صابره دختری که به اتهام داشتن رابطه نامشروع با یک پسر در ولایت غزنی شلاق زده شده است، از حکومت، شورای ملی و کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان انتقاد کرد.
این دختر می‎‌گوید که تا اکنون هیچ یکی از این نهادها پروندۀ او را پی‌گیری نکرده است.
این دختر از غزنی به کابل منتقل شده و اکنون در یکی از خانه‌های امن زنده‌گی می‌کند.
او برعکس ادعای ملاها و موسیفدان قریه، می‌گوید که با هیچ پسری دوست نبود و به خواست خودش با کسی رابطه نا مشروع برقرار نکرده، بلکه او مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است.
او گفت: «این پسر زیاد مزاحمت می‌کرد، دو سه روز شمارۀ تلیفون‌اش را به پیشرویم انداخت، روز چهارم من نمبر را گرفته و زنگ زدم و گفتم که چرا مزاحمت می‌کنی و گفت که من مزاحم نیستم. بالاخره یک روز همرای من ارتباط گرفت و همیشه زنگ زده برایم مزاحمت می‌کرد باز یک روز گفت که دکان من بیا یک گپ مهم را برایت می‌گویم من گفتم نه نمی‌آیم در دکان تو چی کنم. (او) گفت یک گپی را یک نفر در موردت گفته که اگر پدر و مادرت از آن خبر شوند ترا می‌کشند، من هم رفتم در دکان از دستم محکم گرفته در پس خانه دکان برد، بعد دست خود را در دهن ام گرفت دیگر نه فهمیدم که چی شد.»
صابره باشنده ولسوالی چاغوری ولایت غزنی است، وی حدود چهار ماه پیش به اتهام داشتن رابطه نا مشروع با یک پسر ۲۴ ساله به دستور ملاها و افراد با نفوذ محلی در محکمه صحرایی شلاق زده شد.
این مساله عکس العمل‌های جدی حکومت افغانستان، شورای ملی و نهادهای حقوق بشر را به سطح جهان به همراه داشت از صابره پرسیده شده، زمانی که در حضور صدها تن شلاق زده می‌شد به چه فکر می‌کرد؟
وی در پاسخ گفت: «آنجا یک دشت بود که مرا بردند در آنجا نفر بسیار زیاد بود، ملاها و شاگردان مکتب بودند، که تقریباً ۲۰۰۰ نفر می‌شدند. وقتی که شلاق می‌‍زد تا یک ده شلاق احساس درد می‌کردم اما بعداً برایم عادی شد و مرا ۱۰۱ شلاق زدند.»
هر چند اکنون صابره در امن و بدور از چشم مردم محل زنده‌گی می کند، اما او از امنیت جان فامیل اش در هراس است.
وی می‌گوید که طالبان به پدرش اخطار داده اند که اگر صابره را برای شان تسلیم نکند، او را به قتل می‌رسانند.
در همین حال، صابره از بی عدالتی‌ها در مورد قضیه خودش و رهایی پسری که به گفته وی بر او تجاوز کرده، سخن می‌زند.
این دختر جوان از حکومت، شورای ملی و نهاد های حقوق بشر انتقاد کرده می‌گوید که در قسمت بررسی قضیه او خاموشی اختیار کرده اند: من از دولت تقاضا دارم که من را کمک کند تا حق‌ام را بدست آورم. واقعاً در حق من ظلم شد چون آن کار به رضایت من نبود. اما نمی‌فهمم که سرنوشت من چه خواهد شد، حقوق بشر، پارلمان همه خاموش نشسته اند هیچ در مورد قضیه من گپ نمی‌زنند.»
اما عادله امرخیل معاون بخش زنان در کمیسیون مستقل حقوق بشر به به رادیو آزادی گفت: «اعضای خانواده صابره نام مطالبه این موضوع را دارند که بر ما وقت بدهید که این موضوع را در جرگه حل می کنیم. فقط هدف ما اینست وقتی که صابره را ما در خانه امن تسلیم کردیم به دلیل اینکه احساس خطر می کرد، به این خاطر ما می خواهیم ابتدا وی در یکجا امن باشد تا اینکه بتوانیم ما از طریق مصالحه و میانجیگری این موضوع را حل کنیم. در صورتیکه از این طریق موفق نشدیم باز شما می‌توانید این قضیه را از مجرا قانونی آن تعقیب نماید.»