به تازه‌گی حکومت وحدت ملی طرح جدید امنیتی برای شهر کابل ریخته است. براساس این طرح، کابل به چهار حوزۀ امنیتی تبدل می‌شود. این طرح بعد از آن روی دست گرفته شده است که داعش محل‌های شیعه‌نشین را در کابل بارها طی دو سه سال اخیر مورد هدف قرار داده ‌است.
شهر کابل در ماه‌های اخیر، شاهد خونین‌ترین حملات بود. حمله بر باشگاه ورزشی در دشت برچی توسط داعشیان، حمله به محل توزیع شناسنامه‌های کاغذی در غرب کابل و نیز حملات دیگری در ساحات شیعه‌نشین در کابل که همواره مسولیت آن را داعش به عهده گرفته است، صدها نفر را کشته و زخمی ساخت. حالا که ماه محرم و ماه سوگواری شیعیان است، تهدیدها بیشتر شده‌اند و نگرانی‌ها افزایش یافته اند. چنان‌که در ماه محرم سال گذشته چند مرکز شعیان در کابل مورد حمله قرار گرفته بود. به همین دلیل، دولت اعلان کرده‌است که برای غرب کابل نیز ساحۀ سبز امنیتی ایجاد می‌کنند و این‌گونه سعی می‌کنند که از حملات دشمنان جلوگیری کنند. اگرچه هنوز معلوم نیست که این طرح چه‌گونه طراحی شده است و چه‌گونه و چه زمانی عملی می‌شود؛ اما مسلما به نظر می‌رسد که یک طرح ناقص است. زیرا ایجاد یک سلسله دشواری‌ها به هدف ساختن ساحات سبز امنیتی می‌تواند مشکلات دیگری را هم برای مردم ایجاد کند و نیز فقط سبب انتقال هدفمند داعش یا طالبان به سمت دیگر کابل شود و در نتیجه حملات هم‌چنان ادامه خواهد یافت. اما اگر حکومت به راستی علاقه دارد تا کابل را امن سازد، نخست باید دروازه‌های کابل و ساحاتی در مرکز را به دورازه‌های اسکن‌دار و فرش‌های هوشمند امنیتی مجهز سازد و این گونه می‌تواند به شناسایی و خنثاسازی وسایط و افرادی دارای مواد انفجاری منجر شود.
چنان‌که چندسال پیش، کشور چین چندین دروازۀ امنیتی و سکن‌دار را به دولت افغانستان کمک کرد تا با استفاده از آن در دروازه‌های ورودی شهر کابل وسایطی که مواد منفجره را انتقال می‌دهند، شناسایی شوند. اما متاسفانه هرگز این برنامه عملی نشد و معلوم نیست که آن ابزارها و سایل امنیتی کجا هستند.
فقط تطبیق طرح امنیتی با یک چنین توانایی‌ می‌تواند سبب برگشت امنیت به شهر کابل شود؛ اما ظاهرآ هیچ علاقه مندی‌ای به تا مین امنیت شهر کابل وجود ندارد؛ اگر می‌داشت تا حالا از چنین طرح و بزاری استفاده شده بود. برداشت است که آن ابزارهای امنیتی، زیر چند تن خاک گور شده اند و یاهم در انبارهای فرسوده زنگ زده و از کار افتاده شده اند و یاهم فروخته شده و یاهم نابود گردیده اند. زیرا اگر وجود می‌داشت و مورد استفاده می‌بود مسلما می‌توانست در تامین امنیت مردم کابل بسیار موثرباشد. بنابرین طرح تشکیل ساحات سبز امنیتی به تنهایی و باتنگ‌ساختن حلقۀ امنیتی یک ساحه نمی‌تواند در درازمدت عملی باشد؛ الی این‌که کابل به عنوان یک کلیت شامل برنامۀ امنیتی جدید شود تا بتواند سبب کاهش فعالیت‌های تروریستی گردد و این با توجه به امکاناتی که وجود دارد و ابزارهای مدرنی که می‌تواند در خدمت باشد، قعطا عملی شدنی است.
اما به نظر می‌رسد که افراد نفوذی و حلقات شریک با دشمن همواره سبب عملی‌نشدن طرح‌های موثر برای تامین امنیت می‌شوند و باید در قدم اول چنین افرادی شناسیایی شوند چیزی که متأسفانه اراده‌یی برای آن وجود ندارد.