اگر بر نادانیِ خود نادان باشیم، شاید عذرمان موجه باشد؛ ولی اگر بدانیم که نمی‌دانیم و به دنبال یاد گرفتن و کسب دانایی نرویم، به یقین متضرر خواهیم شد و بعدها افسوس می‌خوریم که چرا سهل‌انگاری کرده و بی‌خبر و نادان زنده‌گی‌مان را به هدر داده‌ایم.
دانایی چیست و چه تأثیری در زنده‌گی انسان‌ها دارد؟ آیا هرآن‌چه را که می‌آموزیم، اسمش دانایی‌ست و به‌دردمان می‌خورد؟!
هر مولود انسانی، همین که به اصطلاح «‌بالغ» شد و به تفکر پرداخت و حس کنجکاوی‌اش برای شناسنایی مسایل زنده‌گی،‌ برانگیخته گردید، اولین گام‌ها را برای کسب دانایی برداشته است. صد البته همیشه این دانایی‌ها واقعی و حقیقی نیست و بستگی دارد به نوع تشخیص ادراک ما! فی‌المثل کودکی که چندین بار از دست زدن به آتش دچار صدمه و آسیب شده، می‌فهمد و درمی‌یابد که هم سوختن چیست و هم آتش کدام است، اما این نوع ادراک به یقین تفکرآفرین نیست و یک قضیه ساده و یک تجربۀ معمولی‌ست که همۀ انسان‌ها، از ابتدای خلقت‌شان همین‌گونه با عوارض و ساختارهای موجود در پیرامون‌شان آشنا شده و با آن کنار آمده‌اند؛ این نوع دانایی‌ اسمش هست آشنایی با محیط،‌ با زندگی، با طبیعت و تا حدودی هم با نیازهای خودمان، که معمولاً اولین گام‌های دانایی این‌گونه آغاز می‌گردد و قبایل و طوایف و جوامع بی‌شماری در طول تاریخ به همین وضع و حال زنده‌گی کرده‌اند، آمده‌اند و رفته‌اند، بی‌آن‌که پای‌شان را از این دایرۀ محدود بیرون بگذارند و یا در جستجوی علت‌های اصیل و کشف موارد دیگری به غیر از این دانایی مختصر برآیند و در نتیجه، همیشه آسیب‌پذیر بوده‌اند و دستخوش عوارض طبیعی و مقهور پدیده‌هایی که آن را نمی‌شناختند، و برای همین تنها تحولی که به وجود آوردند، این بود که به قوۀ تخیل که شاید هم بسیار ساده و ابتدایی بود، متوسل شدند و در نتیجه برسرگردانی و نادانی خودشان افزودند و زندگی را به جهنمی از خرافات و جهالت درآمیختند و تازه موجبات پیدایش درگیری‌ها و منازعات قومی و قبیله‌یی و عقیدتی فراهم گردید و برای همین، نصف بیشتر دانایی‌ها، متکی به همین اطلاعات ناقص و تصورات و خیالات می‌باشد. و بیشترین درگیری‌ها از همین‌جا شروع می‌شود، که «جنگ آرا و عقاید» نام گرفته است.
اما دانای واقعی چه کسی و چه کسانی می‌باشند. بزرگ‌ترین حکیم و فیلسوف می‌گوید: «تا به جایی رسید دانش من ــ که بدانم هنوز نادانم» و برای همین همیشه محتاج به کسب دانایی بیشتر هستیم و هرچه بیاموزیم و بدانیم، بازهم کم است؛ چرا که تنها دانای واقعی، ذات لایزال پروردگار عالم است.