شماری از باشنده‌گان کابل می‌گویند، حملات اخیر در پایتخت، زنده‌گی آنان را دشوار ساخته و آرام و قرار را از آنان گرفته است.
باشنده‌گان پایتخت در گفت‌وگو با روزنامۀ ماندگار می‌گویند که سیمای شهر کابل در نظر آنان بسیار «وحشت‌زده» می‌نماید و در هر بخشی از این شهر، با هراس و ترس گشت‌وگذار می‌کنند.
آنان می‌گویند که بی‌توجهی مسوولان نهادهای امنیتی نسبت به تأمین امنیت شهروندان موجب شده است که در بیشتر مواقع به بعضی از نیازمندی‌های شان در شهر نپردازند.
عبدااالله ولی‌زاده، باشندۀ وزیر محمد اکبر خان می‌گوید که سیمای شهر کابل در نظرش بسیار وحشتناک می‌نماید. به گفتۀ او: وقتی از خانه برای انجام کار و یا وظیفه می‌برایم، بسیار می‌ترسم؛ هر لحظه تصور می‌کنم انفجاری صورت می‌گیرد و شاید کشته شوم.
آقای ولی‌زاده مسوولان نهادهای امنیتی را به «بی‌کفایتی» متهم می‌کند و تأکید دارد که حکومت افراد شایسته را در رأس نهادهای «بسیار مهم» کشور نمی‌گمارد تا به گفتۀ او: «از شر تروریستان رهایی یابیم».
این باشندۀ پایتخت می‌گوید که وقتی او و برادرانش از خانه بیرون می‌شوند، آرام و قرارِ مادرش گرفته می‌شود و تا دم آمدن‌شان به خانه، دو-سه‌بار با تیلفون سراغ‌شان را می‌گیرد.
در حین حال، سید ظفر، یکی از دکانداران شهر نو کابل می‌گوید، برای این‌که جانش را «به چت» کرده باشد، صبح بسیار وقت به دکان می‌آید تا در راه با انفجار و انتحاری «برابر» نشود.
آقای سید ظفر می‌افزاید که مردم از ترسِ انفجار و انتحار به شهر برای خرید نمی‌آیند و به همین دلیل، در یک ماه اخیر فروشات شان نیز بسیار پایین بوده است.
او هم‌چنان شماری از کاربران شبکه‌های اجتماعی را متهم به «شایعه‌پراکنی» می‌کند و می‌گوید که اکثر اوقات خبرها را از مجرای این شبکه دنبال می‌کند و در بسیاری موراد، کاربران اطلاعات غلط در مورد انفجار و انتحار به نشر می‌رسد. سید ظفر می‌گوید که در چندین مورد به خاطر همین خبرها به دکان نیامده است.
همزمان با این، تمیم، یکی از کارمندان یک شرکت خصوصی در کابل می‌گوید که در چند هفتۀ پسین شاهد کمرنگ شدن گشت‌وگذار مردم در شهر بوده است. به گفتۀ او: شهر کابل بیر و بار گذشته‌اش را ندارد؛ به ویژه از طرف صبح خیلی شهر فرصت می‌باشد. مردم کمتر به شهر می‌برایند. بدون شک دلیل اصلی آن انفجار و انتحار اخیر است.
تمیم به این باور است که حکومت در امر تأمین امنیت شهروندان «ناتوان» است و دلیل آن را نیز گزینش‌های «سلیقه‌یی» و «ناشایسته» می‌داند. او می‌گوید: «رهبران حکومت وحدت ملی برای این‌که «دهن» عده‌یی را که برای‌شان در دوران انتخابات کمپین کرده بود، ببندد، کرسی‌های بلند و مهم امنتی را سپرد و این‌طور، سرنوشت مردم را به تباهی کشاندند».
تمیم با بیان این‌که وقتی از خانه می‌برآید، امید بازگشت به خانه را ندارد، هم‌چنان تأکید دارد که باوجود ناامنی و وجود تهدید، او و سایر شهروندان مجبور اند از خانه‌های‌شان برآیند و کارهای روزمرۀشان را پی گیری کنند.
با این وجود، اما باشنده‌گان پایتخت از حکومت می‌خواهند تا به تهدیدهای امنیتی در کشور به ویژه پایتخت نقطۀ پایان بگذارد. آنان هم‌چنان توقع دارند که در گزینش سران نهادهای امنیتی برخورد سلیقه‌یی صورت نگیرد، زیرا به باور شهروندان، «جان مردم» مهم‌تر از «بازی‌های سیاسی» سیاست‌مداران است.
نارضایتی شهروندان از وضعیت بد امنیتی در پایتخت در حالی ابراز می‌شود که در هفته‌های پسین، شهر کابل شاهد رویدادهای خونین بود که در آن صد‌ها تن کشته و زخمی شدند. به دنبال آن حملات که مسوولیت آن طالبان و داعشیان به عهده گرفتند، باشنده‌گان کابل امیدشان به گشت‌وگذارِ آزادانه در پایتخت را از دست داده اند.
در این میان، ده‌ها صفحۀ رسمی و غیر رسمی در شبکه‌های اجتماعی نیز پی‌هم خبرهایی از تهدید شهر کابل نشر می‌کردند/می‌کنند که این خبرهای نیز سبب دلهرۀ مردم شده است. در روزهای اخیر، بسیاری از بخش‌های کابل که پیش از حملاتِ پی‌هم انتحاری و انفجاری دارای جنب و جوش مردم، بود به صورت چشم‌گیری تُهی از گشت‌وگذار شده است.