کدام رییس جمهور منتخب؟ لطفا دچار توهم نشوید!

گزارشگر:احمدعمران/ سه شنبه 26 سرطان 1397 - ۲۵ سرطان ۱۳۹۷

به نظر می رسد نشست سران پیمان اتلانتیک شمالی ناتو در بروکسل چندان بر وفق مراد سران حکومت وحدت ملی آن گونه که خودشان انتظار داشته اند، نبوده است که اشرف غنی چنان سراسیمه و وحشت زده در کنفرانس خبری خود در کابل ظاهر شد. او که همواره تلاش می کرد که با مزاح mandegar-3پراکنی، حرف های نیشدار و کنایه آمیز، همراه با قهقه های وضوشکن در چنین برنامه های ظاهر شود، این بار چنان آشفته بود که در همان نخستین لحظات می شد، آشفته گی و عصبانیت او را تشخیص کرد. هر چند در زمان ایراد بیانیۀ از قبل تنظیم شده خود که در مورد کنفرانس بروکسل بود، آقای غنی از دستاورد های سخن گفت که به زعم او مورد توجه جامعه جهانی قرار گرفته و اعتماد بیشتر کشورهای کمک کننده را به خود معطوف داشته است. او گفت که این بار اعضای ناتو برای افغانستان توصیه نمی کردند که در مبارزه با فساد مصمم عمل کند، بل می گفتند که باید اقدام های صورت گرفته بیشتر گسترش یابند. معلوم نیست واقعا که آقای غنی از کدام دستاوردهای خود در مبارزه با فساد سخن می گوید که مورد توجه جامعه جهانی قرار گرفته باشد. براساس آخرین گزارش های نهاد های بین المللی و از جمله بازرس ویژه امریکا در امور بازسازی افغانستان هیچ دستاوردی در عرصه مبارزه با فساد حکومت وحدت ملی نداشته و حتا وضعیت بدتر از زمان حامد کرزی رییس جمهوری پیشین افغانستان توصیف می شود. در همین حال طی چهار سال گذشته آقای غنی در دیگر عرصه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی نیز با ناکامی ها و سرشکسته گی های فروانی رو به رو بوده است. حکومت وحدت ملی طی چهار سال گذشته حتا موفق نشد که کابینۀ خود را به صورت کامل بسازد. همین حالا نزدیک به پنج وزارت خانه از سوی افراد سرپرست اداره می شود. برنامه های اقتصادی کلا تعطیل است و سرمایه ها رو به فرار اند. پروژه تاپی که با آن همه کش و فش ظاهرا افتتاح شد، هنوز یک خواب و خیال است. بیکاری و فقر به اوج خود رسیده و کارد را به استخوان مردم رسانده است. در عرصه تامین امنیت و آوردن صلح نیز که هیچ اقدام برازنده و قابل توجهی صورت نگرفته است. تنها کاری که آقای غنی انجام داد، طالبان را نسبت به هدف های شان مصمیم تر و محکم تر ساخت و به آن ها روحیه بخشید که دست از مبارزه علیه مردم افغانستان برندارند. اگر این ها دستاورد های آقای غنی طی چهار سال حکومت داری اوست باید گفت که دست مریزاد، واقعا حکومت وحدت ملی گام های استواری برای نجات افغانستان از بحران های متعدد برداشته است. در این نشست خبری آقای غنی به سوال های دیگری نیز پاسخ گفت و از جمله در مورد نشست اخیر برخی سران جهادی و احزاب سیاسی افغانستان که در مورد انتخابات پیش رو در هوتل کابل سرینا برگزار شد. آقای غنی در این قسمت تاب و تحمل خود را کاملا از دست داد و با عصبانیت به این احزاب و سازمان های جهادی به گونۀ کم سابقۀ تاخت. او گفت که این ها کی هستند و بر چه مبنایی دم از مشروعیت سیاسی می زنند؟ کارنامه چهل سالۀ آن ها در برابر همه قرار دارد و هیچ فردی در افغانستان به این احزاب و تنظیم ها باور ندارد. او گفت که به هیچ صورت قانون را فدای خواست های این عده نخواهد کرد. در ضمن آقای غنی با اعتماد به نفس عجیبی اظهار داشت که اگر کسی در افغانستان مشروعیت داشته باشد، شخص خودش است، چون براساس رای میلیونی مردم افغانستان که به پای صندوق های رای رفتند، رییس جمهور شده است!  آیا واقعا همین طور است؟ آیا آقای غنی دچار سؤتفاهم و توهم نشده است؟ آقای غنی در حالی خود را رییس جمهور منتخب می گوید که او به هیچ صورت ۵۰ جمع ۱ را در انتخابات به دست نیاورده بود. این را تمام جهان و از جمله مردم افغانستان به چشم سر دیدند. اگر آقای غنی براساس رای مردم به ریاست جمهوری افغانستان دست یافته پس حکومت وحدت ملی چرا با پادرمیانی جان کری وزیر خارجه پیشین امریکا به وجود آمد؟ آیا آقای غنی براساس ارفاق حکومت را با رقیب انتخاباتی خود تقسیم کرد؟ به هیچ وجه خیر! آقای غنی همان رای را هم که به دست آورده بود، کاملا رای پاک و مردمی نبود. یک بخش کلان رای آقای غنی از صندوق های قوم ازبیک افغانستان و تلاش های جنرال دوستم به دست آمده بود و بخش دیگر آن را ضیا امرخیل رییس پیشین دبیرخانۀ کمیسیون انتخابات به وسیله گوسفندهایش رقم زده بود. آقای با این توصیف آقای غنی هم چنان از مشروعیت انتخاباتی سخن می گوید؟ قوم ازبیک که دیگر به او رای نخواهد داد و همین حالا نیز رای خود را از او پس گرفته است، فقط می ماند رای های گوسفندی. آیا می توان با چند در صد رای گوسفندی خود را رییس جمهور مردمی یک کشور خواند؟ از جانب دیگر اگر این احزاب و تنظیم ها مشروعیت سیاسی و مردمی ندارند، پس چرا خودش همواره در نشست های ارگ از آن ها دعوت می کند و با آن ها در مسایل کلان کشور مشوره می کند؟ آیا دعوت این افراد به ارگ و مشوره با آن ها نوعی مشروعیت بخشی به این تنظیم ها و احزاب سیاسی نیست؟ به نظر می رسد که آقای غنی با حال خوش از نشست بروکسل برنگشته است و به همین دلیل بسیار عصبانی و ناراحت است. در این نشست دونالد ترامپ رییس جمهوری امریکا با وجود اعلام قبلی و دبیرکل ناتو با او دیدار نکردند. تصویرهای هم که از حاشیه های این نشست منتشر شده اند نشان می دهند که رهبران دیگر کشورها نیز هیچ توجهی به سران حکومت وحدت ملی ندارند. این دو گاهی در میان جمعیتی از رهبران کشورهای عضو ناتو هم چون دو یتیم از همه جا رانده با شانه های خمیده در حال عبور بودند. این یعنی اوج اهانت جامعه جهانی و ناتو به سران افغانستان که از خود در مدیریت کشور بی کفایتی نشان داده اند.

اشتراک گذاري با دوستان :

Comments are closed.