بخش دوم/

نغمه‌های بارانی
فردریک شوپن (۱۸۴۹ ۱۸۱۰میلادی) یکی از مشهورترین آهنگ‌سازان لهستانی و نوازندۀ پیانو است. شوپن تمام قطعات و آثار موسیقایی‌اش را برای پیانو نوشت و چند اثر ارکسترالِ او نیز در واقع همراهی ارکستر بزرگ با پیانو بود.
او بین سال‌های ۱۸۳۵ تا ۱۸۳۹میلادی، ۲۴ پیش‌درآمد یا پرلود برای پیانو نوشت که پیش‌درآمد شماره ۱۵ از این مجموعه «پرلود قطرات باران» نام دارد.
این قطعه در اجراهای گوناگون بسته به تند یا کند نواختن قطعه، پنج تا هفت دقیقه است. چیدمان نُت‌های موسیقی و تکرار یک نت در سراسر قطعه تداعی‌گر قطره‌های باران برای شنونده است.
در بعضی منابع تاریخی گفته شده که جرج سند، رمان‌نویس و شرح حال نویس مشهور فرانسوی در عصر روزی بارانی در خانۀ شوپن مهمان بوده و شاهد نواختن این قطعۀ زیبا توسط او بوده است.

باران، نماد خشم و شادی
باران همیشه در زندگی بشر از جایگاه ویژه‌یی برخوردار بوده است. نیاز و وابسته‌گی شدید به باران از نیاز به حفظ حیات، سرچشمه گرفته است. به همین دلیل انسان همیشه در نمادهای فرهنگی و آثار هنری از یک‌سو و در آیین‌ها و باورهایش از سوی دیگر همواره از باران یاد کرده است.
شیوۀ زنده‌گی انسان و رابطۀ مستقیم یا غیرمستقیمی که زنده‌گی او با باران دارد در نوع نگاه او به این پدیدۀ طبیعی تأثیرگذار بوده است. برای مثال، برای کشاورزی که در زمان مشخصی از سال چشم‌انتظار بارنده‌گی برای به ثمر رسیدن محصولاتش است، بارنده‌گی شاید یکی از مهم‌ترین رخدادها به شمار آید، در صورتی که همین باران برای شخصی که در شهر زنده‌گی می‌کند و بارندگی ترافیک شهری را برایش به همراه دارد، باعث بروز اختلال در روند طبیعی زنده‌گی روزمره او گردیده و امری ناخوشایند به حساب می‌آید.
گاهی اوقات بارنده‌گی‌های شدید که منجر به سیل می‌شود، نمادی از خشم طبیعت به حساب می‌آید. بنابراین باران همزمان می‌تواند باعث شادی و خشم برای افراد شود.
این نقطه از کرۀ زمین بارانی است
منطقۀ «چِراپونجی» یا «سوهرا» در ایالت مگالایا در شمال شرقی شبه‌قاره هندوستان پُرباران ترین نقطۀ کرۀ زمین است. چراپونجی در زبان محلی به معنی سرزمین پرتقال است. میانگین بارنده‌گی سالانه آن حدود ۱۱ هزار و ۷۰۰ میلی‌متر است.
گیاهان گوناگون استوایی و جنگلی در این منطقه روییده و دره‌ها و آبشارهای پُرآب آن را به منطقه‌یی خاص تبدیل کرده است. ابرهای باران‌زا از خلیج بنگال به این منطقه رسیده و هوای آن را بارانی می‌کنند. نکته جالب این‌که میزان بارنده‌گی این منطقه در شب بیشتر است.
این منطقه فقط یک فصل دارد و آن‌هم فصل بارانی است. به این معنی که تقریباً در بیشتر روزهای سال باران می‌بارد. وجود رودها و جویبارهای فراوان در این منطقه باعث شده که فناوری ساخت پل در طول تاریخ آن رونق بسیاری داشته باشد.
ابر پیام‌آور
مشهورترین شاعر هندوستان به نام «کالیداسا» که احتمالاً در قرن پنجم یا ششم میلادی زنده‌گی می‌کرده، ترانۀ «ابر پیام‌آور» یا «مگادوتا» را به زبان سانسکریت سرود. این شعر ۱۱۱ بند است و داستان شخصیتی اساطیری را بازگو می‌کند که بنابر دلایلی به مدت یک سال در منطقه‌یی زندانی شده است.
این شخص در زمان دوری از همسرش، پیامش را به ابر باران‌زایی که از آن منطقه می‌گذرد، می‌سپرد تا ابر پس از رسیدن به کوه‌های هیمالیا، پیام او را به همسرش برساند. از نکات جالب توجه این شعر، بیان دقیق و ظریف مسیر حرکت این ابر از مناطق مختلف هندوستان است. این شعر در سال ۱۸۱۳ میلادی به زبان انگلیسی ترجمه شد.