بخش سوم و پایانی/

پاریس بارانی
نقاشی «خیابانی در پاریس در روز بارانی» اثر نقاش مشهور فرانسوی «گوستاو کایبوت» (۱۸۹۴ ۱۸۴۸میلادی) در سال ۱۸۷۷ میلادی است. در این نقاشی قطره‌های باران چندان واضح ترسیم نشده اند، اما زمینِ تر و انعکاس اشیا و ساختار بدنی انسان‌ها در خیسی زمین حکایت از بارانی ریز در شهر دارد.
در این نقاشی افرادی با چتر در حال گذر از میدان دوبلین در شهر پاریس هستند که در آن زمان چهارراه مسکو نام داشت. کایبوت با این‌که از نقاشان سبک امپرسیونیسم محسوب می‌شود ولی این اثر او کاملاً رئال یا طبیعی است.
تمایل نقاش به هنر عکاسی در این نقاشی مشهود است به طوری که در این نقاشی اشخاص دوردست تا حدودی با حاشیه‌های محو طراحی شده و اشخاص نزدیک‌تر با وضوحی بیشتر دیده می‌شوند. این ویژه‌گی در عکس‌ها دیده می‌شود. این اثر درحال حاضر در گالری هنری شیکاگو است.
باران ماهی
در طول تاریخ گزارش‌هایی از پدیدۀ نادر و شگفت‌انگیز بارش جانوران از آسمان به چشم می‌خورد. نویسنده و دانشمند روم باستان، پلینی پدر، گزارشی از بارش ماهی‌ها و قورباغه‌ها از آسمان ارایه کرده است.
سربازان فرانسوی در سال ۱۷۹۴ میلادی از باران قورباغه در مکانی نزدیک شهر لیل گزارش داده اند. در روستای یورو در کشور هندوراس بارش پیاپی ماهی از آسمان توسط ساکنان محلی گزارش شده است.
یکی دیگر از نمونه های شاخص بارش ماهی مربوط به سال ۱۸۶۱ میلادی در شهر سنگاپور است. در جریان این اتفاق که با توفانی سه روزه همراه بود، مقدار زیادی ماهی از آسمان به زمین فرود آمد.
مهم ترین نظریه‌یی که برای توضیح چنین پدیده‌یی وجود دارد، توفان‌های سهمگین و گردبادها است. این توفان‌ها با گردباد همراه است. این گردباد باعث بالا بردن بعضی از موجودات انتقال مجدد آن‌ها به زمین حین بارش می‌شود.
باران کالویان
یکی از مراسم بسیار کهن که برای باران برگزار می‌شود، مراسم کالویان است. این رسم در مناطق جنوبی کشور رومانی، پیش از ظهور مسیحیت در این منطقه برگزار می‌شد. این رسم بعدها با آیین مسیحیت تلفیق شد.
در این مراسم دختران جوان تندیسی از گِل ساخته و آن را روی تابوت چوبی کوچکی قرار داده و اطراف آن را با گل‌های تازه تزیین می‌کنند. تندیس مورد نظر توسط این دختران جوان و کودکان روستا در محلی دفن شده و سه روز بعد دوباره از مدفن خارج می‌شود. تندیس به جریان آب رودخانه یا رود سپرده شده یا به اعماق چاه انداخته می‌شود.
این مراسم معمولاً در اوایل فصل بهار یا زمانی از سال که خشک‌سالی رخ داده، برگزار می‌شود. پس از انجام مراسم نوعی شیرینی مخصوص توسط دختران پخته و با دیگر نوجوانان و کودکان حاضر در مراسم صرف می‌شود.