پس از ظهر روز شنبه، کابل به شهر ارواح می‌ماند که فقط در اطراف شفاخانۀ ایمرجنسی ارواح متحرک، روح‌های سرگردان، خلق بشدت سرگشته و دست به دعا را می‌بینید که دامن خدا را گرفته‌اند تا عزیزان شان نجات یابند. گزارشات رسیده این است که در فاصلۀ یک هـفته، امنیت ملی کشور از هردو فاجعۀ پیهم کانتیننتال و تراژیدی چهاراهی صدارت با مواد جابجا شده در امبولانس، اطلاع قبلی داشت، اما این‌که جلوگیری نکرد یا نتوانست بشدت سوَال برانگیز است.
کدام نهاد امنیتی مسئول و پاسخگو می‌باشد، امنیت ملی، شورای امنیت، وزارت داخله، دفاع یا سرقوماندان اعلی، سوال اول؟
آیا این تراژیدی‌های پیهم، مولود سیاست خارجی نا متعادل و نامتعارف می‌باشد که به جنگ‌های استخباراتی و جنگهای نیابتی کشانیده، سوال دوم ؟
کدام مهره‌هـا یا نهادهای دولتی در تبانی با بازیگران خارجی زمینه ساز این فجایع خونین می‌باشند، سوال سوم ؟
آیا حکومت کنترول وضعیت را دارد یا در اختیار بازیگران خارجى بوده و حکومت قادر نیست کاری انجام دهد، سوال چهارم؟
حکومت در مجموع مشکوک و غیرقابل اعتماد است، یا ستون پنجم درون دولت بشدت فعال گردیده است، سوال پنجم؟
وقتی حکومت در ۵ کلیومتری خود تضمین جان مردم را کرده نمیتوانید، رمز جنجال هـا و غوغاهـاى یکماهـۀ رهـبرى حکومت با بلخ در ۵٠٠ کیلومتری و حذف عمده ترین پایگاه ضدتروریزم در شمال چیست، سوال ششم ؟
حکومتی که مسوولیت جان مردم را گرفته نمی‌تواند، میان دوست و دشمن تعریف روشن ندارد، بین حکومت و تروریزم خط سرخی کشیده نتوانسته است. حکومتی‌که به جای پرداختن به مسوولیت‌های اصلی، اولویت‌های ملی، امنیت و معیشت مردم، شبانه‌روزی در تلاش حذف رقبای سیاسی، قوم بازى، استفادۀ غیر قانونى پول دولت می‌‌باشد، آیا قابلیت اعتماد و لیاقت حکومت کردن را دارد، سؤال سرنوشت مردم و گزینۀ جدید میباشد که باید به آن پاسخ داد؟
به شهـدأ و زخمیان حوادث کابل و سراسر کشور دعا می‌نماییم.