بخش نخست/

با گسترش تکنولوژی در زنده‌گی انسان‌ها، دل‌مشغولی‌ها و دغدغه‌های آنان نیز وسعت یافته و در نتیجه، زمینه برای تهییج مشاجره فراهم می‌شود تا جایی که فرد را دچار روزمره‌گی می‌کند و سبب می‌شود تا محور کارهایش بر این مبنا قرار گیرد که باعث مشاجره و دعوا نشود! از سویی فرد باید ضمن زیر پوشش قرار دادن امورات خود، یک تعادل منطقی را با دیگر اعضای خانواده و خواسته‌های‌شان فراهم آورد تا بتوانند به موازات هم، برخورد فکری با یک‌دیگر نداشته باشند. در این نوشتار، به برخی از مهم‌ترین علل مشاجرات خانواده‌ها و راهکارهای برون‌رفت از آن اشاره خواهیم کرد:
مشکلات مالی
بر رأس هرم مشاجرات خانواده‌گی در بیشتر خانواده‌ها، رد پایی از معضلات مالی دیده می‌شود. خانواده‌یی که مشکل مالی دارد، به‌طبع دچار هجمه‌های روحی روانی نیز می‌شود و شخصیتش مختل می‌گردد. این مشکلات سیطرۀ خود را بر تمامی اعضای خانواده قرار داده و آن‌ها را به نوعی، درگیر خود می‌کند؛ حتا کودکان خُردسال نیز از این وضع، مصون نیستند.
بالا بودن انتظارات
انتظار زیاد، هم می‌تواند مالی باشد و هم درونی. اگر در بحث مالی، فرد انتظارش را بالا ببرد، زنده‌گی آن خانواده دست‌خوش تلاطم خواهد شد. بسیاری از زندانیانِ چک، قرض بالاآورده‌ها و کسانی که به گونۀ ناخواسته درگیر کارهای نامشروع شده اند، برای رسیدن به آن انتظار کاذبی بوده که یا خود آن را به وجود آورده بوده اند و یا از طرف همسر یا فرزندان‌شان مجبور به انجام آن شده اند. انتظار در شکل درونی، مشتمل بر غرور فردی است.
هر کسی حق دارد انتظارات به‌جا و مناسبی از خود و خانواده‌اش داشته باشد، اما همین که دایرۀ شمول این انتظارات از جنبۀ منطقی‌اش خارج شود، شکل مناسبی نخواهد گرفت. در زنده‌گی مشترک ممکن است در اثر مشاجرات و بگومگوهای زوجین، خاطرِ طرفین مکدر شود، اما بارها دیده شده است که مثلاً زن به‌خاطر یک حرف ناپسندی که شوهرش حین درگیری به وی نسبت داده، چه بسا تقاضای طلاق نیز می‌کند! و این فرایند در اثر همان انتظارات کاذبی است که شخص در آستانۀ ورود به زنده‌گی متأهلی خود، آن‌ها را دست‌پروردۀ منطق نکرده است.
چشم‌وهم‌چشمی
شاید ابتدا شبیه یک شوخی یا نکتۀ جالب باشد، اما در گذر زمان جدی می‌شود و در مشاجرات زناشویی به عنوان اهرمی جهت سرکوفت به طرف مقابل به شمار می‌رود. در چنین وضعیتی، شخص بی‌توجه به پارامترها و ظرفیت‌های دو خانواده و مناسباتی که بین آن‌ها حکم‌فرماست، اقدام به مقایسه می‌کند و کمبودهای خود را به شکلی کاملاً جدی مطرح می‌کند.
هر رابطه‌یی بالا و پایین‌ها و درگیری‌هایِ خاص خود را دارد؛ و هر برخورد و درگیری، فرصتی است برای رشد کردن، صمیمیت و عشقِ بیشتر. هر فردی دارای خصایل و رفتارهای به‌خصوصی است که ریشۀ بسیاری از این رفتارها به فطرت برمی‌گردد که غیرقابل تغییر است. وقتی شما از همسرتان تقاضا می‌کنید که به فلان اخلاق مذموم خود پایان دهد، ولی او آگاهانه یا ناخودآگاه از این خواستۀ شما تخطی می‌کند، موجبات مشاجره فراهم می‌آید و در این‌جاست که دو طرف، اخلاقیات ناپسند یک‌دیگر را بیان می‌کنند و متوجه می‌شوند که از تفاهم اولیه برای یک زنده‌گی مشترک برخوردار نیستند. بسیاری از خانواده‌هایی که مشکل مالی ندارند، انتظارات‌شان معقول است و چشم‌وهم‌چشمی نمی‌کنند.
راه‌حل چیست؟
برای مقابله با تمام وضعیت‌های ارایه شده در بالا، توصیه می‌شود که خون‌سردی خود را حفظ کنید و کوشش کنید همسرتان را به آرامش فرا خوانید. هرگز به ابزاری نظیر بلند کردن صدای‌تان، ضرب‌وشتم، سخنان رکیک، تهمت زدن و… متوسل نشوید؛ به عبارتی ساده‌تر، کاری نکنید که در آینده نتوانید در چشمان همسرتان نگاه کنید. همسرتان جزیی از شماست و هرگونه هتک حرمتِ وی، به گونۀ مستقیم به خود شما بازمی‌گردد. به این اصل ایمان بیاورید که شما قبل از این‌که همسر هم باشید، دوست و رفیق یک‌دیگرید و نباید آرامش خود را با کارهای این‌چنینی سلب کنید.