نمی‌دانم چرا در این اواخر مزدبگیران چند رهبر و روی چه هدفی تصویر رهبران خود را با تصویر مسعود یک‌جا نشر می‌کنند؟
آیا هدف شان بدنام‌کردن مسعود و توهین به مسعود است یا می‌خواهند شخصیت کوچک و ناتوان رهبران خود را با تصویر مسعود ستر و اخفا کنند و درگیر بحران هویت‌اند و از سوی دیگر چنان وانمود کنند که این رهبران شان هم‌سنگر مسعود، یار مسعود و گویا مسعود دیگری و یا مسعود ثانی‌اند.
اما روی دیگر سکۀ کوچک‌سازی مسعود است. مردمی که وجدان و حافظۀ تاریخی دارند می‌دانند که این رهبرنماها فرزندان زمان‌اند و در پی شهرت و ثروت و پای ‌شان به امنیت ملی بند است. این پهلوان پنبه‌یی‌ها در تمام زنده‌گی نه تقوای اخلاقی مسعود را داشته‌اند و نه تقوای سیاسی وی را و نه هم نبوغ جنگی و توان جنگ‌های چیریکی مسعود را و نه احساس انسانی وی را که برای آزادی مردم‌اش جان سپرد و مرگ غوغا‌برانگیزش سیاست جهان را تغییر داد. مسعود یگانه آمد، یگانه زنده‌گی کرد و فرد گذشت؛ حتا در آن روز ترورش یگانه شهید شد و هیچ هم‌سنگرش با وی کشته نشد و هیچ یار و هم‌سنگر مسعود پروندۀ ترور وی را پی‌گیری نکردند و به دادگاه جهانی لاهه (هاگ) نسپردند و شکایت نکردند.
مسعود را آن نویسنده‌گانی گرامی داشتند که گوشه‌هایی از زنده‌گی چندبُعدی وی را نگاشتند و برای نسل‌های آینده گذاشتند. حتا نویسنده‌گان اروپا و امریکای لاتین این همه کتاب در مورد مسعود نوشتند، اما یاران زبونش چه کردند؟ تنها نام، کلاه و دستمال گردن و تصویرش را سمبول تجارتی خود ساختند.
پس ای مزدبگیران میان رهبران شما و مسعود هفت‌کوه سیاه فاصله و تفاوت از زمین تا آسمان است.
کسانی‌که عکس خود را با مسعود بزرگ پیوند می‌زنند در اصل آن‌ها را بحران هویت در خود فرو برده است و عزت و شرفی دیگر نزد مردم ندارند، به این دلیل می‌خواهند نشان دهند که ما پیرو مسعود هستیم و یاور شما و دوم آن‌ها دانسته یا ندانسته با این کارشان چهرۀ بد و زشت از مسعود برای مردم ترسیم می‌کنند.