افزایش بمبگذارى‌هـا در افغانستان به همان پیمانه که به دلیل وحشىگرى طالبان تروریست می‌باشد، به هـمان میزان محصول مدیریت نامتعادل و رهـبرى پوپولیستى دولت موجود است.
چند روز قبل، در یک کنفرانس بین‌المللى، زیر نام «کنفرانس امنیتی هرات»، کارشناسان کشورهای پاکستان، هـند، آمریکا، ایران، چین و افغانستان، پیرامون کشور ما و منافع استراتیژیک شان بحث داشتند.
موضع‌گیری کشورها در رابطه به افغانستان چنان به دعوای داغ مبدل گردید که کارشناس پاکستانی بالای حاضرین فریاد زد… و سرانجام رییس پالیسى و استراتیژى وزارت دفاع به نمایندگى از افغانستان محترمانه صدا کرد که لطفاً همۀ تان دعوای خود را بیرون از افغانستان ببرید و کشور ما را بگذارید تا در صلح باشد.
حالا با دیدن این سناریوى پر از تقابل و رقابت براى منافع، یک لحظه تصور کنید که وقتی در عقب این تیاتر جنگی، دم و دستگاه های این کشورها در چارچوب جنگ‌های استخباراتی و نیابتی با هم درگیر باشند، وضعیت کشور ما را ببینید به کجا کشانیده اند و به کجاهـاى دیگر کشانیده خواهـد شد؟
فریاد کارشناس وزارت دفاع ما فقط در حد یک چیغ ناتوانى، می‌تواند انعکاس یابد و بس؛ دقیقاً مانند جایگاه دولت ما در میان این هـمه دولت‌هـاى قدرتمند. آنقدر این حکومت بی عرضه‌گی دارد که ممکن نیست در میان این همه بازیگران بزرگ بتواند امنیت کشور و مردم ما را تأمین نماید.
این بازی بسیار خطرناک خونین است، حکومت نقشۀ پاک و روشن و فکر سوق‌الجیشى ندارد و با سیاست پوپولیستی، نامتعادل و تهـدیدات چارسو این میدان خونین نه تنها مهار نمی‌گردد؛ بلکه دشمن بیشتر تشجیع می‌شود و قربانی‌های بیشتر از مردم می‌گیرد.
بىموازنگى در سیاست داخلى و خارجى افغانستان دلیل عمدۀ این تراژیدى و تراژیدىهـاىبعدی‌است.
١٧ سال قبل، قهـرمان ملى به هـیأت بعضى کشورهـا در اروپا گفته بود؛ اگر امروز شما از سر ما عبور کنید، فردا دیگران نیز عبور خواهـند کرد و مملکت و مردم ما پایمال می‌شوند.
به روح شهـداى پکتیا، قندهـار، کابل و غور دعا می‌نماییم.
از صفحۀ فیسبوک احمدولی مسعود