تمنا رزیاب پریانی، عضو تیم ملی بانوان وزن بردار، می‌گوید که کمیتۀ ملی المپیک و ریاست تربیت بدنی هیچ راهبردی برای انکشاف و تشویق بانوان ورزش‌ کار ندارند.
بانو رزیاب که عضو تیم ملی بانوان «وایت لیفتنگ» یا وزن برداری است، می‌گوید: بیش از یک سال و نیم می‌شود که در رشته وزن برداری تمرین می‌کند و از یک سال به این طرف عضویت تیم ملی بانوان وزن بردار کشور است.
او می‌گوید که مسابقات وزن‌ برداری بانوان که برای نخستین بار در اول ماه دلو سال جاری در کابل برگزار شده بود ۱۲ بانو از سراسر کشور اشتراک کرده بودند.
بانو زریاب که در این دور مسابقات مقام نخست را در وزن ۵۲ کیلو کسب کرده است و مدال طلا گرفته می‌گوید: این اولین مسابقه وزن برداری در میان بانوان در افغانستان برگزار شده بود و پیش از این هیچ مسابقۀ در این رشته میان بانوان برگزار نشده بود.
این عضو تیم ملی بانوان وزن‌ بردار می‌گوید که بیش از ۱۵ بانو عضویت تیم ملی رشته وزن برداری را در ریاست تربیت‌بدنی دارند، اما با انتقاد از ریاست تربیت بدنی و کمیتۀ ملی المپیک، می‌افزاید: این نهادها برنامه‌یی برای ارتقای ظرفیت بانوان ورزش‌کار ندارد.
بانو رزیاب با اشاره به چالش‌های که فرا راه بانوان ورزش‌کار به ویژه بانوانی که در رشته وزن برداری تمرین می‌کنند، می‌افزاید که چالش‌های خانواده‌گی و اجتماعی بزرگ‌ترین سد فرا راه بانوان ورزش کار است. اما با تمام این‌ چالش‌ها بانوان توانسته‌اند که اهداف خود دنبال کنند.
تمنا زریاب می‌گوید: حتا رفتن به طرف‌ ورزش‌گاه برایش چالش آفرین است و با مشکلات زیاد در این مسیر مواجه شده است، اما هیچ‌گاه متوقف نشده است.
به گفتۀ او، وقتی یک ورزش‌کار در داخل افغانستان مصوونیت ندارد، این یک چالش است، در حالی که همۀ ورزش‌کاران و از هر رشته‌یی تلاش می‌کنند تا برای کشور خود افتخار کمایی کنند، اما توجه دولت درعرصۀ همکاری مالی با ورزش‌کاران به‌ویژه بانوان ورزشکار نهایت اندک است.
او گفت: چالش‌های اقتصادی سبب می‌شود تا ورزش‌کاران نتوانند به تمرین‌های خود به شکل درست رسیده‌گی کنند. زیر دولت در این عرصه با ورزش‌کاران همکاری نمی‌کند.
بانو زریاب می‌گوید که از خانوادۀ به ورزش روی آورده است که برایش“ گرفتن نام ورزش‌ در آنجا چالش ایجاد می‌کند”، اما با تمام چالش‌ها برای پیش‌برد اهداف خود مبارزه کرده است.
او باور دارد که تنها گزینۀ موفقیت او ایستاده‌گی در برابر چالش‌های خانواده‌گی و اجتماعی بوده است. او می‌گوید: هرچند خانواده‌ در کل با کارهای او موافق نبوده‌اند،اما به مرور زمان این قناعت برایشان حاصل شده است تا با او در شته‌های مورد علاقه‌اش همکاری داشته باشند.
او می‌گوید که چند مرتبه از طرف افرادی تهدید به تیزآب پاشی به چهره شده است، اما هیچ‌گاه این موضوعات سبب متوقف شدن فعالیت‌های او نشده است.
بانو زریاب می گوید: تاهنوز در زنده‌گی خود از هیچ ورزش‌کاری الگو نگرفته است.
او به کمیتۀ ملی المپیک و ریاست تربیت بدنی پیشنهاد می‌کند تا راهبردهای تشویقی برای جذب بانوان در رشته‌های مختلف ورزشی راه‌اندازی کنند تا بانوان نیز بتوانند مانند سایر وزرش‌کاران در رشته‌ها مورد علاقۀ خویش به تمرین بپردازند.