برخی آگاهان با اشاره به سخنان مسوولان امنیتی می‌گویند که مسوولان درجه یک امنیتی به اساس لیاقت نه بلکه به اساس مصلحت و قومیت در این سمت‌ها گماشته شده‌اند.
به باور آنان، مسوولان امنیتی بی‌کفایت‌ترین اشخاص در حکومت کنونی هستند و هیچ رابطه با درد، رنج و قربانی مردم افغانستان ندارند.
این درحالی‌ست که روز یک‌شنبه (هشتم دلو) طارق‌شاه بهرامی وزیر دفاع، ویس‌ احمد برمک وزیر داخله و معصوم استانکزی رییس عمومی ادارۀ امنیت ملی در یک نشست مشترک خبری در رابطه به حملۀ اخیر مقابل درب ورودی وزارت داخلۀ پیشین( چهارراهی صدارت) گفتند که استعفأی آنان راه‌ حل مشکلات و چالش‌های کنونی نیست.
طارق‌شان بهرامی وزیر دفاع تأکید کرد: در صورتی که فرد بهتر از او برای کرسی این نهاد پیدا شود از سمت‌ خود استعفأ می‌دهد.
ویس احمد برمک وزیر داخله نیز اظهار داشت که در رابطه به حملۀ چهارراهی صدارت در کابل از سوی پولیس «هیچ» غفلت وظیفه‌یی یا سهل‌انگاری و بی‌توجهی صورت نگرفته است.
معصوم استانکزی رییس ادارۀ عمومی امنیت ملی نیز گفت: اگر مردم افغانستان بخواهند او حاضر است تا از سمت خویش کناره‌گیری کند.
اما، عزیز رفیعی رییس مجتمع مدنی افغانستان، در رابطه به این اظهارات می‌گوید: : در افغانستان کدرهای دلسوز زیاد وجود دارد، اما حکومت مصلحتی کنونی هیچ‌گاه اجازۀ راه‌یافتن این افراد را به سمت‌های بالا نمی‌دهد. در نظام کنونی که مسوولیت‌ها« ۵۰ – ۵۰ » تقسیم شده است و مردم را با چالش بزرگ مواجه کرده‌اند.
آقای رفیعی گفت: افغانستان به کدرهای مجرب نیاز دارد که برای مهار بدامنی تلاش‌های جدی خود را به‌خرچ دهند، اما نیروهای استخباراتی ما مجهز به تکنیک‌های جنگی با تکنالوژی عصری هستند، اما شیوه‌های جدیدی مبارزه با تروریستان را نمی‌دانند.
به گفتۀ او، سامانۀ اطلاعاتی دست اول در رابطه به فعالیت دشمن در نهادهای استخباراتی وجود ندارد، اطلاعات دست اول در اختیار نهادهای مسوول ما قرار نمی‌گیرد و سامانۀ مبارزۀ استخباراتی افغانستان در برابر دشمنان فرسوده شده‌است.
رییس مجتمع مدنی افغانستان با بیان‌ این‌که نهادهای کشفی ما بیشتر در وابستگی‌ اطلاعاتی قرار دارند تا دسترسی به اطلاعات دست اول، گفت: هرچند نهادهای استخباراتی از تکنالوژی پیشرفته استفاده می‌کنند، اما چگونگی استفاده از آن را درست نمی‌دانند.
او گفت‌ که نهاد استخباراتی و نظامی به چالش‌های گسترده مواجه هستند و تا زمانی که این نقیصه حل نشود، پیروزی در این مبارزه برای افغانستان دشوار خواهد بود.
آقای رفیعی با اشاره به این‌که افغانستان نیازمند بازنگری در رابطه به سیاست‌های فرتوت گذشته خود است، گفت: حکومت افغانستان تعریف روشن از دوست و دشمن ندارد.
او با اشاره به چالش‌های میان کابل – اسلام آباد، گفت: گاهی پاکستان دوست ماست و گاهی دشمن و گه‌گاهی هم به برادر تبدیل می‌شود. هم‌چنان، این روند در رابطه به هند و ایران دو همسایه دیگر افغانستان نیز وجود دارد.
آقای رفیعی با اشاره به تنش‌های اخیر، می‌گوید: تنش‌های قومی، سمتی و زبانی در کشور به اوج خود رسیده است و این سبب متضرر شدن وحدت ملی مردم افغانستان نیز گردیده است.
در همین‌ حال، پس از حملۀ مهاجمان به «هوتل انترکانتننتال – کابل» هفتۀ پیش که ۱۶ تن در آن کشته شدند، حملۀ موتر بم در مقابل درب وزارت داخلۀ پیشین بیش از ۱۰۳ تن کشته بجا گذاشت و ۲۲۰ زخمی شدند. هم‌چنان در حملۀ دیروز به فرقۀ ۱۱۱ کابل ۵ تن کشته و ۱۱ تن دیگر زخمی‌شدند.
آگاهان مسوولان امنیتی را بی‌کقایت می‌خوانند. جاوید کوهستانی آگاه مسایل نظامی، در رابطه به رویدادهای خونین شهر کابل گفته که اگر جای مسوولان امنیتی می‌بودم زهر می‌خوردم و یا دیگر پیشوندها و پسوندهای رییس و جنرال را با خود حمل نمی‌کردم. آقای کوهستانی مسوولان امنیتی را به بی‌کفایتی و ناتوانی متهم می‌کند و می‌افزاید: «ننگ تان باد بى شرمان تاریخ، کابل را به حمام خون تبدیل کردید».
درهمین حال، نهادهای بازرگانی افغانستان نیز اعلام کرده‌اند که در انفجار روز شنبه کابل در چهارراهی صدارت، نزدیک به ۳ میلیون دالر به بازرگانان و بخش خصوصی افغانستان ضرر رسیده است.
این در حالی است که دانشگاه براون ایالات متحده امریکا، به اساس یک پژوهش تحت عنوان «هزینه‌های جنگ» افغانستان گفته که پس ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۴ نزدیک به ۱۰۰ هزار تن در افغانستان کشته و به همین میزان زخمی به‌جا گذاشته است.
سازمان ملل متحد گفته است که تلفات ملکی در افغانستان در چهار ماه نخست سال جاری میلادی ۱۶ درصد افزایش یافته است. در این مدت زمانی ۹۷۴ فرد ملکی کشته و ۱۹۶۳ تن دیگر زخمی شده اند.
بیشتر تلفات ملکی در افغانستان بعد از سال ۲۰۰۷ اتفاق افتاده است. ملل متحد میان سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۴ کشته شدن ۱۷ هزار و ۷۰۰ فرد ملکی را ثبت کرده است.
یافته‌های این گزارش نشان می‌دهد که از مجموع تلفات، ۲۶۲۷۰ فرد ملکی در افغانستان بر اثر پیامد مستقیم جنگ جان باخته و ۲۹۹۰۰ تن دیگر زخم برداشته اند.