اخیراً وزارت داخله دستور داده است که در برابر آنانی که به بسته‌شدن دروازه‌های کمیسوین انتخابات اقدام کنند از زور کار گرفته شود. این سخنان را معین ارشد وزارت داخله در برابر ایتلاف بزرگ ملی به زبان رانده است. ایتلاف بزرگ ملی دو روز پیش اعلام کرد که دروازۀ دفتر ولایتی کمیسیون انتخابات را در چهارولایت بسته است. اما وزارت داخله در برابر هشدار داده و گفته است که برای بازکردن دفترهای کمیسیون انتخابات از زور کار می‌گیرد. کمیسیون انتخابات نیز از جریان‌های سیاسی خواسته است که برنامۀ بسته‌کردن دروازه‌های کمیسیون در ولایت‌ها را به تعویق اندازند. اما حالا برخورد زورگویانۀ وزارت داخله مسلمآ از جانب ارگ ریاست جمهوری صورت گرفته است و به نظر می‌رسد که حالا آقای غنی فکری و سودایی برای هموارکردن بستر استبداد و سرکوب در افغانستان دارد. در افغانستانی که فساد و زورگویی حرف اول را می‌زند، آقای غنی هم سعی می‌کند که در این دو مورد از کسی عقب نماند. چنان‌که گزارش سیگار از ناکامی پروژۀ پروموت در افغانستان و حیف و میل ۲۸۰ میلون دالر خبر داده است که مسوولیت آن مسقیمآ به ارگ و بانوی اول برمی‌گردد و نیز در مورد دست‌یازیدن آقای غنی هم به استبداد و سرکوب مثال‌های زیادی وجود دارد که این عزم او را جزم‌شده نشان می‌دهد. مثلا به گلوله‌بستن معترضان در چهاراهی زنبق و نیز سرکوب تحصن کننده‌گان با تانک و گلوله و کشتن شماری از تحصن کننده‌گان. هم‌چنان به گلوله‌بستن شماری از افرادی‌که در کابل در روز هجدهم سنبله در کاروان‌های اعتراضی گشت و گذار می‌کردند، همه و همه نشان می‌دهد که آقای غنی و دستگاه تحت امر او برای بقای خودشان دست به هراقدامی که بخواهند می‌زنند. چنانی‌که برخی از تظاهرات‌ها در برخی از ولایت‌ها هم سرکوب شده است و نیز داستان آقای قیصاری، کشتن شماری از محافظان او نیز و بازداشت خود او به کابل به شکلی‌که دیگر در قرن بیست و یک قابل قبول نیست، همه و همه نشان از آن دارد که روح استبداد و جولان‌گری امینانه در کالبد حکومت آقای غنی دارد، جوانه می‌زند و افرادی هستند که سعی می‌کنند که با همان شیوه‌های دوران‌های کمونیستی عمل کنند. با توجه به چنین وضعیتی است که هشدار اخیر وزارت داخله می‌تواند بسیار خطرناک قلم‌داد شود. اگرچه افغانستان هنوز به دمکراسی آراسته نشده است و در این هفده‌سال سعی شده است که همواره این ارزش متعالی بشری سرکوب شود و جای آن را تقلب و دروغ بگیرد اما مردم به شدت به دموکراتیزه‌شدن روندهای انتقال قدرت باور دارند و این را در چندین حماسۀ سیاسی شان نشان داده‌اند؛ اما متاسفانه آنانی‌که در همین هفده‌سال مخالف شکل‌گیری دموکراسی بوده‌اند، سعی کرده‌اند که با انجام تقلب و دروغ مردم را از دموکراسی بیزار سازند. اما حالا که جریان‌های سیاسی و معترض دولت سعی کرده‌اند که در یک اعتراض مدنی دروازه‌های کمیسیون‌های انتخابات را در ولایت‌های مشخصی ببندند، آقای غنی آمده است و از زور استفاده می‌کند. واضح است که اگر این‌بار این زور و زورگویی بیاید و جای تسلیم‌شدن به خواست‌های سیاسی جریان‌های سیاسی را بگیرد، دیگر آخرین امیدهای مردم به دموکراسی هم از بین می‌رود و غنی هم این‌گونه پای خود را درازتر از رییسان دولت‌های کمونیستی خواهد نمود و یک استبداد و خفقان دیگر زیر ریش امریکا در افغانستان شکل خواهد گرفت که متاسفانه به نفع هیچ‌کسی هم نیست. شاید روزی که غنی و تیم انحصارطلب و زورگوی او در برابر مردم تنگ بیایند به خانه‌های اولی شان در وطن اولی شان بر گردند اما مردم افغانستان را در یک آتش دیگر در کنار آتش طالب و داعش خواهند سوخت و خود از دور تماشا خواهند کرد. بنابر این پیشنهاد ما این است که به‌جای زورگویی بیایید کاری کنید که شفافیت را تضمین کند و به مردم این اعتماد را بدهید که واقعآ برای افغانستان کار می‌کنید.