص می‌شود که کدام نظریات میان جهت‌های مختلف با هم نزدیک و کدام ها از هم دور اند. در یک جمع بندی از دیدگاههای متفاوت می توان دریافت که در صورت آغاز مذاکرات صلح، می توان مذاکرات مقدماتی را از مسایلی آغاز کرد که تفاوت دیدگاهها در آن کمتر باشد.
نکتۀ دوم که می تواند بسیار مهم باشد اینست که چنین گردهمائی ها فقط به منظور صحبت های رسمی دایر نمی شود بلکه در اکثر موارد، نشست ها و سخنرانی های رسمی می تواند فرصتی حاشیوی برای مذاکرات میان طرفهای درگیر فراهم آورد که به شناخت های شخصی منجر گردد. شناخت های شخصی به نوبۀ خود می تواند در تسریع مذاکرات صلح در آینده موثر باشد. برنامه‌هایی که میزبان برای میهمانان ترتیب می نماید نیز فرصتی برای مذاکرات غیررسمی میان آنها را فراهم می سازد مثلا میهمانی برای صرف غذا ویا دیدار از بعضی نقاط دیدنی کشور میزبان. در چنین فرصت ها می توان به تبادل نظر در مورد مسایل مربوط به صلح نیز پرداخت که در برقراری مذاکرات صلح در آینده می تواند مفید باشد.