زندانیان پل‌چرخی یازده روز است که در اعتصاب غذایی به‌سرمی‌برند و تاکنون هم اعتصاب شان ادامه دارد.
یک زندانی که از داخل زندان پل چرخی با روزنامه ماندگار مصاحبه کرده، دلیل ادامه این اعتصاب را عدم رسیده‌گی و توجه به نهادهای ذیربط به مشکلات زندانیان خوانده و اظهار داشت: «زندانیان خواهان تبدیلی به ولایات امن و یا ولایاتی هستند که اقارب وخانوانواده‌های شان درآن‌جا ساکن اند؛ چون اگر دولت همکاری نکرد، حداقل درصورت نزدیک بودن زندان، خانواده‌های آنان می‌توانند به زندانی شان رسیده‌گی کنند.»
او گفت : «در زمان حامد کرزی، رییس‌جمهور پیشین کشور، فرمان‌های فوق العادۀ عفو زندانیان صادر می‌شد و محبوسین هم از این فرمان فوق العاده که شامل تخفیف در مجازات و عفو می‌شد، مستفید می‌شدند؛ اما فعلاً محبوسین از این فرمان مستفید نمی‌شوند.»
منبع، عدم رسیده‌گی به مریضان صعب‌العلاج و توجه نکردن به خانم‌های باردار را از دیگر مشکلاتی گف که فراراه زندانیان زندان پل چرخی قرار دارد.
او گفت که زندانیانی که اعتصاب غذا کرده اند شمار شان به پانزده هزار تن می‌رسد.
منبع افزود: «یک تعداد زندانی‌هایی که بیشتر از ده سال از حبس شان گذشته است، اما تاکنون سرنوشت آنان معلوم نشده است. آنان می‌گویند (زندانیان معتصب) اگر به خواست‌های شان حکومت رسیده‌گی نکند، در هم‌آهنگی و تماس با زندانیان دیگر ولایت‌ها، اعتصاب شان را در سرتاسر زندان‌های افغانستان عملی خواهند کرد.»
همچنان او تصریح کرد که شماری از زندانی‌هایی که دوره محکومیت شان هم تکمیل شده است؛ اما هنوز هم در قید زندان به سر می‌برند.
عبدالعلیم کوهستانی، رییس زندان های کشور در گفت‌وگو با روزنامه ماندگار، ضمن تایید ادامه اعتصاب غذایی و خواست‌های زندانیان، شمار زندانیانی که دست به اعتصاب غذا زده اند را چهارهزار نفر عنوان کرده و گفت: «تاکنون اعتصاب غذایی تعدادی از محبوسین ادامه دارد و در تلاش هستیم تا ازطریق رسیده‌گی به خواست‌های آنان قناعت شان را حاصل کرده و بتوانیم به اعتصاب شان پایان دهیم.»
آقای کوهستانی گفت که برخی از خواست‌های اعتصاب کننده‌گان، مبنایی قانونی داشته و بادرنظرداشت «قانون محابس و توقیف خانه‌ها»، رسیده‌گی به مریضان روانی و جسمی، زنان بار‌دار و معلولین زندانی را حق قانونی آنان می‌دانیم و اداره زندان‌های کشور را ملزم ساخته‌ایم تا به افراد مصاب به امراض روانی وجسمی رسیده‌گی کنند.