روز گذشته، رسانه‌ها به نقل از منابع محلی در شمالِ کشور گزارش دادند که قاری حکمت غیور، یکی از فرماندهانِ ارشدِ گروه داعش در حملۀ هوایی نیروهای ناتو در ولایت جوزجان کشته شده است. در این حمله که روز پنجشنبه در روستای سردرۀ ولسوالی درزاب انجام یافته، علاوه بر قاری حکمت، دو محافظ و دو تبعۀ خارجی نیز کشته شده‌اند.
این رویداد درحالی صورت گرفته که چندی پیش از آن، نیروی هوایی ارتشِ افغانستان یک حملۀ هواییِ نیرومند را علیه تجمع طالبان در ولسوالی دشت ارچی ولایت کندز صورت داد که به‌رغم کشته شدنِ تعداد زیادی از نیروهای طالب از جمله شش فرمانده مشهور آنان، شماری غیرنظامی نیز در آن جان باختند.
گفته می‌شود که در این تجمع، طالبان از سرتاسرِ کشور و حتا بیرون از مرزها برای اخذ تدابیر نظامی و پیش‌بینیِ عملیات‌های بعدی گرد آمده بودند که خوشبختانه ارتش ملی به‌واسطۀ دستیابی به اطلاعاتِ دقیق توانست آن را خنثی سازد.
این عملیات با همۀ موفقیت‌هایش، به‌دلیل کشته شدنِ احتمالیِ شماری از غیرنظامیان، به دستاویز تبلیغاتیِ وسیعِ طالبان و راه‌اندازی جنگِ روانی علیه مردم و حکومتِ افغانستان بدل شد. طالبان با دسیسه و بزرگ‌نمایی، تبلیغ کردند که در این حمله، کودکان و غیرنظامیان هدف قرار گرفته است. این جنگ روانی، این هراس را به میان آورد که مبادا دیوارِ حمایت و اعتمادِ مردم به نیروهای دولتی ترک بردارد و یا این‌که ارادۀ ملی در سرکوبِ طالبان و تروریستان متوقف گردد. اما حُسنِ اتفاق این‌که: چنین نشده و خبرها و تحلیل‌هایِ بعدی این اراده را همچنان اسـتوار نشان می‌دهد.
حمله هوایی به پایگاه فرمانده مشهور داعش در ولسوالی درزابِ ولایت جوزجان اگرچه توسط نیروهای ناتو صورت گرفته، اما مسلماً بر بنیاد همکاری اطلاعاتیِ مردمانِ محلی و هدایت ارتش ملی صورت گرفته است. مسلماً این همکاری‌هاست که آمار تلفاتِ ملکی را به صفر نزدیک می‌سازد و جلو رشد و تکثیرِ تروریستان در مناطق مختلف را می‌گیرد.
حمله بر تجمع طالبان در دشت ارچی کندز نیز بر اساسِ اطلاعاتِ دقیق و استفاده از فناوری لیزری صورت گرفت. این دو عنصر (اطلاعات دقیق + تکنالوژی لیزری) نهایتِ اهمیتِ جانِ مردمانِ ملکی و غیرنظامیان را برای نیروهای ارتش ملی روشن می‌سازد. طبق اظهاراتِ رسمی مقامات وزارت دفاع، شماری از نیروهای طالبان پس از انجام این حملۀ کوبنده، برای بدنام‌سازی نیروهای ارتش به سوی مردمِ محل گلوله‌باری کرده‌اند؛ چنان‌که کیفیتِ زخم‌های مصدومانِ حادثه که در شفاخانه‌های کندز تحت درمان قرار گرفته‌اند، این نکته را به‌خوبی روشن می‌سازد.
مردم افغانستان با تجاربِ بسیار تلخی که از طالبان و اندیشه‌های آنان دارند، ابداً فریفتۀ تبلیغاتِ آنان نخواهند شد. آن‌ها می‌دانند که طالبان به هیچ دین و آیینی پابند نیستند و هیچ رحم و شفقتی به حالِ انسان‌ها و انسانیت ندارند. تنها دغدغۀ و نگرانیِ آن‌ها این است که مبادا در حملات علیه تروریستان، سهواً و غفلتاً به یک بی‌گناه آسیب برسد. این نگرانی، یک نگرانیِ کاملاً انسانی و اسلامی است که در وجود مردم افغانستان می‌جوشد اما سرشت و طینتِ طالبان از آن مبراست.
طالبان و داعشیان و سایر گروهک‌های تروریستی، چنان بساط ظلم و دهشت‌گری را در سرتاسرِ کشور پهن کرده‌اند که خبر کشته شدنِ آن‌ها توسط نیروهای دولتی و یا نیروهای بین‌المللی، بزرگ‌ترین و بهترین هدیه به مردم افغانستان خواهد بود. هم‌اکنون شمال و جنوبِ کشور شاهد حضور سیاه‌جامه‌گانِ داعش و سیاه‌اندیشانِ طالب است که به‌راحتی آب خوردن، خونِ انسان‌ها را بر زمین می‌ریزند. حکمت غیور، فقط یکی از آن‌ها بود که خوشبختانه به همکاری مردم محل، کارش تمام شد. اما یقیناً بسیاری دیگر از ولسوالی‌ها و قریه‌های کشور، همچنان محلِ بودوباش و دهشت‌افکنیِ این نوع چهره‌هاست. حکومت و نیروهای ارتشِ ملی باید با صداقت و اخلاصِ کامل به کارِ سرکوب تروریسم ادامه دهند تا در این راه، همواره از حمایت و همکاری مردم برخوردار باشند.