احمد مسعود: طالبان به هیچ تعهد خود به غیرقرارداد خود با آمریکا عمل نکردهاند.
گزارشگر:یک شنبه 2 ثور 1397 - ۰۱ ثور ۱۳۹۷
چند روز پیش، کمیسیون انتخابات عملاً محلات ثبت نام رأی دهندهگان را در مرکز و ولایات افتتاح کرده است، اما اطلاعات از سراسر کشور حاکی از آن است که میزان علاقه در همهجا یکسان است. یعنی هیچکس تمایل ندارد وقت بگذارد و به محلات ثبت نام رأی دهندهگان برود، در این خصوص به نظر من دستِکم سه دلیل میتواند نشانی از بیعلاقهگی مردم نسبت به این پروسه باشد:
۱- بیاعتمادی؛ در رفتارهای اجتماعی یکی از مهمترین اصلها، حفظ اعتماد مردم است، وقتی اعتماد شکسته میشود و باورها تضعیف میگردد، این کار برای جامعه خطرساز و هزینهبر است، شوربختانه این بیاعتمادی اکنون در جامعه ما بنابه گذشتۀ تلخ که از انتخابات داریم، پا برجا است. انتخابات خود یکی از مولفههای دموکراسی است که امروز برای تعیین رهبری سالم در کشورها به عنوان بهترین گزینه قلم داد میشود، اما متأسفانه از آنجایی که کشور ما در طول تاریخ به جای اینکه ارزشپذیر باشد و برای ساختن یک جامعۀ دموکراتیک از سوی نخبهگان عقل کُل تلاش شده باشد، همیشه ارزشها توسط دایناسورهای زمان بلعیده شده است. یکی از این دایناسورها هم اشرف غنی است که هم دموکراسی را به گند کشید و هم انتخابات را از ارزش جهانی به ارزش گوسفندی تنزیل داد.
امروز هم اگر مردم علاقهیی به ثبت نام رأی دهندهگان ندارند، دلیلاش این است که مردم دیگر باور ندارند که رأی آنان تعیین کنندۀ سرنوشت آنها است، زیرا در انتخابات گذشته همهچیز ثابت شد که ارزش میلیونها رأی این شهروندان که حیثیت آبروی آنها را داشت در نزد تصمیم امریکا و جان کری به خاک یکسان شد. امروز کاش آنهایی که سخن از اهمیت رأی شهروندان میزنند، مقدم بر آن برای اعتمادسازی سخن از دادگاهی شدن کسانی میزدند که برای رسیدن به کرسی ریاست جمهوری باورهای جمعی مردم را شکستند و بر ارادۀ جمعی مردم پاه نهادند. جالب است امروز کسی از اهمیت رأی و رأیدهی سخن میزند که خودش هیچ باوری نسبت به آن ندارد، مگر مردم ما آنقدر شعور سیاسی شان پایین است که مبنای تشکیل حکومت وحدت ملی را از یاد برده باشند.
۲- ضعف کمیسیون انتخابات؛ در مرحلۀ دوم موردی که نتوانست و نمیتواند اعتمادسازی بکند، بخش آگاهی عامۀ کمیسیون انتخابات است. جای شکی نیست که امروز ۸۵ درصد مردم در کابل و ولایات از چگونهگی کار و اهمیت ثبت نام رأی دهندهگان آگاهی ندارند. کمیسیون انتخابات در این عرصه چنان با شتابزدهگی عمل کرد که گویا جامعۀ افغانستان مثل میزان مسلمانی شان ۹۹ درصد مردم این کشور باسواد اند و از همهچیز آگاهی دارند. نخیر؛ برای فهماندن مردم ماهها ضرورت بود تا تیم آگاهیدهی در مرکز و ولایات فعالیت میکردند و مردم را آگاه میساختند و اندکی هم روی اعتمادسازی نسبت به این پروسۀ ملی کار میکردند که نکردند. حالا هم تنها از طریق شبکههای اجتماعی با شعارهای دموکراتیک خواندن انتخابات و «رأی شما آیندۀ شما» نمیتوانید جلب توجه کنید. به یقین اگر وضعیت به همین منوال پیش برود، نیازی نیست انتخابات برگزار شود و اگر انتخابات هم برگزار شود، شاهد یک بحران بدتر از دور پیش خواهیم بود.
۳- مشکلات امنیتی؛ نبود امنیت یکی از جدیترین معضل جامعه ما است. امروز درصدی بالای خاک این کشور به دست نیروهای دشمن است، آنهایی که پایه برق را بخش از دموکراسی دانسته تخریب میکنند، پس با آنهایی که در شناسنامههای شان استیکر زده شده و مثل گوسفند رنگ شده در میان گرگان درنده رها شده اند، آیندۀ آنها را چگونه تضمین میکنید؟ کدام عاقل حاضر است دیگر به قیمت جانش برای انتخابات مبارزه کند، هیچ کس.
پس لازم بود تا هم حکومت و هم کمیسیون انتخابات تا حدی ممکن گامهای عملی در راستای فراهمسازی زمینههای برگزاری انتخابات شفاف و عادلانه رسالت اولیۀ خویش را انجام میدادند و بعداً سخن از «رای شما آینده شما» میزدند.
در صورتی که امنیت وجود نداشته باشد و جان مردم از بابت رفتن پای صندوقهای انتخابات به خطر جدی مواجه باشد و هیچ تضمین هم نسبت به ارزش رأی افراد برای تعیین سرنوشت سیاسی شان وجود نداشته باشد، چگونه مردم به این پروسه اشتراک میکنند؟ پس پیشنهاد میکنم خوب است یک بار دیگر تجدید نظر شود؛ اول تأمین امنیت صورت بگیرد، دوم آگاهیدهی و اعتمادیسازی و بعد ثبت نام رأی دهندهگان.
Comments are closed.