وزیر مالیه کشور، دیروز در پایان «نشست مقام‌های ارشد» با حضور نماینده‌گان بیش از پنجاه کشور و سازمان بین‌المللی حامی بازسازی افغانستان برگزار شده بود، با خوشحالی گفت که شرکت‌کننده‌گان کارهای دولت افغانستان را ستودند اما جامعه جهانی را متهم کرد که برخی از توافقات شان را عملی نکرده‌اند.
این نشست که به «سام» معروف شده است، هر سه سال بعد از طرف کشورهای کمک کننده و حامی افغانستان برگزار می‌شود تا دولت افغانستان برای آنان در یک مراسم تشریفاتی گزارش بدهد.
هدف از برگزاری این نشست، بررسی اجرای تعهداتی است که دولت افغانستان پارسال در نشست بین‌المللی بروکسل در برابر دریافت وعده پرداخت ۱۵میلیارد دلار تا سال ۲۰۲۰ به جامعه جهانی داده بود.
اما حالا به نظر می‌رسد که ارگ خوشحال است که گزارش‌های پرثمری را به شرکت کننده‌ها داده است تا بتواند تعهدات بیشتری را از جامعه جهانی دریابد. اما وزیر مالیه این نکته را فراموش کرده است که در هفده‌سال گذشته، در هیچ موردی ثابت نشده است که دولت آقای کرزی به دلیل عملی نکردن برخی از تعهدات، کمک‌های جامعۀ جهانی را از دست داده باشد و یاهم به دلیل ناکامی‌ها در امر و زمینه‌یی، فلان کشورکمک‌هایش را به افغانستان کاهش داده باشد. تاکنون ثابت نشده است اعتراض‌هایی که جامعه جهانی به خصوص کشورهای کمک کننده، در برابر افغانستان داشته اند، سبب شده باشد که کشور کمک کننده از ناتوانی دولت آقای کرزی یا غنی در نشست‌های مشابهی انتقاد کرده باشد.
این خود می‌رساند موضع کمک‌ها و هدف کمک‌های جهان به افغانستان، کاملا خلاف تصوری است که دولت خواسته و می‌خواهد به خورد مردم بدهد. جهان کمک‌هایش را به اساس برنامه‌های امریکا در افغانستان تنظیم کرده است و قرار است که تا سال ۲۰۲۴ به افغانستان ادامه یابد و قرار نیست که به هیچ دلیلی تا آن زمان قطع گردد. اگر حکومت آقای غنی، کاملا بیکاره و ناتوان‌تر هم شود، بازهم این کمک‌ها بعد از یک کنفرانس مشابه دیگر، فقط به محض اعلام خوشبینی از کارهای دولت ادامه می‌یابد. زیرا جهانی که در افغانستان حضور دارد دنبال تحقق برنامه‌ها و اهدافی است که تا پایان آن این کمک‌ها باید ادامه پیدا کنند. بنابراین وقتی که دولت به خصوص وزارت مالیه آستین بر بزند و بگوید که چون ما خوب کار کردیم جهان به کمک‌هایش ادامه می‌دهد شاید برای عوام‌الناس نقطۀ دلچسپی نباشد؛ چه رسد به خواص.
از طرف دیگر، دادن ارقام غیر واقعی و ترسیم پروژه‌های غیر عملی، ممکن است مورد استقبال شرکت‌کننده‌گان قرار بگیرد؛ اما در کشور، مردم میدانند که حکومت آقای غنی، چه کاری را از پیش برده است. از آنجایی که کشورهای کمک کننده در حمایت از دولت موجود، چه در وجود آقای غنی و چه هم در وجود هر شخص دیگر قرار میداشته باشند، هیچ مهم نیست که بدانند کمک‌های آنان به کجا مصرف می‌شود و به راستی این حکومت چه کاری را در زمینه فساد اداری انجام داده است یانه. چنانچه فردا فساد ده‌ برابر بالا تر برود و بیکاری ده برابر دیگر انکشاف یابد، بازهم کمک‌ها به دولت افغانستان تاپایان سال ۲۰۲۴ ادامه میابد و بعد هم تمدید می‌شود؛ زیرا افغانستان اکنون در موقعیت یک پروژه برای بازیگران قرار گرفته است و این موقعیت سبب افزایش پول‌های زیاد و بدون حساب و بازپرداخت شده است و هیچ وقت کاغذهایی که در ادارۀ آقای غنی با ارقام و اعداد عجیب و غریب تهیه می‌شوند نقشی در کاهش و افزایش کمک‌ها و نیز خوشحالی و بدحالی کمک کننده‌گان ندارد. اما بدی این است که دولت آقای غنی این همه امکانات را به مقاصد نادرست به مصرف میرساند و یاهم حیف و میل می‌گردد؛ تجربه‌یی که در هفده‌سال تکرار شده است؛ اما هیچ تغییری در تصمیم کمک کننده‌گان وارد نکرد.