دونالد ترامپ، رییس جمهوری امریکا، در تویتراش در سال نو ترسایی نوشته که» امریکا به صورت احمقانۀ در پانزده‌سال گذشته بیشتر از ۳۳ میلیارد دالر را در اختیار پاکستان گذاشته؛ ولی در عوض دروغ و فریب از این کشور تحویل گرفته است». او هم چنین تاکید کرده که امریکا پس از این مجبور نیست که چنین سخاوتی در برابر پاکستان از خود نشان دهد. این سخنان را بسیاری از تحلیل‌گران به معنای پایان رابطۀ امریکا با پاکستان تلقی کرده و نتیجه گرفته‌اند که روزهای دشوار این کشور آغاز شده است. آیا رییس‌جمهوری امریکا موضع قاطعانۀ خود را با اتخاذ تدابیر جدی اقتصادی و سیاسی در برابر پاکستان پی خواهد گرفت و این کشور را مجبور به انزوا خواهد ساخت و یا این که چونان گذشته پس از مدتی دوباره همه چیز به حالت عادی در خواهد آمد و امریکا از مواضع سخت‌گیرانه در برابر پاکستان دست خواهد برداشت؟ در این  که آقای ترامپ سیاست سخت‌گیرانه‌یی در برابر پاکستان در پیش گرفته هیچ جای تردیدی نیست و این سیاست هرازگاهی در سخنرانی های مقام های امریکا خود را نشان داده است. هیچ یک از مقام های امریکایی پس از روی کارآمدن آقای ترامپ نظر خوشبینانه نسبت به پاکستان نشان نداده و همواره از این کشور به دلیل حمایت از گروه‌های تروریستی انتقاد کرده اند؛ ولی در عمل امریکا تا به حال هیچ قدمی برای تحت فشار قرار دادن پاکستان از سوی امریکا انجام نشده است. این گونه سخنان زمانی می‌توانستند که نتایج ملموس در پی داشته باشند که واقعا امریکا گام‌هایی را برای مهار پاکستان در حمایت از تروریسم بر می‌داشت و این کشور را مجبور می‌کرد که دیگر به چنین حمایت‌هایی ادامه ندهد. سیاست‌مداران پاکستانی به صورت دوگانه بازی خود را انجام می‌دهند. از یک طرف در حمایت قاطع از گروه‌های تروریستی که به شکلی منافع این کشور را تامین می‌کنند، قرار دارند و  از طرف دیگر خود را در صف اول مبارزه با چنین گروه‌های برای جهان به هدف گرفتن امکانات مالی و تسلیحاتی معرفی می کنند. این سیاست دوگانه تا به حال به نفع پاکستان بوده و این کشور همان گونه که آقای ترامپ نوشته حداقل در پانزده سال اخیر بیشتر از ۳۳ میلیارد دالر را تنها از امریکا به دست آورده و از جانبی هم هیچ اقدام ثمربخشی را در برچیدن پایگاه‌های تروریست‌ها برنداشته است. چنین سیاستی باعث شده که صدمه اصلی آن را مردم افغانستان و پس از آن جامعۀ جهانی و در راس آن‌ها امریکا متقبل شود. مردم افغانستان به دلیل سیاست‌های حمایتی از پاکستان هرروز مجبور به قربانی دادن هستند و جامعۀ جهانی نیز مجبور است که در کنار تقبل هزینه‌های جنگ به کشوری کمک‌های مالی انجام دهند که خود پرورش‌دهندۀ گروه‌های تروریستی است. انتقادی که همواره متوجه امریکا بوده از همین ناحیه است و حتا این که شایبه حمایت این کشور از گروه‌های تروریستی را بر سر زبان‌ها انداخته بازهم از ناحیه ادامه این سیاست بوده است. بسیاری‌ها در جهان و داخل افغانستان به این نظر رسیده اند که امریکا نمی‌خواهد جنگ با تروریسم در افغانستان پایان یابد و به همین دلیل در کنار این که به شکلی در برابر گروه‌های تروریستی می‌جنگد اما در جا های دیگر و از جمله از طریق پاکستان ادامۀ حیات آن‌ها را ضمانت می‌کند. رییس جمهوری پیشین افغانستان حامد کرزی با همین نگاه شک‌آمیز امریکا را حامی اصلی تروریسم معرفی می‌کند و می‌گوید که او در دوره سیزده ساله زمام داری اش در افغانستان دریافته که امریکا به صورت صادقانه با تروریسم مبارزه نکرده است. آقای کرزی می‌گوید به همین دلیل حاضر نشد که پیمان امنیتی با امریکا را در زمانی که رییس جمهوری افغانستان بود، امضا کند؛ چون این کشور به باور او نمی‌خواهد که صلح و امنیت در این کشور تامین شود. آقای کرزی بارها اعلام کرده است که اگر امریکا بخواهد امنیت بلافاصله در افغانستان تامین می‌شود. این نگاه شک آمیز البته محدود به آقای کرزی و اطرافیان او نیست. بسیاری از کشورهای منطقه که مشکل تروریسم را حس می‌کنند چنین باوری نسبت به امریکا دارند. روسیه و ایران به عنوان دو کشور قدرتمند در منطقه از چنین دیدگاهی حمایت می‌کنند و حتا این دو کشور باور دارند که امریکا برای ناامن‌سازی منطقه از سیاست حمایت از گروه‌های تندرو مذهبی پی روی می کند. بحث حضور داعش در افغانستان که حالا برخی از سیاست گران داخلی نیز به آن اشاره دارند دقیقا از همین منظر مطرح می‌شود. بسیاری از سیاست‌گران داخلی و خارجی به این باور رسیده اند که داعش به افغانستان نیامده بل آورده شده است. به گفته آن‌ها هدف این گروه تسلط یافتن بر افغانستان نیست بل می‌خواهد از طریق این کشور به کشورهای آسیای مرکزی راه پیدا کند. روسیه همین حالا نگران گسترش حضور داعش در شمال افغانستان است و بارها از آماده‌گی‌هایش برای مبارزه با این گروه خبر داده است؛ پیشنهادی که تا به حال از جانب امریکا و دولت مردان کشور جدی تلقی نشده است. با توجه به این وضعیت امریکا باید تکلیف خود را نخست با پاکستان به عنوان اصلی ترین حامی منطقه‌یی گروه‌های تروریستی مشخص سازد و بعد به مبارزه قاطعانه با گروه‌های دهشت‌افگن در داخل افغانستان اقدام کند.